- 30 Haziran 2011
- 1.808
- 34
- 358
Ben de hiç haz etmem eşyalarımın kullanılmasından ve kimseninkinide kullanmam.Malının kıymetini bilmek yada esirgemek de değildir benimki.Hiç içime sinmez başkasının giydiğini giymek.Ama inadına rahat insanlarla karşılaştım hep okul hayatımda.Anlatmak zor oldu anlamıyorlar ki böyle bir durumu.Ne kıymetli malın varmış diye çıkıyorlar işin içinden.Bencede sen suçlu değilsin.Arkadaşın suçlu koskoca insanlar ne o öyle arkadaşının eşyasını kullanmak.Çok ihtiyacın varsa sende kendine al birtane.Al parasını vereyim diyene kadar o parayla alsaymış kendinede bir düzleştirici.
Gittiyse gitti,sakın geri adım atmayın.
Gittiyse gitti,sakın geri adım atmayın.
ya ben hiç sevmem başkasının eşyasını kullanmayı, sonuçta emanet derim, tabiri caizse elimi bile sürmem. bunu algılayamadı bir türlü, ki kızım sana söylüyom gelinim sen anla hesabı söyledimde. 
benim gücüme giden neden hakettiğinden fazla değer verdim bu kişiye, başta eşim herkes söyledi uyardı. eylülde buraya geldiğimizden beri onun için o kadar fedakarlık yaptım ki, hem maddi hem manevi anlamda, tek yalnız kalmasın bilmediği bir yer diyerek, ama sonunda böyle oldu. 
ve üstünü değiştirip yatağa girdi, kafasınada çekti örtüyü, hiç konuşmadı o konuşmayınca bende laf atmadım ama bu nereye kadar gidecek ya 
Böyleleri için kendini üzmeyeceksin tatlım..
ben tabi üzüldüm bir anda doğal olarak yüzüm düştü, ama hiç birşey söylemedim ters. o diyoki neyse yeni bitane alırız seninkini tamire veririz o olunca sen kullanırsın yenisi bana kalır, o an bişey demedim istemiyorum dedim sadece. neyse o okula gitti döndü bir tripler bana gizli gizli telde eşiyle konuşmalar dayanamadım hocam dedim böyle olmaz bu, birden bi bağırmaya ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı, yok işte nolcakmış bozulduysa ben ne kadar üzülmüşüm bozuldu diye benden beklemezmiş daha neler neler kafama atar gibi düzleştiricinin parasını vermeler filan ve ben şok 
