- 12 Ekim 2008
- 7.106
- En iyi cevaplar
- 2
- 16.311
- 773
- Konu Sahibi denizasiriyol
-
- #41
benim tecrubem anne tedirgin olursa çocuk bunu hissedip daha çok ağlıyor. Anne ne olup çocukla net konuşursa yavru daha rahat karşılıyor. Ben olsam çocugun gideceği sabah ona neşe içinde bugun kreşe gideceğini, annenin yanında olmayacağını, ama annenin kısa bir süre içinde onun yanına geri döneceğini, annenin hep onun yanına döneceğini, asla onu bırakmayacağını anlatırım. Hatta belki kreşe baba bırakabilir, bu tip şeyler babalarla daha temiz olabiliyor.Merhabalar, 16 aylık bir evladım var, hala emiyor. Artık işe dönmem gerekiyor, ben yarım gün gideceğim. Bu yaş grubu için çok fazla seçenek yoktu ama birkaç kreşin içinden en iyi olduğunu düşündüğüm yere görüşmeye gittim. Ne zaman başlarsak başlayalım çok ağlayacak, ilk hafta 1 saatliğine gelsin, kapıda çocuğu öğretmene verip dönüp gidin dediler. Anneyle alıştırma süreci yokmuş. Öyle alışamazmış çocuklar. Böyle bırakıp gidecek olmak beni üzüyor çok ağlayacaktır diye düşünüyorum. Daha düşünürken bile ben ağlamaklı oluyorum. Nasıl yapacağım bu işi bilmiyorum. Tecrübelerinize ihtiyacım var.
Anne dahil olsa daha kolay olur gibi geliyor bana da. Yaşadığınız olumsuz tecrübe için üzüldüm. Ama sonrası güzel olmuş32 aylık oglum 3 hafta önce bi yere başlattık yarım gün cocugu hödük gibi kapıdan zorla içeri alıyorlar yalandan 2 video atıyorlar neyse ilk tecrubemizdi cocuk surekli agliyor kameradan izlemek istedim YASAK! Gönderdikleri 2 kıytırık video onda da çocuğum cok mutsuz almaya gidiyorum sanki eziyetten kurtarıyormusum gibi annem geldin kurtardın dedi dedim noluyor sldim cocugumu ordan hemen 10 gün beni şey diye oyaladilar cok normal böyle yapması diye ama son günler çocuğum ogretmenimden korkuyorum dedi hemen gittim hesap sordum cocugumu aldim dun bi yere başladık istediğim vakit gidip kameradan izleyebilme hakkımın olduğunu söylediler ama izlemeye gitmeyenkarar vermeden çocuğum agliyor diye beni aradılar gittim benide oyunlarına dahil ettiler şöyle çocuklar oynarken oğlumun beni rahatça görebileceği yere oturttular güvende hissetmesini sağladılar bunu zamanla azaltarak bırakacağımizi bunu yaparken oglumunda okula isinicagini belirttiler ins söyledikleri gibi olur ama en azından ilk gittiğimiz yerden gercekten daha iyi çocuk psikolojisini düşünen bir yer bu arada ilk gittiğimiz okul evimin yanında balkonumla bahçesi bitişik ama maalesef berbat ötesi idi diğeri bayagi uzakta ama oglum icin değer
Eğer emin olduğum bir yer olursa ben de kendinden emin olabileceğim ama içime sinmeyen şeyler olunca ben çocuğumdan daha kaygılı oldum tabii. Bu kısmı aşarsak gerisini daha rahat başarırız sanıyorum.benim tecrubem anne tedirgin olursa çocuk bunu hissedip daha çok ağlıyor. Anne ne olup çocukla net konuşursa yavru daha rahat karşılıyor. Ben olsam çocugun gideceği sabah ona neşe içinde bugun kreşe gideceğini, annenin yanında olmayacağını, ama annenin kısa bir süre içinde onun yanına geri döneceğini, annenin hep onun yanına döneceğini, asla onu bırakmayacağını anlatırım. Hatta belki kreşe baba bırakabilir, bu tip şeyler babalarla daha temiz olabiliyor.
Bu konularda uzman değilim ama bildiğim kadarını paylaşayım. Buradaki çaresizliği kabullenmenin alt metni şu aslında çocuk için: dünyaya geldiğimden beri en güvendiğim limanım annem, kokusundan bile onu tanıyabilirim. Burada annem yok, yalnızım, ağlarsam gelip beni alır. Bebekler kendilerini ağlayarak ifade ediyor bir süre malum. Fakat ağlama sebebi hala ortalarda yoksa bu defa kaygı başlıyor git gide artmak üzere. Bu da yetişkinlerde bile çeşitli sorunlara sebep olurken bebeklerde, küçük çocuklarda çeşitli problemler olarak karşımıza çıkabiliyor. Korktuğum da bu. Geçen hafta Travmanın Bilgeliği belgeselini izledim ve kendi çocukluğumdan cümleler ve kaygılar buldum orada. Bundan endişe ediyorum.yanlış anlamayın yargılama amaçlı değil tamamen cahilliğimden ve merakımdan soruyorum. çevremde çok duyuyorum bu dediklerinizi çünkü.
bu durum "çaresizliği kabullenmemesi" mi gerçekten ?
mesela ben olsam bunu daha ziyade "hayatta değiştiremeyeceği bazı şeyleri kabullenme kabiliyeti geliştirmek" olarak yorumlarım.
