Lütfen bir fikir verin!

Öncelikle herkese iyi akşamlar ablalar. Şunu belirtmek istiyorum ki ben 17 yaşındayım (lise3) ve bunu arkadaşım adına yazıyorum. Lütfen, sizinki de dert mi canım demeyin, her yaşın derdi kendine :)

Bilirsiniz bu yaşlar bizim en deli yaşlarımız, ilk aşklar, ilk hoşlantılar...

Arkadaşıma x diyelim, kendisi benim doğduğum andan itibaren en yakın arkadaşım, aramızdan su sızmaz, onu gerçekten iyi tanıyorum.
Gelelim asıl meseleye, bizim x kendi okulundan, son sınıflardan birinden fena halde ekileniyor. Biz bu çocuğa y diyelim. y bizden iki yaş büyük (Bir sene sınıfta kalmış çünkü), gitar çalıyor, şarkı söylüyor ama çevresi çok geniş biri değil. Sessiz içine kapanık biri. Benim arkadaşım da tam tersi olmasa bile çevresi kendine göre geniş, sıcakkanlı biridir. Arkadaş edinebilir kolaylıkla ama bazen kendini ifade etmekte sorunlar yaşayabiliyor.
Benim arkadaşım x, y ile okulda bir gösteri nedeniye tanışıyorlar. Daha doğrusu x, y den o gün hoşlanmaya başlıyor diyelim.
Bir süre benim başımın etini yedikten sonra, ben ve diğer arkadaşlarının da gazıyla çocuğa mesaj atıyor. Konuşmaya başlıyorlar. Daha doğrusu y, arkadaşıma "istersen biraz konuşalım, birbirimizi tanıyalım, olursa olur, olmaza biter" diyor. Benim x zaten dünden razı. Konuşmaya başlıyorlar ama y mesafesini hep koruyor.
Bir süre konuşuyorlar (ki bu çok uzun bir süre sayılmaz) ve y kendisinin x için yanlış kişi olduğunu onu üzeceğini söylüyor ve konuşmayı kesiyor.
Tabi arkadaşım x çok üzülüyor ve hala da öyle. Çünkü onun ilk aşkı.
Arkadaşım hala y den çok etkileniyor, hala onunla konuşmak istiyor ama y'ye karşı ısrarcı ve gurursuz bir kız gibi görünmek istemiyor. Zaten konuşmaya, mesaj atmaya da pek cesareti yok. Ben de ona, "illa birlikte olmak zorunda değilsiniz, arkadaş olmaya çalış" dedim. Nasıl yapacağını bilmiyor.
Çok dağıttım biliyorum ama asıl sorumuz şu, "birinden hoşlanıyorsunuz, (belki sadece şu an için belki de sonsuza dek bilemem) o sizi o anlamda sevmiyor. Ama yine de etrafınızda olsun, arkadaşınız olsun istiyorsunuz. Sınırı aşmadan, o dengeyi tutturabilmek mümkün müdür? Sizce arkadaşım ne yapsın?"

Başta da dediğim gibi, lütfen bu da dert mi deyip geçmeyin. Hepiniz bu yaşlardan geçip ilk aşkların sancılarını çektiniz değil mi? Lütfen o günleri hatırlayıp ona göre yardımcı olun şimdiden herkese çook teşekkürler:)

umarım birileri yardım eder

arkadaş kalalım desin kız o zaman

Şimdi ben z kişisi olarak şunu söyliyeyim.... hepsi geçer... hepimiz geçtik o yollardan üzülmesin...

Peri_4141 .!.:

Öncelikle herkese iyi akşamlar ablalar. Şunu belirtmek istiyorum ki ben 17 yaşındayım (lise3) ve bunu arkadaşım adına yazıyorum. Lütfen, sizinki de dert mi canım demeyin, her yaşın derdi kendine :)

Bilirsiniz bu yaşlar bizim en deli yaşlarımız, ilk aşklar, ilk hoşlantılar...

