Koskoca şehirde yalnız olmak:( ama ben buna hiç alışkın değilim ki...

nicki_mouse

Guru
Kayıtlı Üye
31 Ekim 2012
1.031
962
323
Bütün hayatımı geçirdiğim, çokça dostum olan, özetle mutlu olduğum bir şehirden kalktım başka bir şehre geldim, eşimle evlenebilmek için. Tayin durumlarından dolayı o benim yaşadığım şehre gelemeyecekti, ama şu an yaşadığımız şehre ilk talebinde geldi. Onu çok seviyordum, farklı şehirlerde olmak işkence gibiydi ve birkaç sene daha ayrı kalırsak bu ilişkiyi yürütemeyeceğimizi düşündüm. Tek derdim, amacım onunla artık aynı şehirde olabilmekti, 800 km vardı aramızda çünkü. O zamanlar herşeyimdi eşim, başka kimseye ihtiyacım yok diye düşünüyordum, bir tek o olsun yeterdi bana... Ama evdeki hesap çarşıya uymadı tabii :( Eşime o zamankinden bile daha düşkünüm aslında, evet o melek gibi bir adam. Ama o buraya (burası ikimizin de bekarken yaşadığı şehir değil) çok çabuk uyum sağladı. İşyerinde arkadaşları oldu, hatta eski bir arkadaşı da buraya tayin olup geldi. Ben de burda yeni bir ortam kurmaya çalıştım ama olmadı. Sebebi işyerimdeki tek bayan benim. O yüzden işyerimde arkadaş edinemedim, evet muhabbet ediyoruz vs ama haftasonu çıkıp bi kahve içemiyorum onlarla. Apartmanımda herkes yaşlı, yaşıtım kimse yok. Aradan 2 yıl geçti ve ben iyice psikopata bağladım. Eşim hem eşim hem arkadaşım olduğu için iyice vazgeçilmez oldu benim için, her an yanımda olsun istedim. Arkadaşlarıyla vakit geçirdiğinde krize girdim, istedim ki hep benim yanımda olsun. İşin aslı onu hem kıskanıyorum mutlu olduğu için, hem de içten içe kızıyorum. Onun için geldim buraya ama geldiğim şehri, arkadaşlarımı çok özledim :( Eşimden başka konuşabileceğim kimse olmaması çok kötü :(( Şimdi hamilelikle birlikte iyice hormonlar coştu, durmadan kavga ediyoruz :((
 
canım yaşadığın durumların benzerlerini bende yaşadım ve hala yaşıyorum.çalıştığın yerde tek bayan olmak ne demek bilirim.sana ancak şunu söyleyebilirim eşini çok bunaltma.bende zamanında gitme beni yalnız bırakma dedim trip attım.(bu arada yaşadığım yer eşimin memleketi)ama sonuçta yine de o hayatından ödün vermedi.o yüzden hiç kendini üzme şu güzel günlerinde içinde yavrun varken canını sıkma.tabi söylemesi kolay gibi oluyor fakat ne yapacaksın işte herşeyi dört dörtlük bulamıyorsun şu hayatta... zaman herşeye ilaç çocuğunu kucağına aldığında tek düşüncen onun iyi ve sağlıklı olması olacak emin ol...
 
ben de benzer bir durumdayım, ama bu kk yı buldum çok mutluyum. hiç sıkılmıyorum bu sayede. evdeyim bir de bütün gün, bazen çok sıkılıyorum, o zaman da kendime yapacak birşey bulmaya çalışıyorum. sen de kendini oyalıcak şeyler bulmaya çalış. eşinin üstüne düştükçe daha çok kaçar, evde kaldığı zamanlar da burnunuzdan gelir.
 
Bende yalnızım, benimde kimsem yok. Hiç bir arkadşımda yok. Bu şehre alışamadım galiba. Birde kayınvalidemlerle aynı binadayım, mahalleden kimseye yanaşamıyorum, laf söz olursa diye, kimsede bana yanaşamıyor. Gerçi sevemedim oturduğumuz sokağı. Bana arkadaş olacak biride yok. Binamız dersen aile apartmanı, onlardan başka(kayınvalide, görümce) kimsem yok kısacası. Eee onlarlada ne kadar dertleşebilirsin ki?
Yinede çok düşünmemeye gayret ediyorum yalnızlığı, Bazen hoşumada gidiyor. Sende çok düşünmemeye gayret et.
 
İnanın dediğiniz gibi yapmaya çalışıyorum, onu kendi haline bırakmaya çalışıyorum ama bu hiç kolay olmuyor :(( Zaten inanılmaz hassas bir dönemdeyim...

