Hele ki ilk çocuksa insanı en çok yoran belirsizlik oluyor. Diş çıkarcak ben napıcam,ek gıda nasıl olcak,emzirme ayrı bi dert ona göre giyincem ne zaman istediğimi giyebilcem,ne zaman arkadaşlarımla rahat takılabilcem,eşimle akşam film gecelerimiz yalan oldu,özel hayat ne zaman düzene girecek,evden ne zaman çantamı alıp kafama göre çıkıp bi bakkala bile tek gidicem gibi gibi zibilyon tane soruyla boğuluyor insan. İnsanların sürekli bugünleri özleyeceksin demeleri,en rahat bu günlerin ilerde daha zor olucak demeleri insanın sıkıntısını arttırıyor malesef. Şuan çocuğum 15 aylık ve ilk çocuğumdu. Ve şuan ki aklım olsaydı onunla çekilebildiğim kadar fotoğraf ve anı biriktirirdim,insanların söylediği olumsuz şeylere kulaklarımı tıkardım,bebeğimle heryere gider hiçbişeyden geri kalmazdım. Ağlarsa ağlasın bebek o ağlayacak tabiki varsın gittiğim yerdeki insanlar rahatsız olsun benim kafam dağılsın derdim. Ama size ileriki günlerden güzel günlerden haber vereyim: Bebeğinizi olabildiğince bebek arabasına alıştırın,oto koltuğuna alıştırın,desteksiz uyutmaya alıştırın,ek gıda serüveniniz başladığında eline üzüm dahi verceğiniz günler olduğunda aman mama sandalyesine oturtmayayım yerde de yesin demeyin muhakkak ona da alıştırın. Yarın öbür gün cafeye bi kahvaltıya arkadaşlarınızla eşinizle vs gittiğinizde rahat edersiniz emin olun. Ve mümkünse çocuğunuzu tek büyütün evet zor gelecek ama ilerde ilerde dediğim çok uzun bi zaman değil 8-9 aylıkken o çocuğun hal hareketleri karakteri oturacağı zamanlarda hırçın bi çocuk olmasın. Siz büyütün sevginizle onu. Ve 1 yaşına geldiğinde mükemmel bi uyumunuz olacak sabredin zor ama geçecek annesi. Ben hep onunla uyurdum uyuyayımda günler günleri kovalasın derdim. Her gecenin sabahı oh 1 gün daha devirdim derdim. Diyorum ya belirsizlik kaygı insanı mahvediyor. Düzelecek herşey emin olun düzelecek.