- 20 Temmuz 2019
- 195
- 180
- 33
- Konu Sahibi Tarifedilemez
- #1
3 yıldır istiyoruz ama henüz anne baba olmayı Rabbim nasip etmedi. Tüp bebek dedi geçen hafta doktorumuz. Sizlere paylaşmak istediğim derdim ise mahçup oluşum.
İnsanlardan utanıyorum, eziliyorum, karınca kadar kalıyorum. İnsanlar bize çocukları olmuyor diye acıyor diye hissediyorum ve dedikodumuz yapılıyor biliyorum bazen yüzüme söylüyorlar bir şekilde ima ediyorlar. Anne olan çevremdeki eş dost bana bakıp kendi hallerine şükrediyorlar diye hissediyorum eziliyorum. Eşimle bir daire aldık emeklerimizle ama insanlar mesela 10 tane daire alsalar ne olur çocukları olmuyor diyorlar diye düşünüyorum. Düşüncelerimi toparlayamadım iyi anlatamadım ama inşallah ne demek istediğimi anlıyorsunuzdur arkadaşlar.
En kötüsü bu hisler bu düşüncelerden hiç kurtulamıyorum hiç. Eskiden hiç utandığım bir durumum yoktu. Şimdi utanç içindeyim çok mahçubum. Bu kaderi ben seçmedim ama yinede çok mahçubum. Ne yapsam kurtulamıyorum arkadaşlar yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu düşüncelerden dolayı maddi manevi hiç bir başarım beni mutlu etmiyor. Anne olamama psikolojisi beni depresyona ittiği için kendimi başka konulara vermeye çalışıyorum birikim yapıp tatile çıkmak gibi ama sonuç olarak yukarıda bahsettiğim durum oluşuyor ve ben yine yukarıya tırmanmaya çalışırken dipte buluyorum kendimi.
İnsanlardan utanıyorum, eziliyorum, karınca kadar kalıyorum. İnsanlar bize çocukları olmuyor diye acıyor diye hissediyorum ve dedikodumuz yapılıyor biliyorum bazen yüzüme söylüyorlar bir şekilde ima ediyorlar. Anne olan çevremdeki eş dost bana bakıp kendi hallerine şükrediyorlar diye hissediyorum eziliyorum. Eşimle bir daire aldık emeklerimizle ama insanlar mesela 10 tane daire alsalar ne olur çocukları olmuyor diyorlar diye düşünüyorum. Düşüncelerimi toparlayamadım iyi anlatamadım ama inşallah ne demek istediğimi anlıyorsunuzdur arkadaşlar.
En kötüsü bu hisler bu düşüncelerden hiç kurtulamıyorum hiç. Eskiden hiç utandığım bir durumum yoktu. Şimdi utanç içindeyim çok mahçubum. Bu kaderi ben seçmedim ama yinede çok mahçubum. Ne yapsam kurtulamıyorum arkadaşlar yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu düşüncelerden dolayı maddi manevi hiç bir başarım beni mutlu etmiyor. Anne olamama psikolojisi beni depresyona ittiği için kendimi başka konulara vermeye çalışıyorum birikim yapıp tatile çıkmak gibi ama sonuç olarak yukarıda bahsettiğim durum oluşuyor ve ben yine yukarıya tırmanmaya çalışırken dipte buluyorum kendimi.