• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Korkuyorum

Bu söze katılıyor musunuz?

  • Evet

    OY: 17 85,0%
  • Hayır

    OY: 3 15,0%

  • Ankete Katılan
    20

kurdelemsi

✿ ✿ ✿
Kayıtlı Üye
20 Ağustos 2016
774
3.002
113
"Çocuklarınızı terbiye etmeye çalışmayın.
Zira size benzeyeceklerdir..
Kendinizi terbiye edin yeter.."


Gerçekten böyle mi?
O zaman nasıl 5 parmağın 5i bir olmuyor?

Korkumsa çevremdeki birkaç aile yapısıyla çocukları arasında gördüğüm taban tabana zıtlıklar. Ben çocuğuma terbiye verebilecek miyim korkusu. O kadar nezih ailelerin küfür ağzına yuva yapmış, toplumu geçtim kendine faydası olmayan çocukları ya da kavga kıyamet içinde büyümüş duyarlı kendine saygı duyurtabilen çocukları.


Gerçekten herkes ailesinin aynası mı?
 
Ben genetige de yetiştirilme tarzına da katılmıyorum. Bir yere kadar sadece, çocukken arkadaşıma küfür ettim diye babamdan ciddi bir dayak yemiştim. Ama onun dövmesine rağmen o dönem bu huyumdan vazgecmemistim. Büyüdükçe kendime yakıştıramadım şimdi insanlara salak bile demem ayıp karşılarım. Ailemin zittiyim bu benim tercihim onlarda istemediğim sryleri görüp ben böyle olmayacağım dedim. Bir de dışarıdan nezih gözüken ailelerin icini bilemezsiniz belki aile içinde küfürlü konuşma çok yaygın. Aile çok iyi olsa bile çocuğu yaklaşımı yanlış olabilir .Veya çocuğun her hatasında üstüne üstüne giderek azarlayip ceza vererek bu davranışı söndürmeye çalışan var. Çocuğun kendisinin kopyası olmasını isteyen var.Bir süre sonra çocuk dayak arsizi da olabiliyor. Çok kötü bir aileden gelip dünya tatlısı insanlar da olabiliyor. Tamamen kendini yetiştirmeye bağlı ailem böyleydi ben de böyleyim demek kolaya kaçmak oluyor. Önce çocuğunuzu koşulsuz kabule hazır olun çocuk bu anlamini bilmediği küfürler de edebilir öyle zamanlarda oturup bunun yanlış olduğunu anlatmak lazım. Düşünceniz güzel ama şöyle mi olur böyle mi olur derken çocuğunuza çok baskı uygulayabilirsiniz biraz akışına bırakın
 
Ailenin aynası olma olayına inanmıyorum.
3 kardeşiz. Kardeşimle ikimiz huy ve davranış olarak bir kez sorun çıkarmadık. Kariyer olarak da güzel fakültelerde iyi eğitimler aldık.
Ama bir kardeşim daha var ki, inanın ergenliğe girdiği günden beri 30 senedir safi can sıkıntısı.. O kadar problemli. Yani bir insan ne kadar sorunlu olabilirse o kadar sorunlu. Tahmin edemezsiniz bile.
Oysa ki hepimiz aynı anne babada büyüdük. Üstelik Türkiye şartlarında eğitimli ve güzel bir ailede. Tek bir küfürün şiddetin olmadığı. Ama işte gelinen nokta bu..
Ben huyun Allah'tan geldiğine inanıyorum. Ve sürekli dua ediyorum Allah'ım bana hayırlı evlat olacak ise evlat nasip et diye. Zira ailemin neler çektiğini hep gördüm o evladından...
Allah size de hepimize de huyları güzel, merhametli, hayırlı evlat versin.
 
O zaman nasıl 5 parmağın 5i bir olmuyor?
üç çocuklu bir anne ve baba düşünelim. 3 çocuğun da anne babası aynı kişi ama o anne babanın 3 ayrı ebeveynliği var bir kere. bu ebeveynlik çocuğun mizacına göre, anne-babanın çocuğun doğduğu süreçteki ruh haline göre, çocuğa yapılan yüklemelere göre vs pek çok şeye göre değişiyor, pek çok şeyden etkileniyor.
Korkumsa çevremdeki birkaç aile yapısıyla çocukları arasında gördüğüm taban tabana zıtlıklar.
siz o aileyi dışarıdan görüyorsunuz. geçmişten gelen kuşaksal travmaları bilmiyorsunuz, ailenin içini bilmiyoruz, ailenin gündemini, ananın gündemini, babanın gündemini, herhangi birinin mizacını bilmiyorsunuz.

hem genetik hem yetiştirme (ebeveynler, çevresel faktörler) hem de ebeveynlerin psikolojik süreçleri etkili bence.

madem böyle bir derdiniz var çok güzel kitaplar var. çocuk yetiştirmeye başlamak için çocuğun doğmasını beklemek geç kalmaktır derler :)
İnşallah güzel insanlar, hayırlı insanlar olur ve öyle de güzel evlatlar yetiştiririz.
 