Eşimin yakın arkadaşlarından biri bekar, diğerinin iki tane küçük çocuğu var, zaten onlar bize uzak oturuyorlar. Bu yaştan sonra arkadaş edinmek ne zormuş, eskiden hiç zorlanmazdım. Çevresinde iki laf edebileceği bi arkadaşı olan arkadaşlar, lütfen onların kıymetini bilin olur mu :(
 
Bütün hayatımı geçirdiğim, çokça dostum olan, özetle mutlu olduğum bir şehirden kalktım başka bir şehre geldim, eşimle evlenebilmek için. Tayin durumlarından dolayı o benim yaşadığım şehre gelemeyecekti, ama şu an yaşadığımız şehre ilk talebinde geldi. Onu çok seviyordum, farklı şehirlerde olmak işkence gibiydi ve birkaç sene daha ayrı kalırsak bu ilişkiyi yürütemeyeceğimizi düşündüm. Tek derdim, amacım onunla artık aynı şehirde olabilmekti, 800 km vardı aramızda çünkü. O zamanlar herşeyimdi eşim, başka kimseye ihtiyacım yok diye düşünüyordum, bir tek o olsun yeterdi bana... Ama evdeki hesap çarşıya uymadı tabii :( Eşime o zamankinden bile daha düşkünüm aslında, evet o melek gibi bir adam. Ama o buraya (burası ikimizin de bekarken yaşadığı şehir değil) çok çabuk uyum sağladı. İşyerinde arkadaşları oldu, hatta eski bir arkadaşı da buraya tayin olup geldi. Ben de burda yeni bir ortam kurmaya çalıştım ama olmadı. Sebebi işyerimdeki tek bayan benim. O yüzden işyerimde arkadaş edinemedim, evet muhabbet ediyoruz vs ama haftasonu çıkıp bi kahve içemiyorum onlarla. Apartmanımda herkes yaşlı, yaşıtım kimse yok. Aradan 2 yıl geçti ve ben iyice psikopata bağladım. Eşim hem eşim hem arkadaşım olduğu için iyice vazgeçilmez oldu benim için, her an yanımda olsun istedim. Arkadaşlarıyla vakit geçirdiğinde krize girdim, istedim ki hep benim yanımda olsun. İşin aslı onu hem kıskanıyorum mutlu olduğu için, hem de içten içe kızıyorum. Onun için geldim buraya ama geldiğim şehri, arkadaşlarımı çok özledim :( Eşimden başka konuşabileceğim kimse olmaması çok kötü :(( Şimdi hamilelikle birlikte iyice hormonlar coştu, durmadan kavga ediyoruz :((

hayatım sen yine çalışıyormuşsun yine evden çıkma gibi bir şansın var.ben 4-5 yıl hep evdeydim.hem şimdi internet var kk var kız benim ilk evlendiğim yılarda o da yoktu hemde sadece trt1 vardı abov kız ben delirmediysem sana bişey olmaz salla bebişim keyfine bak tatlım bebeğin doğunca canının sıkıntıları geçer.canın sıkılmaya fırsat kalmaz.:nazar::emir_bebek:
 
Bende 600km. öteden geldim :) Yalnız mıyım evet, arkadaşım yok, çalışmıyorum şuan.. Ama hiç dert etmiyorum.. Eşim yetiyor bana. Onunla zaman geçirmeye alıştım çokta mutluyum. İlk aylarımız da kötü şeyler yaşamıştık ve beni çok etkilemişti bu durum hergün acı çekiyordum özlüyordum şehrimi ve arkadaşlarımı.. Ama şimdi eşimle sorunlarımızı hallettik daha rahatım.. Bende eşime çok sarıyorum bütün gün özlüyorum gelince sevgiden bunaltıyorum adamı ama sesini çıkarmıyor canım kocam :16:
Birde ablamda evlenip bu şehre geldi.. Arada onunlada görüşüyoruz iyi geliyor.. Geçici dönemler sanırım bunlar.. Umarım atlatırsın sende kısa zamanda..
 
konu sahibi arkadaşım sen yine bir şehirdeymişsin ve çalışıyormuşsun aslında şurda cevap verenlerden daha şanslısın
bende evlendim geldim ailemden 10 saat uzak bir ilçeye
ilçe demeye bin şahit ister bildiğin köy
bende naparım burda dedim ama birincisi eşimi çok seviyorum
en iyi arkadaşım o zaten
ikincisi benim şansım lojmanda oturuyorum binada herkes çalışıyor ve çocuklu ama allahtan üst katımda yeni evli bir çift var o da çalışmıyor benim gibi, onunla bişekilde vakit geçiyor
burası küçük yer evet ama spor kursuna yazıldım haftada üç gün akşamları eşim götürüyor
gerçekten çevren oluşuyor böylelikle
komşularına yaşlı falan deme, kafana uyan bir yaşlı bile olsa komşuluk yap, onun vasıtasıyla yeni komşular açılır belki sana
hem bak hamilesin akraba eş dost da yok etrafında bir komşun olsa fena olmaz
bu arada sakıncası yoksa hangi şehirdesin, onu da yaz
belki arkadaşlarımız vardı yönlendiririz sana olmaz mı?
biz üniversite arkadaşları olarak nerdeyse türkiyenin dört bir yanına dağıldık, kimimizin eşleri tayinci
kimimiz eşinin memleketine gitti
herkes yalnızdı gittiğinde ama bi şekilde tututndu
aslında artık sevinme zamanın gelsin çocuk olduktan sonra sıkılacak vaktin olmaz gerçekten
hem bu dönemde artık stresi bırak bebek hissediyor
çalışıyormuşsun da maddi durumun iyiyse bebek,çocuk gelişimi-psikoljisi kitapları al
çocuk yetiştirmek çok önemli birşey bence bu da eğitimle olacak birşey
böylelikle vaktin geçer.
 
Back
X