kusma

sevgili anneler

kızım kreşe başladığından beri hergün 1 kez kusuyor. okulda öğle yemeğini yemek istemiyor ve sabah yaptırdığım kahvaltıyı da kusuyor. 3 aydır okula gidiyor. Okula başladığından beri yeni yeni huylar çıkardı. Sürekli biryerlerinin ağrıdığını söylüyor, okula gtmek istemiyor. Her gün ağlayarak okula bırakıyorum. Zaten okula da 3 gün 3 saat oyun gurubuna gidiyor. Artık okuldan almayı düşünüyorum. Sizce kusma huyundan ve sürekli mızmız halinden nasıl vazgeçirebilirm.... Bu okul ile bağlantılı bir

hazal538 .!.:

sevgili anneler

kızım kreşe başladığından beri hergün 1 kez kusuyor. okulda öğle yemeğini yemek istemiyor ve sabah yaptırdığım kahvaltıyı da kusuyor. 3 aydır okula gidiyor. Okula başladığından beri yeni yeni huylar çıkardı. Sürekli biryerlerinin ağrıdığını söylüyor, okula gtmek istemiyor. Her gün ağlayarak okula bırakıyorum. Zaten okula da 3 gün 3 saat oyun gurubuna gidiyor. Artık okuldan almayı düşünüyorum. Sizce kusma huyundan ve sürekli mızmız halinden nasıl vazgeçirebilirm.... Bu okul ile bağlantılı bir

Genişletmek için tıkla...

kızınız kaç yaşında?ben de oğlumu geçen sene 2 yaşındayken oyun grubuna gönderdim.ve çok ağladı hiç gitmek istemedi bende daha küçük herhalde diye aldım.şimdi 15 gündür tekrar başladık bir kreşe ve çok memnunum.anladımki geçen sene hem çok küçükmüş hem de kreşimiz yanlışmış.bu seneki kreşteki davranışları ortamı görünce geçen seneki kreşin yanlış tercihim olduğunu anladım.yani kızınız küçükte olabilir okulunuz yanlış ta olabilir.bir de okulunuzu değiştirmeyi düşünebilirsiniz.bizim kreşin psikoloğumuzun yolladığı bir maili paylaşmak istiyorum.umarım faydası olur.

OKULA BAŞLARKEN..
Çocukların okula başlaması hem çocuğu hem de aileyi içine alan bir süreçtir. Bu süreç ; Çocuğun ve anne babanın yaklaşımı ve kurumun katkılarıyla ilerler.

Çocuk için okula başlamak kendini güvende hissettiği insanlardan ve çevreden ayrılmak anlamına gelmektedir. Her zaman görmeye alıştıkları aileleri ve eşyalarını göremeyecekleri aksine yeni bir ortamda yeni insanlarla olacakları bir durumdur. Bu sebeple çocuklar için okula başlamak endişe verici bir durumdur. Aynı endişeyi içten içe aileler de taşımaktadır. Çocuklarını yeni bir ortama ve yeni insanlara ‘emanet’ etmektedirler. Bu endişeyi ortadan kaldırmak karşılıklı güven ilişkisini pekiştirmekle gerçekleşebilir. Zaten okula gelmekte endişe duyan çocuk aynı endişeyi ailenin de taşıdığını hissederse alışma sürecine olumsuz bir başlangıç yapılmış olur. Halbuki ailenin güven dolu ve rahat tavrını hisseden çocuk da aynı güven duygusuyla okula ve öğretmenlerine daha çabuk alışır.

Çocuklarda bu endişe çevreye ve okuldaki öğretmenlere yabancı olmasının dışında farklı sebeplerle de ortaya çıkabilir. Bunların başında anneye olan düşkünlük sonrasında yemek yeme-tuvalet alışkanlığı ve okulda kalacağı endişesi gelmektedir. Çocuklar başlangıçta anneyi bırakmak istememektedirler. Tanımadığı bir ortam olduğu için çocuk belirsizliğin getirdiği tedirginlikle anneye daha çok sarılma eğilimi göstermektedir. Bunu da ‘acıkırsam ya da tuvaletim gelirse ne yapacağım’ endişesi takip eder. Dile getirmenin ve dile getirince ne karşılık alacağını bilememenin getirdiği tedirginlikle çocuk okula ısınamaz. Okula ısınmasını engelleyen sebeplerden biri de okulda kalacağı korkusudur. Anne babanın okula bırakıp gitmesi fikri çocukta bir süreklilik olacağı korkusunu doğurur. Bu aşamada anne-babanın çocuğa okulda vakit geçirdikten sonra tekrar onu gelip alacakları ve tekrar eve geleceği mesajını vermeleri önemlidir.

