Bence güncelleme iyi olmuş ben de konuyu okusam merak ederdim.
Sizinle benzer durumda bir arkadaşım var. Kuzeni değildi ama
birini seviyordu, çocuğun işi gücü yok diye ailesi vermedi başkasıyla evlendi. Kendisi biraz romantik biridir
eski sevgilisini bir türlü unutamadı. Bir de kapı komşusuydu yani baba evine gittikçe çocuğun evini ailesini falan görüyordu. Hani öyle
zorla da evlendiren olmadı eşiyle yine kendi istedi evlendi istemese evlenmezdi. Ben yapma dedim engellemeye çalıştım ama o ara inat yaptı evlendi.
Gel zaman git zaman sürekli eskiyi düşünür oldu. Eşinin en ufak kötü davranışında, bağırmasında eskisini düşündü. Sanki onunla hiç kavga olmayacaktı sanki mutsuz olma ihtimali yokmuş gibi.
Facebooktan eskisinin durumuna bakardı ne yapıyor ne ediyor diye o derece taktı. Neyse iki çocuğu oldu. Hala unutamıyordu.
Aradan on sene geçti. Eşiyle boşanmaya karar verdi ve arkadaşım eski sevgilisine yazdı dayanamadı. Bu arada adam da evlenmiş boşanmış. Adam kızı reddetti :) niye bana yazdın kocan seni dövüyor mu sövüyor mu derdin nedir dedi. Yıllarca o kadar romantize etti ki kafasında, bu cevapla şok oldu. Sanırım içinde hep bir umut vardı nasıl olsa beni seviyor, o da düşünüyor şeklinde.
Adamın cevabıyla umudu bitti ve kocasına alıcı gözle bakmaya başladı 
Arkadaşım başkasını sevdiğinden kocasına çok ters davranıyordu haliyle adam da buna ters gidiyordu. Diğeri reddedince eşiyle arası daha iyi oldu. Hani yine aşırı mutlu değil ama eskisine göre daha iyi.
Neyse konu sahibi kuzeniyle en başta yakınlaşmamalı ve sınırı çizmeliydi. Bu noktadan sonra kafasından tamamen çıkarıp hayatında olanların kıymetini bilmeli. Hayat çok kısa ömür bu kadar bir şeye takılacak kadar uzun değil. Şu an mutsuz olduğu için eskiyi düşünüyor eminim ama mutsuzluğunun sebebi o değil. Kimler kimleri seviyordu vazgeçti ve hayatına devam etti mutlu oldu. İnsan kendi içinde mutlu ve huzurlu olmalı. Yoksa kimse kimseyi mutlu edemez. Çok uzun oldu kusura bakmayın