Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Güzel arkadaşlarım herbirinizi kucaklayıp sarasım geliyor.imkan olsa da bir araya gelip yüzyüze dertleşsek ne güzel olurdu.beraber ağlaşır dua ederdik.aslında size saçma gelecek ama bizler Allah'ın seçilmiş kullarıyız.bu dünyada yaşadığımız acılar belki de günahlarımızın kefareti ya da derecelerimizin yükselmesi içindir.kimbilir..bizler hamile kalmayı istedik,hayaller kurduk,bebeğimiz olacaktı,öpecektik onları,giydirecektik,pusetine koyup gezdirecektik,emzirecektik,yıkayıp bezleyecektik.gelecekleriyle ilgili planlar yapacaktık,gururlanacaktık..daha birçok şey vardı yapmayı istediğimiz..ama herbirimiz ayrı nedenlerden ötürü hiç aklımıza gelmeyeni yaşadık öyle ya da böyle.. diğer anneler hastane katında bebeklerini ilk defa emzirirken bizler acı içinde kıvranarak ağladık.haftalarca yaptığımız emekler,dr kontrolleri,onlarca test,bulantılar,aşermeler,alınan kilolar,hormonel sıkıntılar,sevinçle yapılan alışverişler...hepsi boşa gitti..mi acaba?!............yoksa emeklerimizi,bu dünyada koklayamadığımız yavrularımızla yaşayacağımız güzellikleri, katbe kat daha güzel yaşamak için ötelere mi gönderdik? ne dersiniz? inşallah cennette büyütücez onları..bu dünyada bebeğini büyütemeden kaybeden anneler için cennette aklın alamayacağı nimetler varmış.bunu sadece melek anneleri yaşayacak.eskiler aralarında hoşbeş ederken şefaatçin varmı diye birbirlerine sorarlarmış,kim minik yavrusunu yitirmişse şanslı addedilirmiş. kolayca cennete girecek diye...öte yandan yavrularımız bu dünyanın hiç ceremesini çekmediler belki yaşasalardı bu biz ve onlar için hiç hayırlı olmayacaktı.yaşadıklarımızda bizim bilmediğimiz sırlar var.şer gibi görünende bir hayır gizlidir elbet.bir de bu açıdan bakıp teselli bulalım arkadaşlar..unutmayın kainatın efendisi resulullah efendimizin de(as) iki yavrusu küçükken ölmüştü.Rabbim hepimizi yavrularımız ve sevdiklerimizle efendimize komşu eylesin..Rabbim kalbinizin ateşini tez zamanda söndürsün....
bende 23 ağustosta 21+2 haftalık oğlumu kaybettim...çok şükür 4 yaşında bir oğlum daha var ama bebeğimin yeri ve acısı ayrıdır kalbimde...bugün tam 41 gün oldu kaybedeli...rabbim hepinize sabır versin
bende gruba katılacam face den bir mahzuru olmazsa
merhaba arkadaşlar.allah hepimize yardım etsin.1 ekim 2012 kucağıma almak için gittim hastaneye.karnımda ölmüş ah ne büyük acı.yaşamayan asla anlayamaz.b,z anlarız birbirimizi.bi tane oğlum var 26 aylık onunla avunuyorum.canım ilk günkü gibi acıyor.geçmiyor geçmiyor geçmiyor.....
