genelde evim tadilata gircek kısa bir zamanda annemde oluyorum.eşim ya bayılarak gittiği maçta yada işte oluyor.17:30dan ortalama 23:00 e kadar annemdeyim.evimde internet yok.o yüzden anneminkisine ortakçı oldum.sınava hazırlanan erkek kardeşim var. 13 yaş var aramızda.ona bir rahatsızlık verdiğim yok anneme arkadaş oluyorum.birbirimize destek oluyoruz.tuhafıma giden kardeşimin çekememesi annem sağ olsun saygı duymayı öğretmeyip çok poh pohladı bir 10 yaşından sonra babasız büyüdüğü için annemin önünde küfür ediyor s.. git evine diyor.sus filan anca o benim kızım sende benim evladımsın diyor yok tutturdu gitsin evine ben onu görmücem hiç kapımı açmıcam. diyor.bende sana bayıldığım için durmuyorum diyorum. annem için geldim. diyorum.önceden bize gelip hep internet kullanıyor diye anneme söylenirken ortakçı olmam bile onun kıskançlık krizlerine engel değil.bana kardeş değil düşman gibi zaten garip şizofen bi karaktere sahip.annemin bişey anladığı yok ilerisi ile olabilecek söylediklerime tek taraflı yargı gibi görüyor.çocuğum yok ama olurda annemde aneannesi olarak severse onun içinde ayrı kıskançlık krizine girer. heralde eşime söylesem.anneme yollamaz.evim yapılana kadar idare etmem lazım.anneminde bana pek güven vadettiği söylenemez.bir kere eşimle tartıştık.onun çocuksu hallerine kızmama maalesef annemde şahit oluyordu.bana"birde çocuk doğurup onun çocuğunu baktırıcan bana"dedi anladımki bir çocuk yapsam ve bir sebepten eşimden ayrılmış olsam çocuğumu horlayacaklar.bu lafı çok düşündüm.çünkü nasip, çok hayırsız bir insandan da çocuk yapmış olabilirdim çocuk benim çocuğum olacaktı ve annem sürekli laf sokmak için zemin arayacaktı.diğer akrabaları saymıyorum bile.kardeşim zaten düşman gibi bir de dayılık mı yapacaktı.yani bunu belirtmek istedim.anormal bir şey davranış karakterde değilim.