Alışma sürecinde çocuk bu tedirginliklerini okula gitmek istememek, evde gitmek istemediği için ağlamak, sinirli ve öfkeli olmak, olmayan karın ağrıları üretmek,okula getirilince kapıda ağlamak, anneyi ya da babayı bırakmak istememek, kucağından inmemek gibi yollarla dışa vurmaktadır. Burada önemli olan ailenin kararlı bir tutum sergilemesidir. Elbette anne-baba olarak çocuğunun ağladığını görmek ve buna rağmen okula gitmesi gerektiğini söylemek zorlayıcı bir durumdur.. fakat bu konuda vicdan azabı duyulmamalıdır. ‘Çok ağladı,bugün gitmesin madem’ diye düşünülmemelidir.Çünkü çocuklar ağladıklarında ailenin okula götürmediğini görürse bu davranışlarını pekiştirip ağlamayı kullanmaya başlarlar. Bu gibi durumlarda gitmemesinin aksine kararlı bir tavır sergileyerek okula gidilmesi gerektiği söylenmeli ve okulla ilgili olumlu mesajlar çocuğa iletilmelidir. Ailelerinin okula gitme konusunda kararlı bir tavrı olan çocuklar alışma sürecini daha olumlu ve çabuk atlatmaktadır.

Okula başlama ve alışma sürecinde en büyük rol önce aileye ve sonrasında da okula düşmektedir. Çocuklarının okula başlamasını isteyen aileler çocuklarını okula alıştırmadan önce okula gitme fikrine alıştırmalıdırlar. Bu konuda aileler şöyle yöntemler izleyebilirler



· Başlaması istenen okula önceden gidip çevresini gezdirmek,okulu ve çevresini önce dışarıdan görmesini sağlamak

· Okula gitmeden önce okul fikrine alıştıracak olumlu mesajlarla okulu anlatmak

· Endişe duyacağı bir şey olmadığını, istediği her şeyi öğretmenine söyleyebileceğini anlatmak

· Anne-baba nasıl işe gidiyorsa çocuğun da okula gitmesi gerektiğini ve bunun çok eğlenceli olduğunu anlatmak

· Okuldan yine eve geleceği mesajını vermek

Bu yöntemlerle aile çocuğu okula gelmeye başlamadan önce fikre alıştırırsa, süreç içerisinde çocuğun adaptasyonu daha verimli ilerleyebilir. Bunda ailenin de aynı zamanda kendini bu fikre alıştırması önemlidir. Aile bu fikre alıştıktan sonra kararlılık ve okulla kurulan işbirliği sayesinde, çocuğun alışma süreci çok daha olumlu bir ilerleme göstermektedir.

kızım 3.5 yaşında. Yaz tatilini bahane ederek okuldan ayrıldık. Okulların kapandığını, bütün arkadaşları için okulun tatil olduğu söyledim. Sizin de söylediğiniz gibi okulumuz yanlış bir tercih olabilir. Ben, çok uzun süre okul araştırdım. Burasının iyi olduğunu düşünerek verdim; fakat zaman içinde yanlışlarını ve eksiklerini görmeye başladım. Bunu kızıma belli etmeden devam etmesini sağladım; fakat artık ağladığı için aldım. Şimdi yeniden okul araştırıyorum. Tabii, önümüzdeki kış dönemi için... Açıkçası, dışarıdan okulların iyi olup olmadıkları belli olmuyor. kayıt yaptırıp, sorunlar ortaya çıkınca, okulun kalitesi ve yeterliliği belli oluyor. Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz. Neye göre kayıt yaptırmalıyız. Siz seçim yaparken nelere dikkat ediyorsunuz?

hazal538 .!.:

kızım 3.5 yaşında. Yaz tatilini bahane ederek okuldan ayrıldık. Okulların kapandığını, bütün arkadaşları için okulun tatil olduğu söyledim. Sizin de söylediğiniz gibi okulumuz yanlış bir tercih olabilir. Ben, çok uzun süre okul araştırdım. Burasının iyi olduğunu düşünerek verdim; fakat zaman içinde yanlışlarını ve eksiklerini görmeye başladım. Bunu kızıma belli etmeden devam etmesini sağladım; fakat artık ağladığı için aldım. Şimdi yeniden okul araştırıyorum. Tabii, önümüzdeki kış dönemi için... Açıkçası, dışarıdan okulların iyi olup olmadıkları belli olmuyor. kayıt yaptırıp, sorunlar ortaya çıkınca, okulun kalitesi ve yeterliliği belli oluyor. Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz. Neye göre kayıt yaptırmalıyız. Siz seçim yaparken nelere dikkat ediyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