Arkadaşıma x diyelim, kendisi benim doğduğum andan itibaren en yakın arkadaşım, aramızdan su sızmaz, onu gerçekten iyi tanıyorum.
Gelelim asıl meseleye, bizim x kendi okulundan, son sınıflardan birinden fena halde ekileniyor. Biz bu çocuğa y diyelim. y bizden iki yaş büyük (Bir sene sınıfta kalmış çünkü), gitar çalıyor, şarkı söylüyor ama çevresi çok geniş biri değil. Sessiz içine kapanık biri. Benim arkadaşım da tam tersi olmasa bile çevresi kendine göre geniş, sıcakkanlı biridir. Arkadaş edinebilir kolaylıkla ama bazen kendini ifade etmekte sorunlar yaşayabiliyor.
Benim arkadaşım x, y ile okulda bir gösteri nedeniye tanışıyorlar. Daha doğrusu x, y den o gün hoşlanmaya başlıyor diyelim.
Bir süre benim başımın etini yedikten sonra, ben ve diğer arkadaşlarının da gazıyla çocuğa mesaj atıyor. Konuşmaya başlıyorlar. Daha doğrusu y, arkadaşıma "istersen biraz konuşalım, birbirimizi tanıyalım, olursa olur, olmaza biter" diyor. Benim x zaten dünden razı. Konuşmaya başlıyorlar ama y mesafesini hep koruyor.
Bir süre konuşuyorlar (ki bu çok uzun bir süre sayılmaz) ve y kendisinin x için yanlış kişi olduğunu onu üzeceğini söylüyor ve konuşmayı kesiyor.
Tabi arkadaşım x çok üzülüyor ve hala da öyle. Çünkü onun ilk aşkı.
Arkadaşım hala y den çok etkileniyor, hala onunla konuşmak istiyor ama y'ye karşı ısrarcı ve gurursuz bir kız gibi görünmek istemiyor. Zaten konuşmaya, mesaj atmaya da pek cesareti yok. Ben de ona, "illa birlikte olmak zorunda değilsiniz, arkadaş olmaya çalış" dedim. Nasıl yapacağını bilmiyor.
Çok dağıttım biliyorum ama asıl sorumuz şu, "birinden hoşlanıyorsunuz, (belki sadece şu an için belki de sonsuza dek bilemem) o sizi o anlamda sevmiyor. Ama yine de etrafınızda olsun, arkadaşınız olsun istiyorsunuz. Sınırı aşmadan, o dengeyi tutturabilmek mümkün müdür? Sizce arkadaşım ne yapsın?"

Başta da dediğim gibi, lütfen bu da dert mi deyip geçmeyin. Hepiniz bu yaşlardan geçip ilk aşkların sancılarını çektiniz değil mi? Lütfen o günleri hatırlayıp ona göre yardımcı olun şimdiden herkese çook teşekkürler:)

Genişletmek için tıkla...

Malesef bir şeyler hissettiği kişiyle arkadaş kalamaz.Başka bir kızı onun yanında görünce yakın görünce kıskanacak daha da üzülecek hele o yaşlarda bunlar çok fazla olur.Aşkını içine gömecek ama eminim ki o çocuğa benzeyen birini bulduğunda diğeri aklına bile gelmeyecek:))

beynim döndü

liabrendl .!.:

beynim döndü

Genişletmek için tıkla...

İsim vermemek için x ve y ler girince işin içine, matematik problemine döndü olay haklısınız

liabrendl .!.:

beynim döndü

Genişletmek için tıkla...

Evet ama çok tatlı bir olay değil mi çok masum ileride neler görecekler neler...

Canım o dengeyi korumak pek mümkün olmuyor en azından ben zamanında koruyamamıştım. Kişiden kişiye değişir. Arkadaşının içinde olucak hep o ki ben zorlanacağını tahmin ediyorum. Arkadaş bile olsa neden bana mesaj atmıyor diyip kendi kendini yiyip bitircek en basiti.
Hepimiz geçtik bu yollardan sizin yaşlarınızda çok normal, 1 ay sonra unutacağı bir insan için üzmesin arkadaşın kendini. Bu yaşlarınızda dikkatli erkek arkadaş seçin kendinize.
Sevgiler :)

X bu sorunu dert etmesin.Arkadaşta kalmasın ilk aşklar unutulmaz fakat ilk aşk sayılacak kadar anıları olmamış gibi...

Aşk değil o cicim. Hayatına başka biri girince biter gider.
O değil de oğlum olursa 7 yaşında gitara başlatıcam, çok ekmek var şu gitar işinde.

kardeem .!.:

Canım o dengeyi korumak pek mümkün olmuyor en azından ben zamanında koruyamamıştım. Kişiden kişiye değişir. Arkadaşının içinde olucak hep o ki ben zorlanacağını tahmin ediyorum. Arkadaş bile olsa neden bana mesaj atmıyor diyip kendi kendini yiyip bitircek en basiti.
Hepimiz geçtik bu yollardan sizin yaşlarınızda çok normal, 1 ay sonra unutacağı bir insan için üzmesin arkadaşın kendini. Bu yaşlarınızda dikkatli erkek arkadaş seçin kendinize.
Sevgiler :)

Genişletmek için tıkla...

Evet belki de unutacak, çok benzer bir şey benim de başımdan geçti ama işte belki de yaşımız yüzünden çok fazla duygusal oluyoruz. Düşünüyoruz ki onu tamamen kaybetmektense arkadaşı olalım hiç değilse :)

Sephoraa .!.:

Aşk değil o cicim. Hayatına başka biri girince biter gider.
O değil de oğlum olursa 7 yaşında gitara başlatıcam, çok ekmek var şu gitar işinde.

Genişletmek için tıkla...

Hahaha çok hoşsunuz ya çok güldüm

tienen .!.:

X bu sorunu dert etmesin.Arkadaşta kalmasın ilk aşklar unutulmaz fakat ilk aşk sayılacak kadar anıları olmamış gibi...

Genişletmek için tıkla...

