- 22 Şubat 2016
- 4.513
- 4.201
- 53
- Konu Sahibi Donusunboylemiolacakti
-
- #1
Çok şükür atlatmissiniz Allah mutlulugunuzu daim etsinOlmazmı canım:)
Benimde babam bize bir verirse üvey annemin kızına üvey anneye 10 verirdi abartmıyorum
O kadınla evlendi kadın dükkan batırmış 50 bin borcunu ödedi biz okurken harçlığımız batardı laf ederlerdi evde ışık yaksam tv yi açsam babama şikayet ederdi çıldırırsın
Şimdi ben ve ablam iyi insanlarla evlendik evlerimiz arabamız herşeyimiz varda var
Kendi kızı babası yaşında bi kahvehaneciyle evlendi kv ile oturuyo hergün bi olayları var
Uzaktan bizi izliyolar imreniyolar
Beter olsunlar gebersinler (afedersin)
Benim bekledigim birilerinin cezasini buldugunu girmek degilde acaba birseyler degisir mi bu saatten sonra cok calistim cabaladim birseyler degissin diye resmen icindeki yasama sevinci de okdu diyebilirimCikar veya cikmaz. Ama bunu beklemek insanin omrunu curutur, hayatini calar.
Bosverin...
Benim bekledigim birilerinin cezasini buldugunu girmek degilde acaba birseyler degisir mi bu saatten sonra cok calistim cabaladim birseyler degissin diye resmen icindeki yasama sevinci de okdu diyebilirim
Belkide baska insanlarin hayatlarinin degistigini bilmek bana umut olur diye konuyu actim
Ne güzel bi ornek bu ya adiniza çok sevindim.hep mutlu kalinnn....Olmazmı canım:)
Benimde babam bize bir verirse üvey annemin kızına üvey anneye 10 verirdi abartmıyorum
O kadınla evlendi kadın dükkan batırmış 50 bin borcunu ödedi biz okurken harçlığımız batardı laf ederlerdi evde ışık yaksam tv yi açsam babama şikayet ederdi çıldırırsın
Şimdi ben ve ablam iyi insanlarla evlendik evlerimiz arabamız herşeyimiz varda var
Kendi kızı babası yaşında bi kahvehaneciyle evlendi kv ile oturuyo hergün bi olayları var
Uzaktan bizi izliyolar imreniyolar
Beter olsunlar gebersinler (afedersin)
ben de buna inanıyorumCalismanin karsiligi er yada gec illa ki verilir. Baskalarini dusunmeden kendin icin birseyler yapmaya devam edersen mutlaka sonunda mutlu olursun. Aslinda sonucu ne olursa olsun insanin kendi icin birseyler yapmasi bile bir mutluluk ve yasama sevinci kaynagidir. Basarili ve caliskan insanlarin cogunun gecmiste zor donemlerden gecmesinin bir sebebi olmali.
Kiminin bu hayatta çıkar, kiminin ahirette... Allah'ım bu hayatta döksün günahımızı da ahirete koymasın, orada hesabı daha zor. İlla ki bi şekilde eden buluyor, sen ya görürsün ya görmezsin...
Hadi ben de anlatayım. Kendi ailem içinde ama, buradan sır çıkmaz
Vaktinde çok zor bir hastalık atlattım canım, ölümden döndüm. Evlerden ırak... Annemler yıkıldı, eldekini avuçtakini deva için döker olduk. O dönemde yanımda annem-babam-kardeşim-1 tanecik çocukluk arkadaşımdan başka kimse kalmadı. İnsan böylesi günlerde görüyor gerçek dostlarının kim olduğunu. Ne teyzelermiş, ne kuzenlermiş. Oysa ki teyze ana yarısı derler bir de...
Arkamdan neler neler söylendi. Kulağıma da geldi. Vay o kız eroin kullanırmış, vay o kızı biri bi şeyler yapmış tövbe est. Anladın mı canım atılmadık iftira komadılar bir de o hasta halimle, cahiller. Okulu yarım bırakmak zorunda kaldım, hayallerim kırık dökük. İyileşme aşaması uzun sürdü çünkü çok ağır bir depresyon da yaşadım üzerine tuzu biberi, evden çıkmazdım.
Dua ederdim, ağlardım kendi kendime, benim de bir zamanım vardır, hayırlısı neyse o olsun diye. Ama en güzel senelerim o hastalıkla uğraşırken gitti canım... Yine de isyan edemedim.
Sonra sebepmiş işte... Diğer çocukluk arkadaşım (şimdiki eşim ^_^) beni sokağa çıkarmak, ben gezdireyim diye hep sürükledi zorla. O beni severmiş, ben de tüm bu süreç içerisinde onu sevdim, o fedakarlıklarını, üzerime titreyişini. Annelerimiz-babalarımız arkadaş, onlar da severler beni kızları gibi sağ olsunlar. Doğru düzgün sevgililik bile yaşamadık birbirimizi bildiğimizden, bi söz, nişana gerek yok dedim, askerliğini yaptı geldi, evlendik.
