malesef benimki de olmadı

canım...gerçekten seni yazmış olduğun yazıdan dolayı tebrik ediyorum...isyan etmemişsin.....allahtan hep hayırlısını isticez ...allahta bize zamanı gelince verecek inşallah......bende doktorumdan kötü haberleri öğrendiğimde kendimi ağlamamak için zor tutmuştum.ama herkesin içinde ağlamamalıydım......ve iyi haberimi bekleyen ailemin yanındada ağlayıp onları üzmemeliydim.....yanlızca doktordan eve gidene kadar arabada eşimin yanında avazım çıktığı kadar ağlıyordum ve eve geldiğimde güçlü görünmeye çalışıyordum.....bu güçlü görünme durumu bir kaç gün devam ediyordu ve artık toparlanma zamanı deyip kendimi dışarlara atıyordum....zaman herşeyin ilacı canım.....insan gerçekten harcadığı emeğe acıyor....ama yapacak bir şey yok.......ha..benim üçncü denemem olacak....yılmak yok tamammı....