lanet olsun içimdeki insan sevgisine...

_sekerpare_

Nirvana
Pro Üye
25 Mart 2010
4.042
3.983
773
50
Ankara
merhaba herkese.bu forumda çok sık konu açan biri değilim.yıllardır sessizce takip ederim.derdimi nasıl anlatayım bilmiyorum.ben yapı olarak insanları seven sosyallikten hoşlanan,zaman zaman yalnız kalmak istediği olsa bile genelde yalnızlığı sevmeyen biriyim.normalde ben ben demeyi sevmem ama hatırnaz bir insanım.gel gelelim hep empati yapmak durumunda olan taraf olmaktan çok yoruldum artık.birinin çocuğu veye kendi hasta olsa ay hemen ariyim bir ihtiyacı var mı sorayım ,bir çorba yapıp götüreyim hep böyle oluyor.Bir arkadaşımı seviyosam eğer ona kalbimi veriyorum iki elim kandada olsa görüşme ayarlamaya çalışıyorum üstelik bir sürü sağlık sorunum olmasına rağmen.ama insanlardan ince düşünceyi bırak en ufak bir fedakarlık göremiyorum.Araya zaman giriyo aramıyorum bazen sınamak için ,bakıyorum kimsenin umrunda değilim.,ilişkilerimi hep benim gayretimle yürütüyorum .ölümlü dünya küslük olmasın kusursuz dost arayan dostsuz kalır boşver tavrı sana değildir şeklinde telkin ediyorum kendimi...Ama artık kırılmaktan ,anlamaya çalışmaktan çok yoruldum.Buraya niye yazdım bilmiyorum belki de çok doldum o yüzden.okuduğunuz için şimdiden teşekkür ederim
 
Ne kadar çok beklenti, o kadar çok kırgınlık.
Bunları sen isteyerek yapıyorsan karşındakinden çok fazla bişey beklemeyeceksin.
Eğer insanların bu tavrından da rahatsızsan sende tavrını değiştireceksin.
 
hiçbir zaman ben bir kişiye şunu yapayım da gün gelir o da yapar diye yapmadım.Ama sanırım hep hayalkırıklığı yaşamak bir süre sonra insanı yıldırıyor.
 
Bence bu tavrınız çok sağlıklı değil değer görüp değer vermek en güzel olanıdır. Birde insanlardan beklentiye girmeyin, beklenti demek dert demektir çünkü der sevdiğim bir yazar... Hepimizin vefaya anlayışa tatlı sohbete ihtiyacımız var. Sizin ki kendinizi tüketmek oluyor...
 
fedakarlık karşılıklı olandır,bir taraf feda ederken diğer taraf kar ediyorsa o fedakarlık değildir demişti birisi.Söylediklerinizde çok haklısınız.Ama sanırım yalnızlığı sevmediğimden hep idare eden taraf oluyorum
 
Aslinda biraz benziyoruz. Eskiden bende insanların dertlerini çok sahiplenirdim. Empatinin ölçüsünü kaçırır üstüme alırdım. Bunun beni tükettiğini anlayınca vaz geçtim. Şimdi yine herkese elimi uzatabilirim. Ama onların dertlerini üstüme almadan her ne olursa olsun onların meselesi ve onlar halletmeli mantığına kendimi alıştırdım.
 
bunu nasıl başardınız insanın değişmesi zordur çünkü
 
geztapo .!.:
bunu nasıl başardınız insanın değişmesi zordur çünkü
Genişletmek için tıkla...
Etrafımdaki insanlar önce uyardılar. Yapma böyle başkasının sıkıntısını üstüne mıknatıs gibi çekiyorsun dediler. Birde bende yapı olarak aşırı üzülen bir insanım. Onların sıkıntıları bende enerji ve ruh bırakmayınca vazgeçtim. Sizden farklı olarak ben yalnızlığı çok severim. Her ne olursa olsun kendi kendinize yetebilme becerisi kazanmanız lazım,biraz içinize dönün kendinizi dinleyin okuyun. Bunları yaptıkça ters giden şeyleri anlayacak ve kendiniz degişeceksiniz...
 
insanların toptan degişmesi imkansız sen degiş ve onlar için sürekli birseyler yapma cunku toplum okadar vereni okadar baskasını düsüneni kullanır . baktın senin yaptıgın seyin küçük bir kısmını bile yapmıyor sende yapma
 
Maalesef bu dünya da insanlar işi sana düşmeyince aramak aklına gelmiyor.madem sosyalliği seviyorsun arkadaşlarınl gez toz eğlen ama maddi veya manevi sömürüye kapat kendini .sana biri 1 tas çorba mı getirdi sende götür.biri çay mı ısmarladı sende bi dahakine ısmarla ama hep sen hep sen verici olma .
 
 
sadece maddiyat değil atıyorum bir arkadaşım aradı diyelim canım sıkılıyo görüşelimmi dedi ben o an bütün işimi gücümü bırakıp ona zaman ayırıyorum .ama ben birine ihtiyaç duyduğumda kimse benim için ogünkü işinden veya planından vazgeçmiyo .yani sanırım artık vefa istanbulda bir semt adı olarak kaldı günümüzde[/QUOTE]
 
Doğruluğu hakkında inanılmaz tecrübelerim olan bir atasözümüz var deveye diken ......
 
Sık görüştüğüm 5 yakın arkadaşım vardı..
Onlar bana nasıl davranıyorsa öyle davrandim bıraktım aşırı fedakâr halimi..
Sonuç 4 u artık yok hayatımda..
Daha fazla enerjimi emdirmedigim için mutluyum..
 
ben sizin tersinize cok sosyal olmayan,yalnizliktan hoslanan bir insanim ama biriyle arkadas olunca fedakar oluyorum,sonunda aldigim ne koca bir kazik,o yuzden bundan sonra fazla hoplayip ziplamadan insanlari tartip ona gore gonlumu acmaya karar verdim,umarim yapabilirim,size de tavsiye ederim
 
Bende yaşadim canim senin gibi en samimi arkadaşımın sırtıma sapladığı bıçak dört yıldır orda canım okadar yandıki asla kimseye güvenmiyorum artık etrafinda böyle insanlar olacagına yalnız kal inan daha güzel şimdi mesafeliyim sen çok değiştin diyorlar çünkü kullanamıyorlar
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…