"Çocuklarınızı terbiye etmeye çalışmayın.
Zira size benzeyeceklerdir..
Kendinizi terbiye edin yeter.."


Gerçekten böyle mi?
O zaman nasıl 5 parmağın 5i bir olmuyor?

Korkumsa çevremdeki birkaç aile yapısıyla çocukları arasında gördüğüm taban tabana zıtlıklar. Ben çocuğuma terbiye verebilecek miyim korkusu. O kadar nezih ailelerin küfür ağzına yuva yapmış, toplumu geçtim kendine faydası olmayan çocukları ya da kavga kıyamet içinde büyümüş duyarlı kendine saygı duyurtabilen çocukları.


Gerçekten herkes ailesinin aynası mı
 
Herkes ailesinin aynısı olamaz çevre önemli arkadaşlıklar önemli. Ben küfürü çok kullanırım ama ailemde oyle bsy yok annem salak kelimesine dahi aşırı kızar.
 
Aile çocuğuna temel ahlakı öğretebilir bence. Gerisini çocuk kendi yolunda ilerleyerek bulur. Ailemle yaşam şeklimiz, görüşlerimiz, zevklerimiz tamamen zıt. Ama insana kötülük yapmamayı, eksiği olanın eksiğini kapatmayı, hak yememeyi, karşımdaki insanın yüzüne bakarak değer vererek konuşmayı vs. annemden ve babaannemden öğrendim. İyi eğitim budur bence, bu da örnek olarak yapılabilir.
 
üç çocuklu bir anne ve baba düşünelim. 3 çocuğun da anne babası aynı kişi ama o anne babanın 3 ayrı ebeveynliği var bir kere. bu ebeveynlik çocuğun mizacına göre, anne-babanın çocuğun doğduğu süreçteki ruh haline göre, çocuğa yapılan yüklemelere göre vs pek çok şeye göre değişiyor, pek çok şeyden etkileniyor.

siz o aileyi dışarıdan görüyorsunuz. geçmişten gelen kuşaksal travmaları bilmiyorsunuz, ailenin içini bilmiyoruz, ailenin gündemini, ananın gündemini, babanın gündemini, herhangi birinin mizacını bilmiyorsunuz.

hem genetik hem yetiştirme (ebeveynler, çevresel faktörler) hem de ebeveynlerin psikolojik süreçleri etkili bence.

madem böyle bir derdiniz var çok güzel kitaplar var. çocuk yetiştirmeye başlamak için çocuğun doğmasını beklemek geç kalmaktır derler :)
İnşallah güzel insanlar, hayırlı insanlar olur ve öyle de güzel evlatlar yetiştiririz.
Dediklerinizin bir kısmına katılıyorum ama kitap olayı çocuk yetiştirmenin çok küçük bir kısmı. En önemli şey annenin sabırlı ve mutlu olması. Anne mutlu kalıp çocuğa bakabiliyorsa çocuk gerçekten mutlu büyüyor.
 
Ulu ağacın gürültüsü dal ile, mutlu evin yakışığı döl ile olur bacım. Mutlu bir aile ortamında kişi hal ve davranışlarıyla bir aynadır. Elbet ak koyunun kara kuzusu da olur. Bunda çevre ve arkadaşın etkisi yadsınamaz bir gerçektir. Daha yolun başındasın sağlıcakla al kucağına bebeni, var bak zaman nelere gebe sizin için...
 
Bence o sözde birebir aynısı olmaktan bahsetmiyor
Ama hepimiz bir şekilde anne babamıza benziyoruzdur
Yetiştirdiğimiz çocuk da hiç bize benzemeyen tamamen yabancı biri olmayacaktır
 
Dediklerinizin bir kısmına katılıyorum ama kitap olayı çocuk yetiştirmenin çok küçük bir kısmı. En önemli şey annenin sabırlı ve mutlu olması. Anne mutlu kalıp çocuğa bakabiliyorsa çocuk gerçekten mutlu büyüyor.

ben size katılıyorum. kitapları çocuk yetiştirme ve bakımından çok kişinin kendini tanıması ve değişime ön ayak olması için önemsiyorum. Psikoterapi ne yazık ki ekonomik olarak erişilebilir değil ama bibliyoterapi erişilebilir :)
 
İlginç bir şekilde tam tersi olabiliyor
Mesela benim dedem rahmetli küfür eden bir adamdı 3 tane dayım var ağzından tek bir küfür duyamazsunız
Dedem çok sinirli saldırgan bir tipti ama onlar çok nazik naif rahat tipler
Oluyor yani
Bende çok şaşırıyorum ama tam tersi olabiliyor
Aile eğitim önemli olsa da iş kişide bitiyor işte
 
Back
X