IrResistibLe_
kendini sıkma ağlaman gerekiyorsa ağla. Ama ağlaman bitince dimdik kalkabilmelisin ayağa. Kendini küçük bir kabuğun içine sokmuşsun çıkamıyorum diye ağlıyorsun gibi bir izlenim yarattın bende ne kadar doğru bilmiyorum. Kendinin ve gücünün farkına varman lazım önce. Sen bir kadınsın, daha da ötesi bir annesin; anneler güçlü olurlar. Sadece bunu hatırlaman lazım. Bir hikaye vardır bilirsin muhtemelen ama yine de kopyaladım. Biraz gaza getirir seni belki
Bir gün iki kurbağa süt dolu bir küpün içine düşmüş. Kurbağalar atlamış, zıplamış, çırpınıp durmuşlar. Ama nafile… Küpün içi sırlı, kaygan olduğu için bir türlü dışına atlayamamışlar…
Kurbağalardan biri dayanamayarak “buradan kurtuluş yok” diye düşünmüş ve kendini salıvermiş sütün içinde boğulmuş.
Öbür kurbağa ise azmini yitirmeyerek “Direnmeye devam etmeliyim, zıpla malıyım belki gelip kurtaran olur.” diye düşünmüş ve başlamış sıçrayıp debelenmeye ve bağırmaya…
Uzun süre uğraşıp didinip durmuş, bakmış ki kimse gelmiyor; tam azmini, umudunu yitiriyormuş ki içinde zıpladığı süt,çalkalanmadan dolayı kaymak bağlamaya başlamış.
Direnen kurbağa da kaymağın üzerindeki yağ sayesinde üstte kalıp batmaktan kurtulmuş ve üzerine çıkarak sıçrayıp dışarı atlayıvermiş.
