Korkuyorum

Neredenbaksantutarsizlik

Guru
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
10 Şubat 2011
1.880
2.252
333
19 haftalık hamileyim . Bebeğimi ogrendigimden beri piyasada okunmadik kitap bırakmadım . Instagramdan bir sürü pedagog takip ettim ne anlatırlarsa dinliyorum not alıyorum . Kendim için de kişisel gelişim kitapları okuyorum . Eksik yonlerimi torpulemeye çalışıyorum. Ama içim icimi yiyor ya bakamazsam iyi bir anne olamazsam diye . Bende öğretmenim lise gruplarindayim ama çocukları severim . Yeğenim buyurken cok ciddi katkım oldu ama korkuyorum emanetime bakamamaktan. Normal mi acaba bu his
 
Bence normal ama fazla da abartma canım, bir de büyürken illa ki hasta oluyorlar ben o hastalık zamanlarinda bakamadım edemedim diye de kendimi yiyordum, sen onu da yapma ☺
Şimdi ikincisi geliyor nasipse, oğlum kadar çok sevebilecek miyim diye konuşuyorum hep eşime..

Büyütürken tadını çıkarmaya çalış, yapabildiğini yap başka şeyi kafana takma.
İnsan anne olunca her gece kendini sorguluyor neyi yanlış yaptım bugün diye.
 
Bu kadar endişe edilecek bir durum değil rahatlayın.Ben de düşünüyordum hamileyken hayatım nasıl olacak, bakabilecek miyim vs diye.

Doğumdan sonra sanki hep çocuklu bir hayatınız varmış gibi his geliyor insana, rutine biniyor. Araştırdığınız, okuduğunuz şeyler de yeterli gelir korkmayın.Fazla detaylı bir durum değil her şeyi bilmek zorunda da değilsiniz zaten
 
19 haftalık hamileyim . Bebeğimi ogrendigimden beri piyasada okunmadik kitap bırakmadım . Instagramdan bir sürü pedagog takip ettim ne anlatırlarsa dinliyorum not alıyorum . Kendim için de kişisel gelişim kitapları okuyorum . Eksik yonlerimi torpulemeye çalışıyorum. Ama içim icimi yiyor ya bakamazsam iyi bir anne olamazsam diye . Bende öğretmenim lise gruplarindayim ama çocukları severim . Yeğenim buyurken cok ciddi katkım oldu ama korkuyorum emanetime bakamamaktan. Normal mi acaba bu his
Teoride ne kadar çok şey bilirsen bil,pratikte öyle olmuyor..içgüdüsel olarak çocuğunu kucağına aldığın an aranızdaki duygusal iletişimle olabilecek en iyi anne olacaksındır zaten..
 
Neler okuyorsunuz, kimlerden etkileniyirsunuz.
Sozde ben de bilincli bir anneyimdir, okurum arasturirim, ama toplumuzda yeni anneye biseyden anlamaz muamelesi yapildigi icin, ve istisnasiz herkes akil verdigi icin insan etkilwnip kendini kotu hissedebiliyor gercekten. Ben ilk oglumun kirki ciktiginda, aman tanrim oldurmedik cocugu yasiyor demistim, o kadar korkmusum icimde demek ki ilk aydan.
Yok tek basina yikatmazlar, yok anneyle tek kalmasinlar falan, okey belki haklilik payi olabilir, ama biraz empati ile yaklasilsa da korkutulmasa anne.
 
19 haftalık hamileyim . Bebeğimi ogrendigimden beri piyasada okunmadik kitap bırakmadım . Instagramdan bir sürü pedagog takip ettim ne anlatırlarsa dinliyorum not alıyorum . Kendim için de kişisel gelişim kitapları okuyorum . Eksik yonlerimi torpulemeye çalışıyorum. Ama içim icimi yiyor ya bakamazsam iyi bir anne olamazsam diye . Bende öğretmenim lise gruplarindayim ama çocukları severim . Yeğenim buyurken cok ciddi katkım oldu ama korkuyorum emanetime bakamamaktan. Normal mi acaba bu his
her şeyin fazlası zarar, akışına bırak kendini rahat bırak.tamam bilinçlen sudan çıkmış balığa dönme ama takıntı haline getirip psikolojine de zarar verme.her şey kitaplardaki ezber cümleler gibi olmayacak, çocuğun huyuna suyuna göre ona alışacaksınız, beraber yaşayarak tecrübe edeceksiniz zaten :) siz sağlıklı olmaya bakın, bol bol dinlenmeye bakın enerjiye ihtiyacınız olacak :) çocuğa bakarsınız niye bakamayasınız
 
Bosa evham yapıyosunuz ayrıca isterseniz 150 000 tane kitap okuyun çocuk kitapla defterle büyümüyo tecrübeyle sabit en güzel örnekler bende ilk bebegimi ayağimda sallamiycam en az 1 sene emzircem dedim çok çılgın bi bebekti sallamadan asla uyumazdı toplasanız 40 gün emmedi sütlerim boşuna aktı ağzına geldikce çığlik çığlığa ağladı ikinci de nasıl olduysa ben hiç uğraşmadim sakin bi bebekti 1 kere bile sallayarak uyutmadım mamasını yedirir yatağına koyar odasından çıkardım 5 yaşına kadar gündüzleride uyudu sağlıkli olsunda büyür dert etmeyin keyfini çıkarın
 
19 haftalık hamileyim . Bebeğimi ogrendigimden beri piyasada okunmadik kitap bırakmadım . Instagramdan bir sürü pedagog takip ettim ne anlatırlarsa dinliyorum not alıyorum . Kendim için de kişisel gelişim kitapları okuyorum . Eksik yonlerimi torpulemeye çalışıyorum. Ama içim icimi yiyor ya bakamazsam iyi bir anne olamazsam diye . Bende öğretmenim lise gruplarindayim ama çocukları severim . Yeğenim buyurken cok ciddi katkım oldu ama korkuyorum emanetime bakamamaktan. Normal mi acaba bu his
normal değil tabi ki. akışına bırakın biraz.
 
Back
X