Eski bir başlığa yazdım derdimi sağolsun arkadaşlar yeni konu açmamı önerdi.iki aylık bebeğim var.mecburiyetten kv geldi yardımcı oluyor.yemeği temizliği yapıyor bebeğe bakıyor sağolsun ama ben iyice sinir hastası oldum..
Şimdi bana iki ayda kurduğu cümleleri yazıyorum.
-Çocuğu çok uyandırıyosun o yüzden huzursuz uyuya uyuya büyür(yenidoğan 2 saatte bir emzirilmeli)
- sen çocuğu çıplak bırakıyorsun üşütecek
- senin stresin çocuğa yansıyor(çocuk kucağımda ve stresli değilken)
-Senin sütünden çocuğun midesi bulandı döktüm ben de mama verdim(hangi bebeğin annesinin sütünden midesi bulanır bu ne iğrenç bir itham)
-Bu çocuk ishal değil,olsa önce ben koşarım götürme doktora iki çocuk büyüttüm(dr a götürdüm çocuk ishal)
-çocuk sana hiç benzemiyor, aynı babası.
Vs.aklıma gelmiyor bile.dışarı çıktığımda mamasını hazırlayıp dolaba koyuyorum kolaylık olsun kendisine diye, alınıp küsüp sen bana güvenmiyorsun yapamaz mıyım mamayı diyor.yorulduğu için eşime diyorum ki anneni al hava güzel bir kahve için.eşim annesine söyleyince aldığı cevap siz beni burada istemiyorsunuz gideyim oluyor.çocuğu yıkayacak yardıma çağırıyor suyunu dökmeme izin vermiyor kendi döküyor..gece kalkıyorum emzirmeye bakıyorum sağdığım sütü veriyor, çocuk alıştı biberona mememde ağlıyor ben yıldım bu iki ayda çöktüm bıktım bunaldım eşim anlıyor ve diyor ki söyle ne diyorsan yapayım ama ben de kovmak gibi olsun istemediğimden susuyorum saat oldu 5. çocuk ağlıyor diğer odadan nasıl koşuyor nolduu nolduu diye yahu annesiyim yanındayım işte ne olacak? kucağıma alıyorum,tepemde emzirmeye çalışıyorum tepemde altını değiştireceğim tepemde uzun oldu kusura bakmayın uyuyamıyorum.
