• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kötü hissetmek :(

Merhaba arkadaşlar. Ben yaklaşık bir senedir çok kötü bir ruh halindeyim. 23 yaşındayım ve geleceği, şimdiyi, önceyi kısacası her şeyi düşünmek beni feci şekilde geriyor. Hayatımda da düzgün giden pek bir şey yok. Okulumda, okuduğum bölümde, ailemde hiçbir şeyde mutlu değilim kısacası. Hayata karşı çok negatifim, yataktan kalkmakta bile zorlanıyorum. Psikologa gitmek istiyorum fakat ücretler beni ürkütüyor. Aranızda daha önce hiç devlet hastanesinde psikologa gitmiş olan var mı? Devlette psikolog var mı onu bile bilmiyorum... Ama bir an önce düzelmem lazım, henüz çok gencim ve bu mutsuzlukla mahvediyorum her şeyi. Nasıl randevu alacağım eğer varsa, ekstra ücret ödeniyor mu ve randevuyu çok geç tarihe verirler mi?

desene aynı durumdayız..bende asla anı yaşayamam ..ya geleceği ya gecmişi düşünüp hayatı kendime zindan ederim:((
 
Yaklaşık bir senedir bu halde olmana rağmen bir psikoloğa gitmeyip de geç tarihe vermelerinden endişe duyman da garip gerçekten. :D
Durumun çok vahim değil neyse ki.
Mutsuzluk hissin senin fiziksel enerjini mahvedip anksiyete atakları geçirmene sebep olmamış. Şanslısın yani. ;)
Sadece bir ruh hali mevzusu bu.
Psikolojik sıkıntılar daha fena oluyor çünkü.
Yaşadığım için biliyorum.
Eminim kendin de aşarsın.



Sent from my iPhone using Tapatalk
 
Merhaba
bence sende hedef yok
yani sevgilin arkadaşların var ama istediğin ne ? Yani hayallerin ne ne yapmak istiyorsun
onları yapabileceğine inanıyor musun? Geleceği niye karanlık görüyorsun bunlar sorun ama ilaç alma sakın yahu
onlar depresyonda olanlar için oysaki sen sadece biraz düşünmeye beki dinlenmeye ihtiyacı olan birisisin yani ben öyle anladım
psikoloğa git derim.OKulun varsa psikoloğu ona da gidebilirsin devlette de araştır umarım bulursun. Umarım mutlu olursun sen de..:)
 
Yaklaşık bir senedir bu halde olmana rağmen bir psikoloğa gitmeyip de geç tarihe vermelerinden endişe duyman da garip gerçekten. :D
Durumun çok vahim değil neyse ki.
Mutsuzluk hissin senin fiziksel enerjini mahvedip anksiyete atakları geçirmene sebep olmamış. Şanslısın yani. ;)
Sadece bir ruh hali mevzusu bu.
Psikolojik sıkıntılar daha fena oluyor çünkü.
Yaşadığım için biliyorum.
Eminim kendin de aşarsın.



Sent from my iPhone using Tapatalk

Garip bir şey göremedim açıkçası? Yazdıklarımı tam olarak okusaydınız daha önce zaten terapi gördüğümü okurdunuz. Bir süre iyiydim ve daha sonra tekrar bu sorun ortaya çıktı bir sene öncesinde. Sorunum beni bu derece rahatsız etmiyordu şu zamana kadar. Ruh halim kötüyken kendi kendime düzelebiliyordum bir şekilde, sonra tekrarlıyordu sonra ben tekrar düzelmeye çalışıyordum ve böyle bir kısır döngü vardı. Ama son birkaç haftadır eskisi gibi olmuyor, düzelemiyorum yani. Eskiden gittiğim kişiye şu an para veremeyeceğim için de devlette durum nedir bunu soruyorum bilenlere. Kendim çözebilecek olsam bir senede çözerdim muhtemelen, size garip gelen o süreçte bunu deniyordum zaten. Size ufak bir sorun gibi görünebilir kendi yaşadıklarınızın yanında anlıyorum fakat bu da bana göre önemli sonuçta.
 
desene aynı durumdayız..bende asla anı yaşayamam ..ya geleceği ya gecmişi düşünüp hayatı kendime zindan ederim:((

Evet aynen ben de...Yani çözüm de bulamıyorum bir türlü. Ama ben bir dönem terapi görmüştüm iyi gelmişti. Bence siz de psikolog araştırabilirsiniz. Ücretler çok yüksek olduğu için devlette bakıyorum ben
 
Benim sık ve sebepsiz ağlama krizlerim oluyor. Sebepsiz derken kendime bir sebep buluyorum tabii, ama başka insanların dert etmeyeceği türden şeyler... Aynı durumdayız sanırım, ben psikiyatrist değil de psikologla görüşmek istiyorum aslında. Hani terapi olsun diye. Bir dönem gitmiştim müthiş iyi gelmişti çünkü o terapiler:ssz:

Evet ağlamalar ara ara bende de oluyor ama dediğizin gibi kimsenin düşünmeyeceği sebeplerden. Terapi daha iyi olabilir. Siz gittiğinizde nasıl bir yöntem uygulandı yani neler konuşuldu ?
 
