Sizin yine iyi sadece kayınvalideniz böyle, ilk evlendiğim senelerde eşimin tüm ailesi ( halaları, teyzeler, annesi, babası, kardeşleri, yeğenleri ) böyleydi. Haftaiçi, haftasonu fark etmez çat kapı gelirlerdi. Hatta bir keresinde duştayım, kapı çaldı bende beklediğim kimse yok. Eşimin de anahtarı var. Bu halde kimseye kapı açamam diye duymazdan geldim. Üç-beş derken kapı aralıksız çalmaya başlayınca; mecbur çıktım duştan; bir baktım eşimin halası karşımda öldün mü kaldın mı niye kapıyı açmadın? diye soruyor. Ben bornozla karşısında duruyorum. Önce eşimle konuştum. Tabi eşim de senelerce milletin evine çat kapı gitmiş, ona normal geliyor. Tatlı dille açıkladım, bak hayatım biz evli insanlarız, çoluğumuz çocuğumuz yok, özel anlarımız olabilir ya da o gün kimseyi görmek istemeyebiliriz. Gelmeden önce haber vermek adab gereğidir, ne biz kimsenin evine gideriz çat kapı; ne de bize gelirler uygun olan budur dedim. Tabi eşim hık, mık dedi. Ama ben her seferinde eşimin tarafından bir yere gitmeden eşimin aramasını ve müsaitler mi sormasını istedim. Bir süre sonra halasının kızının gelinleri doğrudan suratlarını habersiz gelmeyin evime ben öyle devamlı misafir ağırlayamam dedi. Bende fırsat bu fırsat doğru söylüyor, hiç kızmayın yeni evliler başbaşa vakit geçirecekler, habersiz gitmek olmaz, ayıp en başta dedim. Mesajı aldılar çok şükür
O gün bugündür rahatım. Hem bizim aramadan hiç gitmememiz, hem diğer gelinlerinin söylediği, üstüne benimde onaylamam işi yaradı.
Sizde tatlı dille eşinizle konuşun, hayatım başbaşa oluruz, özel işimiz olur birşey olur diye yumuşatın. Habersiz çat kapı da asla evlerine gitmeyin. Hep arayıp müsait misiniz diye sorun. Birazcık sabredin, eşinizde bunalacaktır bu durumdan.
