Arkadaşınız biraz "pick me" dediğimiz modellerden galiba. Keşke öyle sebeplerim olsaydı inanın. Hiç doğum günü fotoğrafım yok. Sürpriz yaparken video çekmişler onu bile istemedim, izlemedim de.
Belirtmeyi unuttum aslında "eski arkadaşım" :d ve aynen de dediğiniz gibi pick me oldu kız 27'den sonra :d baktı olmuyor buradan yuruyeyim dedi herhalde :dÇok güldüm çok özür dilerim
Çünkü dayanıklı insanların gücü aslında dayanmak zorunda olduğu olaylarla savaşabilme ve bertaraf edebilme kabiliyetlerine dayanır. Sizin durumunuzda da doğum gününüz en az bir elli yıl daha tekrarlanacak bir durum :) bertaraf edemiyorsunuz o yüzden reaksiyonunuz sizi bile şaşırtıyor :) o gün önce pastaya odaklanın oh şimdiden afiyet olsun, sonra size o günü mutlu geçirin diye uğraşan insanların yüzlerini inceleyin, onların gözlerinden görün kendinizi. Unutmayın bu defa savaşınız mumlarla değil, kendinizle :)Düşüncesi bile yoruyor beni aslında. Dediğiniz anı değiştirme olayı çok mantıklı ama şimdiden daralıyorum, yapabilir miyim bilmiyorum ki. Ay dayanıklı da bir insanım bu olay nasıl böyle çarpar beni inanamıyorum
Haklısınız sevmek zorunda değilsiniz, bende sevmem ve gerçekten böyle bir şeyin istenmeyebileceğini çoğu kişinin kafası almıyorMerhaba kızlar ;
Aslında pek dert sayılmaz ama beni yoruyor bu durum. Yakında doğum günüm var, hayatımdaki travmatik olaylar hep doğum günüme denk gelmiştir. Bir de her şey benim kontrolüm dışında gerçekleşiyor çok ilginç bir biçimde. Üstüne eşimin katıksız odun olması da eklenince, ben doğum günlerimden nefret ettim. Bildiğiniz fiziksel olarak nefesim daralıyor, midem bulanıyor düşününce bile. Arkadaşlarıma bunu anlatamıyorum, aslında beni mutlu etmeye çalışıyorlar biliyorum fakat mutlu olmuyorum. Geçen sene özellikle söyledim istemediğimi, yine kutladılar ve yine berbat ötesi bir gün oldu. Galiba içten içe istediğimi düşünüyorlar. Kendime de kızıyorum neyi abartıyorsun bu kadar diye ama yine bana nefes darlığı geldi resmen. Eskiden çok severdim çok heves ederdim ama hem her seferinde istisnasız ekstrem ve travmatik bir şey yaşamak, hem de sürekli hevesimin kursağımda bırakılması beni bu hale getirdi sanırım. Şu an köydeyiz, dolayısıyla kaçacak pek bir yerim yok hani kızımı alıp bir yerlere gideyim desem her yer çok uzak çocuğu yollarda sürüklemek istemiyorum. Onları kırmadan, üzmeden gerçek manada mutlu olmadığımı nasıl anlatabilirim daha ? Cevaplarınız için çok teşekkür ediyorum şimdiden
Nergis öksüz isminde çok başarılı ve uzman bir paikolog var benim de psikoloğum kendisi. Online seans veriyor, İnstagram dan ulaşabilirsiniz.
Yaşadıklarınızdan dolayı bu noktaya gelmekte haklısınız, muhtemelen ancal bı, kodu artık değiştirseniz ve sizin için, özel bu günün tadını çıkarabilseniz size daha iyi gelebilir sanki. Tabi ki en doğrusunı siz bilirsiniz. Bu arada psk. Olaarak Ece Gürani hanımı tabsiye ederim, oline terapi, yapıyor ve lafı, uzatmadan enerjik haliyle sonuca gitmeye odaklı. Bem terapi alsıö, bir süre çok memnum kaldım. Mutlu, keyifli bir hayat dilerim