Aşk belki de yanlış kelime oldu bilmiyorum... Demek istediğim şuydu, bugüne kadar yani ergenliğe girdiğimiz andan itibaren çok kişi hoşumuza gider ama hepsine takılıp kalmayız, onun gibi

Ne yazik ki arkadas kalinca hersey daha zor oluyor bu tarz iliskilerde kizlar bi dusunsenize sevgilisini x'le tanistirdigini "arkadas olarak" bence o ise hic bulasmayin derim :)

FrKafka .!.:

Y kişisi X kişisini eğlenmelik lokma olarak görmüş ama bakmış ki X kişisi ondan hoşlanmak konusunda kararlı Y kişisi ben sana göre değilim sorun sende değil bende diyerek olayı kapatmış.

1 aya kalmaz unutur ya da başkasından hoşlanmaya başlar.
Geçer bunlar

Genişletmek için tıkla...

Cidden galiba tam olarak sizin dediğiniz gibi, çünkü arkadaşım böyle konularda biraz ciddi davranıyor. Sanırım erkekler fazla sevgiden korkuyorlar

Oldum olası matematikten nefret ederim zaten yine aklıma okul yıllarım geldi bi irkildim ıykk
Arkadaşınız için şimdi bu acı hiç geçmeyecekmiş asla unutamayacakmış gibi görünebilir ama cocuk istemiyorsa ısrar etmenin anlamı yok unutup gidecek nasılsa :)

Peri_4141 .!.:

Öncelikle herkese iyi akşamlar ablalar. Şunu belirtmek istiyorum ki ben 17 yaşındayım (lise3) ve bunu arkadaşım adına yazıyorum. Lütfen, sizinki de dert mi canım demeyin, her yaşın derdi kendine :)

Bilirsiniz bu yaşlar bizim en deli yaşlarımız, ilk aşklar, ilk hoşlantılar...

Arkadaşıma x diyelim, kendisi benim doğduğum andan itibaren en yakın arkadaşım, aramızdan su sızmaz, onu gerçekten iyi tanıyorum.
Gelelim asıl meseleye, bizim x kendi okulundan, son sınıflardan birinden fena halde ekileniyor. Biz bu çocuğa y diyelim. y bizden iki yaş büyük (Bir sene sınıfta kalmış çünkü), gitar çalıyor, şarkı söylüyor ama çevresi çok geniş biri değil. Sessiz içine kapanık biri. Benim arkadaşım da tam tersi olmasa bile çevresi kendine göre geniş, sıcakkanlı biridir. Arkadaş edinebilir kolaylıkla ama bazen kendini ifade etmekte sorunlar yaşayabiliyor.
Benim arkadaşım x, y ile okulda bir gösteri nedeniye tanışıyorlar. Daha doğrusu x, y den o gün hoşlanmaya başlıyor diyelim.
Bir süre benim başımın etini yedikten sonra, ben ve diğer arkadaşlarının da gazıyla çocuğa mesaj atıyor. Konuşmaya başlıyorlar. Daha doğrusu y, arkadaşıma "istersen biraz konuşalım, birbirimizi tanıyalım, olursa olur, olmaza biter" diyor. Benim x zaten dünden razı. Konuşmaya başlıyorlar ama y mesafesini hep koruyor.
Bir süre konuşuyorlar (ki bu çok uzun bir süre sayılmaz) ve y kendisinin x için yanlış kişi olduğunu onu üzeceğini söylüyor ve konuşmayı kesiyor.
Tabi arkadaşım x çok üzülüyor ve hala da öyle. Çünkü onun ilk aşkı.
Arkadaşım hala y den çok etkileniyor, hala onunla konuşmak istiyor ama y'ye karşı ısrarcı ve gurursuz bir kız gibi görünmek istemiyor. Zaten konuşmaya, mesaj atmaya da pek cesareti yok. Ben de ona, "illa birlikte olmak zorunda değilsiniz, arkadaş olmaya çalış" dedim. Nasıl yapacağını bilmiyor.
Çok dağıttım biliyorum ama asıl sorumuz şu, "birinden hoşlanıyorsunuz, (belki sadece şu an için belki de sonsuza dek bilemem) o sizi o anlamda sevmiyor. Ama yine de etrafınızda olsun, arkadaşınız olsun istiyorsunuz. Sınırı aşmadan, o dengeyi tutturabilmek mümkün müdür? Sizce arkadaşım ne yapsın?"

Başta da dediğim gibi, lütfen bu da dert mi deyip geçmeyin. Hepiniz bu yaşlardan geçip ilk aşkların sancılarını çektiniz değil mi? Lütfen o günleri hatırlayıp ona göre yardımcı olun şimdiden herkese çook teşekkürler:)

Genişletmek için tıkla...

Valla ben hiç sancı çektiğimi hatırlamıyorum. İlk aşkımdı. Çok seviyordum. Salak gelip bana açılmadı. Ben de söylemedim. En yakın arkadaşı çıkma teklifi etti kabul ettim. 4 ders sonra çocuktan ayrıldım Bir müddet zaman geçti, o geldi, konuştuk falan oldu yani. Biriyle olmuyorsa olmuyordur. O çocukla hiç muhatap olmasın bence arkadaşın. İlk aşk neymiş. Öyle kısa zamanda aşk değil hoşlanma olur.