benim oğlumda nisanda 3 bitti.okul derken nereye gitti çocuğunuz?devlet okullarının anaokul kısmımı yoksa özel kreşlermi?benimki kreşte.dediğiniz gibi dışarıdan belli olmuyo.nerede oturuyorsunuz bilmiyorum ama o bölgedeki kreşleri internetten forumlardan okuyun.her zaman çocuğunu gönderen birinin fikrini almak avantaj sağlar.gerçi o da tam olarak belirleyici değil çünkü bir çocuk orayı severken başka bir çocuk mutlu olmayabiliyor.ama yine de öğretmenler hakkında veya okulun tutumu hakkında fikir edinebilirsiniz.ben bir tanıdığımın tavsiyesiyle gittim ama o bile dedi biz memnunuz ama size nasıl gelir bilemem dedi.ben kendi adıma öle çok reklam yapan bangır bangır ben burdayım diyen biyeri de seçmem.çünkü bir kreşin reklamını en iyi veliler yapar. ilk gönderdiğim okula bakıyorum buradan sonra gerçekten de çok vasat ilgisiz biryermiş.ben sahibini bir kez ilk kayıtta gördüm bir daha karşılaşmadım.şimdiki hergün orda.bence en önemli olan da geçen seneki kreşte anneyi almıyolardı.şimdiki kreş baştan söledi biz anneli alıyoruz diye.ama tabi anne çocuğun yanında durmuyor.aşağıda bekliyor.çocuk anne dedikçe geliyor görüyor.yani annem beni bıraktı gitti kaygısını yaşamasın diye böyle yapıyoruz dedi sahibi.kadın diyorki siz bile yeni bir ortama girdiğinizde tedirginlik yaşarsınız çocuk napsın diyo.ortam yeni, arkadaşlar yeni, öğretmen diye bişi var tanımadığı biri nasıl güvensin.bu yaştaki çocuklar sadece anneye güvenir.o yüzden alışana kadar 15 gün gittim oturdum.ilk bikaç gün gelip bakıyo sonra aralıklar artıyo.çünkü ortama alışıyo.öğretmenine alışıyo.tabi öğretmen çok önemli güvenini kazanması lazım çocuğun.mesela hemen ilk baştan yarım gün almadılar.2 saat gidiyoruz.sıkılmasın alışsın önce diyolar.2 saat sonra hadi gidiyoruz diyorum ağlıyo gelmeyecem diye.sahibide diyorki olsun tadı damağında kalsın :))) gerçekten ertesi gün okula gidelim diye tutturuyo.yeni yeni bırakıp çıkıyorum ve taktiğimiz şu: birlikte içeri giriyoruz o yukarı çıkıyo oynamaya tam dalıyo oyunacaklara, öğretmeni diyorki bak annenin bir işi çıktı hemen halledip gelecek. o da oyuna daldığı için önemsemiyo tamam diyo.sonra mızmızlanmış anne diye öğretmende annen gitti ya gelecek birazdan seni almaya demiş.tamam demiş.sahibi diyorki asla bırakıp kaçmayın.gerekirse ağlayarak bırakın ama habersiz kaçmayın.biz de yöntemi böle bulduk bizimkinde işe yaradı sizde bir deneyin isterseniz.ama 2 saatin sonunda mutlaka gidin.böle böle saat araları açılacak ve yarım güne dönecez.bir de dedilerki bana eylülde başlamak dezavantaj oluyo bazen.çünkü çoğu çocuk eylülde başlıyo ve alışma dönemini yaşıyo ağlıyo zırlıyo.bu sefer sizinkide etkileniyo.alışması zorlanıyo.çünkü öğretmen her zaman yeni gelene özel ilgi gösteriyo mecburen kendine alıştırmak için.şu anda öğretmen bizimkine odaklı mesela.hep yanında ikindi kahvaltısında yanına oturtuyo küçük öncelikler tanıyo.eylülde hepsi yeni düşünsenize.o yüzden bence ağustos gibi düşünün derim ben.(tabi devlet okuluna gidecekse o zor) işte böle zor bir süreç tabi ama doğru yeri bulursanız keyifli hale geliyo.allah kolaylık versin.ve bol şans (doğru yeri bulmak içinlazım :)))

bizimki de aynen. kapıda ağlıyor. 3 hafta oldu sabah kahvaltı, öğle yemek yemiyor kararlı bir şekilde bırakıp da gidiyorum. bazen ağlıyor. karşıma alıp konuşuyorum. ama anne olmaz diyor.
ben de bir önceki okuldan memnun değildim dış görünüş değil. şimdikinden memnunum. arkadaşlarını da seviyor ama beni de istiyor. tek derdi ben...
babasına uysa o bıraksa iyi olur da ona da uymuyor. almaya gittiğinde annemle beraber gel diyor. anlatıyoruz işte iş bittiğinde gelip alacağız seni diye. kimin işi erken biterse o seni alacak. tamam diyor. sabahları kapıda yine ağlıyor (

bendede vat aynısı ağlıyor, ağlamaktan kusuyor, beni bırakmak istemiyor ama zamanla alışacak bence..