Başın sağolsun1 mart 2013 te babamı kaybettiğim zaman hayat durdu sanki benim için birkaç ay sonra üçüncü çocuğu düşünmeye başladım yaş çok ilerlemeden hemde babamın acısını bastırır diye hamileliğimin başından veri hep allha rabbim bana baba şefkatini bulacağım bir erkek evlat ver dedim hamileliğimin 11. haftasında doktor bebek erkek deyince eşimle çok mutlu olmuştuk hele bu farklı cinsiyet iki kızımızdan sonra bizi çok sevindirmişti.ağır ama manevi yönden güzel bir hamileliğin ardından 5 şubat 2014 te oğlumu kucağıma aldım.o anki mutluluk tarif edilemezdi oğluma sen benim duamsın derdim.sütü kızlarımınkine göre çok bol ve uslu bir bebekti.13 ay evimizin neşesi oldu 28 şubat sabahı gripten dolayı rahatsızlandı ogün hastanede iğnesi yapıldı eve geldik yavrum solgun bitkin hiçbir şey yemiyordu ertesi gün tekrar götürmek için eşimle hazırlandık çıkmadan emzireyim dedim yavrum son kez emdi ve hemen koyu kahverengi kustu derken dudakları morardı ve burnundan kan geldi hastaneye koştuk ama yavrum yolda ölmüştü babamı kaybettiğim aynı tarihte oğlumu da kaybettim
sağolun bu acıyı yaşadınız mı hiçBaşın sağolsun![]()
Kokusunu içime çekemesem de emziremesem de ben de ilk göz ağrımı kaybettim. artık hiçbir evladıma ilk gözağrım diyemeyeceğim. ilk bebeğimi kaybettim.kucağıma alamadım kucağımda kaybetmedim ama 20 cmlik bebeğimin içimden kayıp gidişini tüm vücudumda hissettim. evet canım maalesef ben de bu acıyı yaşadım. 30 ocak akşamı 14 haftalık bebeğimi tuvalette düşürdümsağolun bu acıyı yaşadınız mı hiç
yasadiginiz beni cok etkiledi cok ama cok uzuldum inanin kendi acimi unuttum1 mart 2013 te babamı kaybettiğim zaman hayat durdu sanki benim için birkaç ay sonra üçüncü çocuğu düşünmeye başladım yaş çok ilerlemeden hemde babamın acısını bastırır diye hamileliğimin başından veri hep allha rabbim bana baba şefkatini bulacağım bir erkek evlat ver dedim hamileliğimin 11. haftasında doktor bebek erkek deyince eşimle çok mutlu olmuştuk hele bu farklı cinsiyet iki kızımızdan sonra bizi çok sevindirmişti.ağır ama manevi yönden güzel bir hamileliğin ardından 5 şubat 2014 te oğlumu kucağıma aldım.o anki mutluluk tarif edilemezdi oğluma sen benim duamsın derdim.sütü kızlarımınkine göre çok bol ve uslu bir bebekti.13 ay evimizin neşesi oldu 28 şubat sabahı gripten dolayı rahatsızlandı ogün hastanede iğnesi yapıldı eve geldik yavrum solgun bitkin hiçbir şey yemiyordu ertesi gün tekrar götürmek için eşimle hazırlandık çıkmadan emzireyim dedim yavrum son kez emdi ve hemen koyu kahverengi kustu derken dudakları morardı ve burnundan kan geldi hastaneye koştuk ama yavrum yolda ölmüştü babamı kaybettiğim aynı tarihte oğlumu da kaybettim
Güzel arkadaşlarım herbirinizi kucaklayıp sarasım geliyor.imkan olsa da bir araya gelip yüzyüze dertleşsek ne güzel olurdu.beraber ağlaşır dua ederdik.aslında size saçma gelecek ama bizler Allah'ın seçilmiş kullarıyız.bu dünyada yaşadığımız acılar belki de günahlarımızın kefareti ya da derecelerimizin yükselmesi içindir.kimbilir..bizler hamile kalmayı istedik,hayaller kurduk,bebeğimiz olacaktı,öpecektik onları,giydirecektik,pusetine koyup gezdirecektik,emzirecektik,yıkayıp bezleyecektik.gelecekleriyle ilgili planlar yapacaktık,gururlanacaktık..daha birçok şey vardı yapmayı istediğimiz..ama herbirimiz