lohusalik depresyonu mu ?

Merhaba arkadaşlar yazacaklarim kimilerine çok abes gelecek belki ama gerçekten fikirlerinize ihtiyacım var doğum yapalı 43 gün oldu isteyerek bebek sahibi olduk Hamilelikte de herhangi bir sıkıntı olmamıştı hatta annelige çok hazır hissediyordum kendimi aldigimiz kiyafetlere besige falan hevesle bakıyordum
Doğumdan sonra süt gelmedi çok ugrastik her türlü yöntemi denedik bebegimde boş olduğu için emmeyi reddediyordu kisacasi mama vermek zorunda kaldık emzirmeye çalıştığım süre çok ugrastim süt gelmedi her duyduğum yöntemi uyguladım bebek emsin diye ugrastik vs.
sorun şu ki ben anne olamadım sanki hep derlerdi bebeğini kucağına alınca bambaşka bir insan olacaksın dunyan o olacak evet çok seviyorum ama öyle bi duygu hissedemiyorum bu yavruyu biz dünyaya getirdik simariklik yapar gibi alışamadım demek istemiyorum ama içimdeki his böyle çok yorulsamda o uyurken uyanacak diye uyuyamiyorum hep bi tedirginlik var içimde bişey olacak diye değilde uyanır ağlarsa başa cikamam diye sanki bütün hayatım mahvoldu hersey alt üst oldu hissi yakami birakmiyor bir türlü
Kayinvalidem falan çok uzakta benim annemde yok yani eşim ve ben yalniziz eşim dışında kimseyle bu konuyu konuşamiyorum insanlar ister istemez siz yaptınız yapmasaydiniz diyebilir ama bende hiç memnun değilim bu hislerimden bir an önce kurtulmak istiyorum doğru düzgün mutlu bir annelik geçirmek istiyorum

sonra bebeği zaten seversiniz. Önce kendinizi sevin. eksiklerinizi affedin. Ben harika bir anneyim diyenlerde bir çok hata yapmış oluyor.İnsan bocalayabilir. Her ihtimale karşı bir psikologla görüşün. Allah analı babalı büyütür inşallah.

benzer seyleri bende yasadim.tek basina lohusalik gecirmek suan yasadiginiz duygulari tetikliyor buna emin olun.
kayinvalideniz bebege bakmak icin musaitse ya o yaniniza gelsin ya da siz gidin (tabi eger anlasabiliyorsaniz)
ben dogumda da lohusalikta da yapayalnizdim sadece esim vardi yanimda,aileler uzakta tabi ben yurtdisinda yasiyorum..
o kucagima aldigim an dunyalar benim oldu duygusunu filanda yasamadim.
annelige alismam,oglumu kabullenmem hersey benim icin hemen hemen 1 yil surdu
simdi oglum 1,5 yasinda,ellerinizden oper cok ama cok tatli..yani benim gozumde dunyanin en tatli bebegi..
gozumun onunden ayirasim gelmiyor,sacinin teline omrumu veririm yeter ki hep yuzu gulsun mutlu olsun..emin olun o duygu size de gelecek,er yada gec..suan neden yok o duygular diye hic uzulmeyin,bi geldi mi bidaha yakanizi birakmiyor zaten
yavru 6 aylik olunca gece uyku duzeni oturtmaya gayret edin,zaten gunduz uykulari buyudukce azalicak 1 yasina geldiginde teke bile dusebilir..ama gece onemli cok onemli..o gece uykusunu hallettiniz mi sizden rahati yok..

Ayy cnm aynı şeyleri bende çok yaşadım hatta 2 aylık oldu hâlâ alışamadım annemin üzerine attım calismaya başladım bende emziremeDim göğüs ucu yoktu cadı kızım emmedi.. belkide emzirmedigim için aramızda bi bağ olmadığını düşündüğüm zamanlar bile oldu.. Ama insan zamanla alısiyo şu an seni çok çok iyi anlıyorum bebeğin büyüdükçe gözlerinin içine baktiigin da sana tepki verdiğinde ona aşık olacaksın suan benimki 10 aylık yanımda olmasa nefes alamıyorum ve çalışmayı da bıraktım dayanamadim hayatım herşeyim oldu..
Biraz zamana bırak hersey zamanla olacak sen doğurdun diye hemen alısacak sin diye bişey yok bu asla yadırganacak bişey değil rahat ol bebisin çok küçük daha zamana bırak.. Kendini yıpratma...

Cevap veren arkadaslara çok çok teşekkür ediyorum bende bunları yaşadım cumlesine çok ihtiyacım vardı çünkü çevremde böyle bir şey duymadım olsada soylemiyorlar büyük ihtimal o yüzden kendimi uzaylı gibi hissediyordum kayinvalidem 20 gün geldi kaldı sağolsun ama koyde yaşadıkları için ve kendisininde çok çocuğu olduğu için fazla kalamadi o varken geceleri ona birakiyordum çoğu zaman valla bakıcı derdi olmasa çalışmayı bende düşünmedim değil ama buldugum işte para olduğu gibi bakiciya gidecek pek bi anlamı olmayacak yani

oglum Allahin izniyle pazar gunu iki yasini bitiriyor. bundan iki yil once ayni seyleri bnde yasadim. bzm hemn olmamisti ve olsun diye o kadar beklemistik ama yinede yasadim. hormonlarin bi anda degisiyor ve her insan bu degisimin ustesinden gelemiyor hemen.az cok bu durumu herkes yasiyor ama bazilari biraz agir atlatiyor bzm gibi. ben nasil anneyim insan cocugunu boyle mi sever diye kizardim. yurtdisinda oturuyoruz annem geldi doguma. o donemde o bakti hep Allah razi olsun. esin destegi cok onemli seni anlayip destek olmasi gerek. esine birak arada bi cik nefes al. bi markete gidip gelmek yeter emin ol. havalar isiniyor bebekle beraber cikarsin. canim eger cok bunalirsan psikiyatirdan destek al. toparlaman uzun surmez. ben gitmistim doktora elh ailemin destegiyle falan uzun surmeden atlattim. gecen sene calistim o da cok ii geldi bana. bu yil evdeiz oglumla inan icime sokasim geliyor bazen. sende hissetceksin onlari gececek hersey ins. yasamayan anlamaz gercekten o duygulari. bak oyle biseyki ikinciyi bile dusunmeye basladik:) bol bol dua et kuran oku. mesela cevsen acik olurdu bzm evde hep ozellikle geceleri cok kisik bi sesle.

Benim doğumuma iki buçuk ay var ben şu anda bu hislere kapılmaya başladım .... Hata mı Yaptım sevebilecek miyim hayatım kısıtlanacak nasıl ayak uydurucam doğru büyütebilecek miyim umarım düzelir en kısa sürede ...

Her gün 90 tane Ya Melik Ya Kuddus Celle Celaluhu çekin.

Benimde doğumuma birkaç gün var. Bazen aniden bir his geliyor, nasıl Yaptım bu çocuğu ne cesaretle bugüne geldim napacağım şimdi diye düşünüyorum. Yeterince sevmezsem diye korkuyorum, iyi bakamazsam diyorum. Belki Yüzünü gördüğümde geçecek bilemiyorum ama bunları düşündüğüm için vicdan azabı çekiyorum. Inşallah geçer...