Özelden bir arkadas yazdi.küçükken bitlendigini için annesi saçını kazitmis ve yaşadığı travmayi anlattı. Günlerce hatta haftalarca bütün gün bit ayiklamam gerekse bile anne nolur saçımı kesme diyen kızımın saçını kesmeyecegim hatta kisaltmayacagim bile.
Bende küçükken bitlendim,günlerce teyzemle annem temizlediler,geçti bir daha oldu,yine temizlendi yine oldu.En sonunda saçlarımı kestirdiler tamamen kurtuldum.Bir gün ağladım,2 gün üzüldüm,çocuktum kandırdılar bir şekilde,bak bu böcekler kafanda geziyor annecim,kurtulmamız lazım mutlaka,yoksa saçlarını daha beter edecekler,kurtulalım saçların çok daha güzel uzayacak dedi annem,daha dün gibi hatırlıyorum.Ne psikolojim bozuldu,ne travma yaşadım.Bu kadar abartmayın yani.Hem hiçbir şekilde kurtulamıyorum kafayı yiyeceğim diyorsunuz,hem de kestirmem diyorsunuz.Ne diyelim bu durumda biz? Bu çocuklarda ne psikoloji varmış arkadaş,hık deyince bozuluyor,gık deyince bozuluyor.Bizim niye bozulmadı? Belime kadar altın sarısı saçlarım vardı ve ben ilkokul 3.sınıf öğrencisiydim bu olayı yaşadığımda.Sizin çocuğunuz daha 30 aylık.Kafasında bitlerin gezmesinden,sürekli yara olana kadar kaşınmasından,yavrucağın kanını emmesinden daha mı önemli saçlar.Kesin saçları kurtulsun,temizlensin çocuk.Bir de küçük peruk alın ona,uzayıncaya kadar taksın kafasına oyun oynasın oyalansın.Kafası dağılır.O bit öyle pislik bir şey ki ne şampuan tanır ne başka bir şey.İstediğiniz kadar temizleyin gitmez,evin heryerine yayılır.Sizede,evde başka kim varsa onada bulaşır.Çocuktan size geçer,çocuk temizlenir,sizde ki bir daha çocuğa geçer,çocuk yine bitlenir.Kesmekten başka çözümü yok bunun,çocukken her yolu denemiş biri olarak söylüyorum.
Zadegan
arkadaşım
