- 13 Kasım 2020
- 1.912
- 3.046
- 83
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
-
- #1
Herkese selam,
Ben çok kısa bir zaman önce biriyle konuşmaya başladım. Aslında biz normalde seneler önce tanışmıştık bu çocukla ama o zamanlar işte başka birisi vardı. Neyse ben bir seyahatim sırasında instagram hesabımdan bir şeyler paylaşmıştım, o da onu görüp yazdı. Sonra konuşma bitti ama yine yine yazmaya devam etti. Şimdi her gün konuşuyoruz ve flört ediyor resmen. Ciddi ciddi değil ama şakayla karışık yürüyor. Çok da tatlı bir çocuk ama, hiç benim tipim değil. Ama asıl probleme geliyorum, biz bu çocukla konuşurken fark ettim ki biraz muhafazakar bir tip. Mesela şey dedi bana, eski sevgilisinden bahsederken, kızı çok sevmiş vs ama neden yaşadım bunu ben hep bi kişi olsun onunla evleneyim kafasındaydım dedi. Açıkcası ben de hep bu kafayla büyütüldüm, ama yaş geçtikçe en azından 25 yaşımdan sonra bunun çok delice bir fikir olduğunu fark ettim. Çünkü insan ilişkilerde kendinin farklı bir yüzünü de keşfediyor. Neyse bunu ona da söyledim ama gereksiz, ben hem kendi kafamın rahat olmasını istiyorum hem de başkasının eski sevgilisini düşünmek istemiyorum vs dedi aşırı şaşırdım o zaman git köyünden bi kızla evlen falan dedim şakayla karışık. Ama 29 yaşında nasıl biri senin ilk sevgilin olsun ve hoop evleneceksin. Sonra işte evlilik öncesi ilişkiye karşı olduğunu vs söyledi. Ben de hiç yorum yapmadım şahsen, ben de bu seneye kadar evlilik öncesi ilişki düşünmüyordum ama hem buradaki konulardan dolayı gözüm korkuyor, hem de artık 29 yaşında hiç cinsel deneyimi olmayan biriyle nasıl olur bilmem. Çok kültürlü, kendini geliştirmiş, tatlı, şakacı birisi ama bilmiyorum şu an duygusal boşluktayım, zaten yanlış bir şeylere kapılıp gitmekten çok korkuyorum.
Ben hayatımın hiçbir döneminde sırf hayatımda biri olsun diye biriyle olmadım, tanışmadım. Bu yaşıma kadar zaten bir kişi oldu hayatımda, ama şimdi zaman geçiyor sürekli yalnız kalcam, bu yaşıma kadar da kimse olmadı sevip sevilmicem korkusu yaşıyorum inanılmaz bir şekilde dengem bozuldu. Kendi düşüncelerime inanamıyorum. Geçen annemle konuşurken, telefonda ağladım tutamadım kendimi. Bir senedir zaten çok yalnızım, bir de aşk hayatımda da bir şeyler yolunda gitmiyor. Hep yalnızım ya. Yani bütün bu yorgun düşünceler, benim sivri köşelerimi törpülüyor. Olsun olsun diye her şeye razı olan birine dönmekten inanılmaz korkuyorum…bir de o da sevgilisinden yeni ayrılmış ve belli ki aşamamış benim gibi, terk edilmenin acısıyla birbirimizi yara bandı olarak kullanacağız diye de korkuyorum…
Ben çok kısa bir zaman önce biriyle konuşmaya başladım. Aslında biz normalde seneler önce tanışmıştık bu çocukla ama o zamanlar işte başka birisi vardı. Neyse ben bir seyahatim sırasında instagram hesabımdan bir şeyler paylaşmıştım, o da onu görüp yazdı. Sonra konuşma bitti ama yine yine yazmaya devam etti. Şimdi her gün konuşuyoruz ve flört ediyor resmen. Ciddi ciddi değil ama şakayla karışık yürüyor. Çok da tatlı bir çocuk ama, hiç benim tipim değil. Ama asıl probleme geliyorum, biz bu çocukla konuşurken fark ettim ki biraz muhafazakar bir tip. Mesela şey dedi bana, eski sevgilisinden bahsederken, kızı çok sevmiş vs ama neden yaşadım bunu ben hep bi kişi olsun onunla evleneyim kafasındaydım dedi. Açıkcası ben de hep bu kafayla büyütüldüm, ama yaş geçtikçe en azından 25 yaşımdan sonra bunun çok delice bir fikir olduğunu fark ettim. Çünkü insan ilişkilerde kendinin farklı bir yüzünü de keşfediyor. Neyse bunu ona da söyledim ama gereksiz, ben hem kendi kafamın rahat olmasını istiyorum hem de başkasının eski sevgilisini düşünmek istemiyorum vs dedi aşırı şaşırdım o zaman git köyünden bi kızla evlen falan dedim şakayla karışık. Ama 29 yaşında nasıl biri senin ilk sevgilin olsun ve hoop evleneceksin. Sonra işte evlilik öncesi ilişkiye karşı olduğunu vs söyledi. Ben de hiç yorum yapmadım şahsen, ben de bu seneye kadar evlilik öncesi ilişki düşünmüyordum ama hem buradaki konulardan dolayı gözüm korkuyor, hem de artık 29 yaşında hiç cinsel deneyimi olmayan biriyle nasıl olur bilmem. Çok kültürlü, kendini geliştirmiş, tatlı, şakacı birisi ama bilmiyorum şu an duygusal boşluktayım, zaten yanlış bir şeylere kapılıp gitmekten çok korkuyorum.
Ben hayatımın hiçbir döneminde sırf hayatımda biri olsun diye biriyle olmadım, tanışmadım. Bu yaşıma kadar zaten bir kişi oldu hayatımda, ama şimdi zaman geçiyor sürekli yalnız kalcam, bu yaşıma kadar da kimse olmadı sevip sevilmicem korkusu yaşıyorum inanılmaz bir şekilde dengem bozuldu. Kendi düşüncelerime inanamıyorum. Geçen annemle konuşurken, telefonda ağladım tutamadım kendimi. Bir senedir zaten çok yalnızım, bir de aşk hayatımda da bir şeyler yolunda gitmiyor. Hep yalnızım ya. Yani bütün bu yorgun düşünceler, benim sivri köşelerimi törpülüyor. Olsun olsun diye her şeye razı olan birine dönmekten inanılmaz korkuyorum…bir de o da sevgilisinden yeni ayrılmış ve belli ki aşamamış benim gibi, terk edilmenin acısıyla birbirimizi yara bandı olarak kullanacağız diye de korkuyorum…