Merhaba,konuya nasıl başlayacağım bilmiyorum yeni üyeyim.5 sene önce çok düzgün bir çocukla tanıştım sevgili olduk mükemmel bir ilişkimiz oldu her şey çok güzel giderken bi anda bitirdi.Kabullenemedim,çok düşündüm kafamı dağıtmak için sürekli arkadaşlarımla eğlenmeye çıktım bir süre sonra da unuttum hayatıma devam ettim.1 yıl önce tekrar mesaj attı çok düşündüğünü,ilişkimiz ciddileştikçe bağlanmaktan korktuğunu söyledi ben de affettim çünkü hiç kötü bi anımız yoktu bana gidişi dışında bir yanlışı yoktu.Yine ilişkimize devam ettik ben zor zamanlardan geçiyordum hem kariyerim hem arkadaşlık ilişkilerim konusunda ve o hep destekledi ama bu sefer ilişkimiz toksikleşti beklentilerimiz farklılaştı anlaşamamaya başladık çok şiddetli bir tartışmada karşılıklı ağlayarak ayrıldık.Şuan 1 ayı biraz geçti ama ben aklımdan çıkaramıyorum uyuyamıyorum,hiçbir şeye odaklanamıyorum,onu düşünmeden duramıyorum yani ayrılığı atlatamıyorum ama geri dönmek için adım da atmak istemiyorum çünkü çok kırıldık haksızlığa uğrdığımı düşünüyorum ama bunu kasıtlı yapmadığını da biliyorum ama gün içerisinde sürekli mutlu anlarımızı hatırlayıp şuan olmadığını düşününce kalp çarpıntısı yaşıyorum boşluğa düşüyorum özlüyorum sonra da kendimi bu kadar hırpaladığım için kendime kızıyorum.Paylaşmak istedim hepimiz ayrılıklar yaşıyoruz bunları hissetmemin normal olduğunu biliyorum sadece şuan üstesinden gelemiyorum…Sizce ne yapmalıyım?Nasıl bir yol izlemeliyim?