Merhaba :) ben bu lohusalık belasını öyle uzun ve yoğun yaşadım ki bundan sonra bununla uğraşan kim varsa hemen yardıma koşacağım dedim kendime. Benim annem bir onbeş gün kadar kaldı yanımda, açıkçası sürekli şikayetçi halleri, bir türlü rahat edememesi falan derken varlığı daha büyük dert oldu bana.
İlk 35 günüm ağlamayla geçti. Bir de kızım erken doğdu, ememiyordu, sarılık geçirdi derken benim meme uçlarımın yaraları tam kabustu.
Bir düzen kurmaya çalışın. Eşinizi de bu düzenin her anına katın. Bunalınca yardım istemekten asla çekinmeyin. Anne arkadaş komşu kim olursa yakasına yapışın. Nefes almaya çok ihtiyacınız var. İlk bir aydan sonra da mutlaka fırsat buldukça dışarı atın kendinizi. Tatillerde alışverişe gidin, diğer günlerde sokakta bir iki tur atın.
Şimdilik çok uyuyordur ama ilerde kucak isteyince alın kucağınıza işlerinizi yapın. Ben kucağımda kızımla üstümü giyinip makyaj yapıyorum :) kendinizi iyi hissettirecek şeyleri 5er dakika bile olsa yapın.
Ama en çok da nasıl oluyor bilmiyorum ama bir şekilde geçiyor bu dönem, buna inanın.
Sağlıkla büyüsün bebeğiniz
