Bundan 1buçuk yıl önce bi ilişkiye başlamıştım.çocuğu o kadar seviyodum ki, gözüm başka bişey görmüyodu.5 ayın sonunda da ortada hiçbi sebep yokken final haftamda beni terk etti.ben hep beni sevdiğinden emindim ama insan uzak kalınca daha iyi anlar ya, onun başkasını unutmak için benimle olduğunu çok sonradan anladım.ayrıldıktan sonra bayağı acı çektim, antidepresan kullanmaya kadar gitti iş..ama sonunda çok şükür atlattım ve iyileştim.
neyse, asıl konuya gireyim.ondan ayrıldıktan 5 ay sonra onun eski bi arkadaşıyla tanıştım.onunlayken adını bile duymamıştım hiç.ve tanıştıktan sonra bi sebepten numaramı verdim.numaramı verdikten sonra sürekli mesaj atmaya konuşmaya çalıştı.ben çok çekingen davrandım uzak durmaya çalıştım ama o çok istekliydi.ve arkadaşıyla olanları bilmediği için mesafeli durmak istedim.bana kesin olarak ilgisini söylediğinde yaşadığım şeyleri anlattım isim vermeden.böyle böyle oldu diye.o da ben çocuğun kim olduğunu biliyorum dedi.ben onun bilmediği için bana yaklaştığını sanmıştım ama o herşeyi bilerek gelmiş.
bi süre sonra ilişkimiz başladı ve şu an 7buçuk ayı bitirdik.malesef farklı şehirlerdeyiz ama ona o kadar çok güveniyorum ki.beni çok seviyo, bunu anlamamak imkansız.en ufak tribimde sesi titriyo ne bileyim buluştuğumuzda bi ihtiyacın var mı istediğin bişey var mı diye ısrarla soruyo.isteklerimi yerine getirmek için adeta çırpınıyo.onunla mutluyum,huzurluyum,çok seviyorum.hayatımda bana onun kadar sahip çıkan, anlayan, önemseyen bi kişi daha olmadı.ve o da seninle olduğum için şükrediyorum Allah'ın sevgili kuluymuşum diyo.sorun kısmı şu; o evlenmek istiyo.ben de istiyorum ama hazır hissetmiyorum ve erken.benim bitirmem gereken bi okulum var ve ablam yeni sözlendi.ablam evlenmeden ve okulum bitmeden böyle bi işe kalkışamam.ailem de kabul etmez.üstelik onun askerliği de var.ama o aileme anlatmamı istiyo.hatta öyle ki, sen istediğin zaman gelir isteriz seni bizimkiler hazır diyo.kafasında herşeyi kurmuş.ilişkimiz ilk başladığında bana bi yüzük almıştı ve her zaman takmamı istemişti.ben yüzüğümü ailemin yanında takmıyorum ama o takıyo ve ailesine aramızda sözlendiğimizi söylemiş.
evlilik konusu açıldığında öyle heyecanlanıyo ki..ama ben onun gibi heyecanlı değilim.eski yaşadıklarımdan dolayı olan korkularımı tam olarak atlatabilmiş değilim.ayrı şehirlerde olmamız bu şekliyle sorun değil ama evlendiğimiz zaman yaşayacağımız şehir sorun.ben istanbuldayım, o çorumda.o şimdi adliyede katip.maaşıyla istanbulda geçinemeyeceğimizi düşünüyo.ama evlendikten sonra ben de çalışıcam.evlendikten sonra bikaç sene burda durur para biriktirince istanbula yerleşiriz diyo.. o herşeyi çözeceğimize inanıyo, ben de inanıyorum ama kafamda bunlar dolaşıyo.lütfen bunları aşmama yardım edin :/