ayrı nedenlerden ötürü hiç aklımıza gelmeyeni yaşadık öyle ya da böyle.. diğer anneler hastane katında bebeklerini ilk defa emzirirken bizler acı içinde kıvranarak ağladık.haftalarca yaptığımız emekler,dr kontrolleri,onlarca test,bulantılar,aşermeler,alınan kilolar,hormonel sıkıntılar,sevinçle yapılan alışverişler...hepsi boşa gitti..mi acaba?!............yoksa emeklerimizi,bu dünyada koklayamadığımız yavrularımızla yaşayacağımız güzellikleri, katbe kat daha güzel yaşamak için ötelere mi gönderdik? ne dersiniz? inşallah cennette büyütücez onları..bu dünyada bebeğini büyütemeden kaybeden anneler için cennette aklın alamayacağı nimetler varmış.bunu sadece melek anneleri yaşayacak.eskiler aralarında hoşbeş ederken şefaatçin varmı diye birbirlerine sorarlarmış,kim minik yavrusunu yitirmişse şanslı addedilirmiş. kolayca cennete girecek diye...öte yandan yavrularımız bu dünyanın hiç ceremesini çekmediler belki yaşasalardı bu biz ve onlar için hiç hayırlı olmayacaktı.yaşadıklarımızda bizim bilmediğimiz sırlar var.şer gibi görünende bir hayır gizlidir elbet.bir de bu açıdan bakıp teselli bulalım arkadaşlar..unutmayın kainatın efendisi resulullah efendimizin de(as) iki yavrusu küçükken ölmüştü.Rabbim hepimizi yavrularımız ve sevdiklerimizle efendimize komşu eylesin..Rabbim kalbinizin ateşini tez zamanda söndürsün....
Güzel arkadaşlarım herbirinizi kucaklayıp sarasım geliyor.imkan olsa da bir araya gelip yüzyüze dertleşsek ne güzel olurdu.beraber ağlaşır dua ederdik.aslında size saçma gelecek ama bizler Allah'ın seçilmiş kullarıyız.bu dünyada yaşadığımız acılar belki de günahlarımızın kefareti ya da derecelerimizin yükselmesi içindir.kimbilir..bizler hamile kalmayı istedik,hayaller kurduk,bebeğimiz olacaktı,öpecektik onları,giydirecektik,pusetine koyup gezdirecektik,emzirecektik,yıkayıp bezleyecektik.gelecekleriyle ilgili planlar yapacaktık,gururlanacaktık..daha birçok şey vardı yapmayı istediğimiz..ama herbirimiz ayrı nedenlerden ötürü hiç aklımıza gelmeyeni yaşadık öyle ya da böyle.. diğer anneler hastane katında bebeklerini ilk defa emzirirken bizler acı içinde kıvranarak ağladık.haftalarca yaptığımız emekler,dr kontrolleri,onlarca test,bulantılar,aşermeler,alınan kilolar,hormonel sıkıntılar,sevinçle yapılan alışverişler...hepsi boşa gitti..mi acaba?!............yoksa emeklerimizi,bu dünyada koklayamadığımız yavrularımızla yaşayacağımız güzellikleri, katbe kat daha güzel yaşamak için ötelere mi gönderdik? ne dersiniz? inşallah cennette büyütücez onları..bu dünyada bebeğini büyütemeden kaybeden anneler için cennette aklın alamayacağı nimetler varmış.bunu sadece melek anneleri yaşayacak.eskiler aralarında hoşbeş ederken şefaatçin varmı diye birbirlerine sorarlarmış,kim minik yavrusunu yitirmişse şanslı addedilirmiş. kolayca cennete girecek diye...öte yandan yavrularımız bu dünyanın hiç ceremesini çekmediler belki yaşasalardı bu biz ve onlar için hiç hayırlı olmayacaktı.yaşadıklarımızda bizim bilmediğimiz sırlar var.şer gibi görünende bir hayır gizlidir elbet.bir de bu açıdan bakıp teselli bulalım arkadaşlar..unutmayın kainatın efendisi resulullah efendimizin de(as) iki yavrusu küçükken ölmüştü.Rabbim hepimizi yavrularımız ve sevdiklerimizle efendimize komşu eylesin..Rabbim kalbinizin ateşini tez zamanda söndürsün....