Bilemiyorum bizim ülkemizde ne kadar mümkün ama...Hoş ne zaman mezun olacağım o da belli değil, belki bunun da stresi var:/

Canim bak,
Aradigin sure mutlaka bir is bulacaksin. Bir calismaya basladiginda da omrun boyunca calisiyor olup, calismanin verdigi stresi cekeceksin. Yerinde olsam son ogrencilik zamanlarimin keyfini cikarmaya bakardim.
 
canım hangi şehirdesin bilmiyorum ama madalyona gidebilirsin ankara ve istanbulda var. sgk ile anlaşmalı şık bi klinik. gittiğinde seni rahatsız etmeyecek bi yer. ben bi defa devlet hastanesine gittim ama rezillik kendimi hepten berbat hissettim çünkü içeri sürekli birileri giriyo sonuçta sen orda özelini anlatıysn berbat bi durum.
 
Evet aynen ben de...Yani çözüm de bulamıyorum bir türlü. Ama ben bir dönem terapi görmüştüm iyi gelmişti. Bence siz de psikolog araştırabilirsiniz. Ücretler çok yüksek olduğu için devlette bakıyorum ben

aklımdan geçmiyor değil aslında psikologla konusmak belki bi çare olur..mesela dün geçen yıllarımı..arkadaşlarımı..lisemii..o kadar özledimki bu özlem bile beni aşırı derecede üzüyor..sanırım bu durumu aşmamızın tek çözümü kendimizle barışmak olacak ama ben bunu yapamıyorum..şimdi bile ya geçmişin üzüntüsü ya geleceğin kaygısı beni bunaltıyor..:((
 
Evet ağlamalar ara ara bende de oluyor ama dediğizin gibi kimsenin düşünmeyeceği sebeplerden. Terapi daha iyi olabilir. Siz gittiğinizde nasıl bir yöntem uygulandı yani neler konuşuldu ?

Öncelikle baya uzun biirkaç test var onları uygulamışlardı. Sonrasında terapiye başladık. Aslında psikolog neredeyse hiç konuşmuyor hep ben konuşuyordum. Ne bileyim farklı bakış açıları gösteriyordu ama. Mesela ben "X kişisi bugün bana böyle böyle yaptı beni sevmiyor" gibi bir şey söylediğimde "Sence bugün X kişisinin başka bir derdi olamaz mı belki de öyledir" falan gibi çok basit yorumlar yaparak farklı bir bakış açısı geliştiriyor insanda gerçekten. Ben her şeyi olumsuz görüyorum mesela. Ha bir de şey yapıyorduk en son. O hafta içinde olan olayları ve bu olayların bana ne hissettirdiğini ve de o sırada kafamdan geçenleri yazmamı istiyordu. Sonra ona veriyordum. Her cuma gidiyordum ve resmen güle oynaya gidiyordum, hayatımın en mutlu dönemiydi...
 
Canim bak,
Aradigin sure mutlaka bir is bulacaksin. Bir calismaya basladiginda da omrun boyunca calisiyor olup, calismanin verdigi stresi cekeceksin. Yerinde olsam son ogrencilik zamanlarimin keyfini cikarmaya bakardim.

Aslında haklısınız...Ama bir sene önce mezun olmam gerekirken şimdi taa seneye mezun olacağım. Ailem de yüzüme vurup duruyor, pek keyfi çıkmıyor şu durumda:43: Aslında başarılı da bir öğrenciyim, iyi bir üniversitedeyim iyi bir bölümdeyim. Fakat bir türlü toparlayamadım kendimi malesef...Ders de çalışamıyorum
 
canım hangi şehirdesin bilmiyorum ama madalyona gidebilirsin ankara ve istanbulda var. sgk ile anlaşmalı şık bi klinik. gittiğinde seni rahatsız etmeyecek bi yer. ben bi defa devlet hastanesine gittim ama rezillik kendimi hepten berbat hissettim çünkü içeri sürekli birileri giriyo sonuçta sen orda özelini anlatıysn berbat bi durum.

Ben madallyona gitmiştim fakat çok pahalıydı...Şu an ona gidemem ne yazık ki...SGK bile olsa yarım saatine 100 lira civarı istiyorlar diye biliyorum...
 
aklımdan geçmiyor değil aslında psikologla konusmak belki bi çare olur..mesela dün geçen yıllarımı..arkadaşlarımı..lisemii..o kadar özledimki bu özlem bile beni aşırı derecede üzüyor..sanırım bu durumu aşmamızın tek çözümü kendimizle barışmak olacak ama ben bunu yapamıyorum..şimdi bile ya geçmişin üzüntüsü ya geleceğin kaygısı beni bunaltıyor..:((

Sanırım gerçekten öyle...Ben de başaramıyorum. Uzun süredir başarmayı deniyorum fakat olmuyor. Yardım almazsam en güzel yaşlarımı bu şekilde geçireceğim...
 
