Ben de görüşmüyorum, kayınpederimle görüşürüm çok sorunum yok ama kaynanamla görüşmek istemiyorum.
Neden görüşmüyoruz dersen evlendiğimden beri beni sanki kölesiymişim gibi davranmaktan bi türlü vazgeçmedi.
Her konuda emir verdi, istedikleri olmayınca hırçınlaştı bana saldırdı, her şeye burnunu soktu, didikledi
İstediği şeyi yapamazsam sanki hesap vermek mecburiyetindeymişim gibi "Neden, niçin, niye" diye irdeledi.
Kimle ilişkimin nasıl olması gerektiğine kendisi karar vermek istedi, istediği olmayınca yine çocuk gibi hırçınlaştı.
Her konuyu kendi lehine olacak şekilde değiştirip anlattı, çok yalan söyledi, şimdiye kadar %100 doğru anlattığı bir şey görmedim.
Çocuk doğunca tam manasıyla delirdi, durup durup olay çıkardı, yok annenden su istedin, yok yan baktın, yok şu lafı şöyle dedin, yok neden böyle dedin,
Kızımı benden kıskandı, "Bu çocuk sana anne diyecek, en çok sana sarılacak, sevecek" diye kıskanıp bağırdı.
Durduk yere başkasından gaz alıp açtı telefonu bana sen samimiyetsizsin, oğlumu bizden uzaklaştırıyorsun dedi.
Ve bunları diyen kendisi değil gibi her defasında " Ben naptım ki? Aaa öyle mi yaptım, hiç hatırlamıyorum sen de unut, çok kin tutuyorsun, ben çok bir iyi insanım"dedi.
Bunlara bir şekilde ben de aynı dilden cevap vermiştim.O bağırınca bağırıp, laf sokunca laf sokarak arama mesafe koymuştum. Artık çekiniyordu rahatça emir veremiyordu, istediğine hayır dersem neden diye soramıyordu.
Sonra ciddi bir rahatsızlık geçirdi. Yine başa döndü bu sefer yine emirler başladı "gel, yap, et, çünkü ben öyle istiyorumlar...." istediği olmayınca eşime, bana "ben ölünce, ben ölünce....." diye duygu sömürüsü yapmaya başladı.
Artık görüşmek istemediğimi eşime söyledim çünkü kendi acımadan laf sokuyor ben cevabını verince ay kendimi iyi hissetmiyorum, kötü olmaya başladım demeler. Eşime dedim görüşürsek ben duramam lafımı sokarım sonra hasta oldum diyor. En iyisi görüşmemek o hasta olmaz ben de kafam rahat yaşarım dedim ve görüşmüyorum.