Milletin nasıl baktığını hatırlarım... "Yemek yapmayı bilmez ki o, bi evi çekip çeviremez, zaten hasta" vs vs... İnsanların yüzünden okursun ya bazen, hani "Siz evlendiniz ama, hadi bakalım, görücez" der gibi...
2. senemiz canım. Allahıma şükürler olsun, okulu devam ettim, iş teklifleri ayağıma girdi, istediğim işi ben seçtim.. İş arkadaşları, yeni çevreler edindim, paramızı biriktirdik, sırayla gittik, ev, araba... Allah olmayanlara da versin, şimdi de bir bebiş... O laf edenlerin namuslu(!) çocuklarının, gözler önüne açılan hayatlarını da gördü cümle alem. Ama bana ne, kime ne? İmtihan dünyası, hata insan için. Ayıplamam...
Çünkü insan ne oldum değil, ne olacağım demeli... Benim de böyle kalacağımı kimse garanti etmiyor bana, belki yine zorluklar olacak ömrümde. Allah'ım yolundan ayırmasın, namerde muhtaç etmesin de...
Hayırlısı olsun be gülüm :)
Kiminin bu hayatta çıkar, kiminin ahirette... Allah'ım bu hayatta döksün günahımızı da ahirete koymasın, orada hesabı daha zor. İlla ki bi şekilde eden buluyor, sen ya görürsün ya görmezsin...
Hadi ben de anlatayım. Kendi ailem içinde ama, buradan sır çıkmaz
Vaktinde çok zor bir hastalık atlattım canım, ölümden döndüm. Evlerden ırak... Annemler yıkıldı, eldekini avuçtakini deva için döker olduk. O dönemde yanımda annem-babam-kardeşim-1 tanecik çocukluk arkadaşımdan başka kimse kalmadı. İnsan böylesi günlerde görüyor gerçek dostlarının kim olduğunu. Ne teyzelermiş, ne kuzenlermiş. Oysa ki teyze ana yarısı derler bir de...
Arkamdan neler neler söylendi. Kulağıma da geldi. Vay o kız eroin kullanırmış, vay o kızı biri bi şeyler yapmış tövbe est. Anladın mı canım atılmadık iftira komadılar bir de o hasta halimle, cahiller. Okulu yarım bırakmak zorunda kaldım, hayallerim kırık dökük. İyileşme aşaması uzun sürdü çünkü çok ağır bir depresyon da yaşadım üzerine tuzu biberi, evden çıkmazdım.
Dua ederdim, ağlardım kendi kendime, benim de bir zamanım vardır, hayırlısı neyse o olsun diye. Ama en güzel senelerim o hastalıkla uğraşırken gitti canım... Yine de isyan edemedim.
Sonra sebepmiş işte... Diğer çocukluk arkadaşım (şimdiki eşim ^_^) beni sokağa çıkarmak, ben gezdireyim diye hep sürükledi zorla. O beni severmiş, ben de tüm bu süreç içerisinde onu sevdim, o fedakarlıklarını, üzerime titreyişini. Annelerimiz-babalarımız arkadaş, onlar da severler beni kızları gibi sağ olsunlar. Doğru düzgün sevgililik bile yaşamadık birbirimizi bildiğimizden, bi söz, nişana gerek yok dedim, askerliğini yaptı geldi, evlendik.
Milletin nasıl baktığını hatırlarım... "Yemek yapmayı bilmez ki o, bi evi çekip çeviremez, zaten hasta" vs vs... İnsanların yüzünden okursun ya bazen, hani "Siz evlendiniz ama, hadi bakalım, görücez" der gibi...
2. senemiz canım. Allahıma şükürler olsun, okulu devam ettim, iş teklifleri ayağıma girdi, istediğim işi ben seçtim.. İş arkadaşları, yeni çevreler edindim, paramızı biriktirdik, sırayla gittik, ev, araba... Allah olmayanlara da versin, şimdi de bir bebiş... O laf edenlerin namuslu(!) çocuklarının, gözler önüne açılan hayatlarını da gördü cümle alem. Ama bana ne, kime ne? İmtihan dünyası, hata insan için. Ayıplamam...
Çünkü insan ne oldum değil, ne olacağım demeli... Benim de böyle kalacağımı kimse garanti etmiyor bana, belki yine zorluklar olacak ömrümde. Allah'ım yolundan ayırmasın, namerde muhtaç etmesin de...
Hayırlısı olsun be gülüm :)
vallahi çıkmıyor
ne iftiralar atıldı bana arkamdan neler konuşuldu hala top gibiler
bu beklentiye girmek insanı yoruyor
sen kendi hayatını babandan ayırmaya kendi paranı kazanmaya bak ancak öyle rahatlayabilirsin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?