Ben madallyona gitmiştim fakat çok pahalıydı...Şu an ona gidemem ne yazık ki...SGK bile olsa yarım saatine 100 lira civarı istiyorlar diye biliyorum...
ben 8 TL veriyodum canm babam emekliydi 16 TL de ondan kesiliyodu. şu an hala gtmek istiyorum ama işe başladım ve özel sağlık sigortam var psikolog karşılamıyo malesef.
 
ben 8 TL veriyodum canm babam emekliydi 16 TL de ondan kesiliyodu. şu an hala gtmek istiyorum ama işe başladım ve özel sağlık sigortam var psikolog karşılamıyo malesef.

Bahsettiğiniz biraz eski olabilir mi? Çünkü annemin arkadaşının kızı şu an gidiyor, o da aynı sigortaya sahip ve çok ciddi bir miktar ödüyor bir senasa ne yazık ki... Bana hastane yolları gözüktü sanırım ama olsun o da iyidir:)
 
devlet hastanesinde hem psikolog hem psikiyatriye gittim psikiyatr her seferinde daha derdimi bitirmeden antidepresan yazmaya başladı.psikolog da sürekli anlatıyorsun farklı bir çözüm önermedi bildiğim şeyler genel kişisel gelişim nutukları attı . açıkçası ben memnun kalmadım ama hepsi aynı olcak diye birşey yok bir dene istersen:31:
 
devlet hastanesinde hem psikolog hem psikiyatriye gittim psikiyatr her seferinde daha derdimi bitirmeden antidepresan yazmaya başladı.psikolog da sürekli anlatıyorsun farklı bir çözüm önermedi bildiğim şeyler genel kişisel gelişim nutukları attı . açıkçası ben memnun kalmadım ama hepsi aynı olcak diye birşey yok bir dene istersen:31:

Para vermedikçe ruh sağlığımızı düzeltemiyoruz bu ülkede ne yazık ki:ssz: Halbuki gelişmiş ülkelerde ne güzel ruh sağlığının ne kadar önemli olduğunu biliyor herkes. Ben de güzel bir ortamda, gidip gelirken mutlu olacağım bir yerde tedavi olmak istiyorum fakat mümkün gözükmüyor. Ben bir deneyeyim yine de, başka çarem yok :43:
 
Sanırım gerçekten öyle...Ben de başaramıyorum. Uzun süredir başarmayı deniyorum fakat olmuyor. Yardım almazsam en güzel yaşlarımı bu şekilde geçireceğim...

aynen yaa hep derler ki 20den sonra zaman öle bi geçermişki insan farkında dahi olmazmış..ve bigün 40 yaşımıza gelip geriye baktığımızda sadece koca bi hiç görmek hiç iyi olmaz..insan zaten ne yaşarsa gençlikde yaşar ama bu yıllarımızda bu şekilde geçecekse bilmiyorum:50:insan herkesi afffedermişte bi kendini affedemezmiş..inan ben tamda bu durumdayım...geçmiş-gelecek derken hayat geçior..anı yaşayamamak kadar kötü bişey yok sanırım:50:
 
aynen yaa hep derler ki 20den sonra zaman öle bi geçermişki insan farkında dahi olmazmış..ve bigün 40 yaşımıza gelip geriye baktığımızda sadece koca bi hiç görmek hiç iyi olmaz..insan zaten ne yaşarsa gençlikde yaşar ama bu yıllarımızda bu şekilde geçecekse bilmiyorum:50:insan herkesi afffedermişte bi kendini affedemezmiş..inan ben tamda bu durumdayım...geçmiş-gelecek derken hayat geçior..anı yaşayamamak kadar kötü bişey yok sanırım:50:

Ama bu öğrenilebilen bir şey neyse ki... Yardım almamız gerek sadece bence
 
aynen yaa hep derler ki 20den sonra zaman öle bi geçermişki insan farkında dahi olmazmış..ve bigün 40 yaşımıza gelip geriye baktığımızda sadece koca bi hiç görmek hiç iyi olmaz..insan zaten ne yaşarsa gençlikde yaşar ama bu yıllarımızda bu şekilde geçecekse bilmiyorum:50:insan herkesi afffedermişte bi kendini affedemezmiş..inan ben tamda bu durumdayım...geçmiş-gelecek derken hayat geçior..anı yaşayamamak kadar kötü bişey yok sanırım:50:

geçmişin üzüntüleri geleceğin kaygısı malesef hiç bitmiyo we sonu mutsuzlukkk...:ssz:
 
Back
X