çünkü büyüdüklerinde evde anne-babanın hassasiyetinin binde birini göstermeyecek onlarca insanlarla karşılatıklarında bu seferde toplumda uyumsuz insanlara dönüşüyorlar. şahsi gözlemim bu tabi.
33 aylık bir kızım var. 3 hafta önce kreşe başladı kresteyken çok mutlu olduğunu biliyorum. Yemeklerini yiyor uykusunu uyuyor öğretmenini sevdi kaliteli zaman geçiriyor. Gel gelelim ki sabahları bırakmak tam bir ölümGenel olarak sabah bırakırken vedalaşma seremonisi uzadıkça çocuk daha çok ağlıyor zor oluyor, o yüzden bu kısmı kısa tutup bırakıp çıkın denildi. Biz size beş on dk sonra video, fotoğraf gönderiyoruz içiniz rahat etsin diye, o kadar sürüyor ağlaması dediler. Ama bundan kötü etkilenir, ayrılık kaygısı artar, çaresiz hissedip ağlamayı bırakır diye çok korkuyorum.
Bu konularda uzman değilim ama bildiğim kadarını paylaşayım. Buradaki çaresizliği kabullenmenin alt metni şu aslında çocuk için: dünyaya geldiğimden beri en güvendiğim limanım annem, kokusundan bile onu tanıyabilirim. Burada annem yok, yalnızım, ağlarsam gelip beni alır. Bebekler kendilerini ağlayarak ifade ediyor bir süre malum. Fakat ağlama sebebi hala ortalarda yoksa bu defa kaygı başlıyor git gide artmak üzere. Bu da yetişkinlerde bile çeşitli sorunlara sebep olurken bebeklerde, küçük çocuklarda çeşitli problemler olarak karşımıza çıkabiliyor. Korktuğum da bu. Geçen hafta Travmanın Bilgeliği belgeselini izledim ve kendi çocukluğumdan cümleler ve kaygılar buldum orada. Bundan endişe ediyorum.
Benimki epey küçük. Ben de bir an evvel bu aylara gelmek istiyorum33 aylık bir kızım var. 3 hafta önce kreşe başladı kresteyken çok mutlu olduğunu biliyorum. Yemeklerini yiyor uykusunu uyuyor öğretmenini sevdi kaliteli zaman geçiriyor. Gel gelelim ki sabahları bırakmak tam bir ölümbu hafta bir tık daha azaldı ama hala bırakırken ağlıyor. Bizde uzun tutmuyoruz vedalaşmayı öpüp sarılıyoruz sonra ikinciye o çağırıyor bı daha opucem diye by by yapıp çıkıyoruz. 5 dk sonra bı resim geliyor SAnki ağlayan çocuk o değil. Güle oynaya gideceği günleri sabırla bekliyorum...
Annelik icgudunuzu dinleyin bence. Ki sanirim bi turlu kabullenemiyorsunuz hakli olarakMerhabalar, 16 aylık bir evladım var, hala emiyor. Artık işe dönmem gerekiyor, ben yarım gün gideceğim. Bu yaş grubu için çok fazla seçenek yoktu ama birkaç kreşin içinden en iyi olduğunu düşündüğüm yere görüşmeye gittim. Ne zaman başlarsak başlayalım çok ağlayacak, ilk hafta 1 saatliğine gelsin, kapıda çocuğu öğretmene verip dönüp gidin dediler. Anneyle alıştırma süreci yokmuş. Öyle alışamazmış çocuklar. Böyle bırakıp gidecek olmak beni üzüyor çok ağlayacaktır diye düşünüyorum. Daha düşünürken bile ben ağlamaklı oluyorum. Nasıl yapacağım bu işi bilmiyorum. Tecrübelerinize ihtiyacım var.
Eşimle de konuştuk, kreşi ertelemeye karar verdik. Ben gelene kadar eşim bakacak, öğleden sonra da ben. En azından iki yaşına kadar böyle idare etmeye çalışalım diye düşündük. Umarım iyi olurAnnelik icgudunuzu dinleyin bence. Ki sanirim bi turlu kabullenemiyorsunuz hakli olarak
Merhaba yarım gün için 1800-2000 arasında fiyat aldım ben ama bilemiyorum bu fiyatlar uygun mu değil mimerhaba kreş ücretleri ne aralıklarda acaba benim bebeğim 5 aylık . ilerde bende kreşe vereceğim şimdi mecbur kaynana bakıyo
bayağı fazlaymış neler dahil bu fiyata acaba allah bilir tam zamanlı ne kadardırMerhaba yarım gün için 1800-2000 arasında fiyat aldım ben ama bilemiyorum bu fiyatlar uygun mu değil mi
Sabah kahvaltı, öğle yemeği vardı. Gerisi de günlük etkinliklermiş. Yaşı da küçük olduğu için oyun hamuru vs yok tabi.bayağı fazlaymış neler dahil bu fiyata acaba allah bilir tam zamanlı ne kadardır
Ben tam gün İçin 3100 fiyat aldım , 19 aylıkmerhaba kreş ücretleri ne aralıklarda acaba benim bebeğim 5 aylık . ilerde bende kreşe vereceğim şimdi mecbur kaynana bakıyo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?