- 8 Eylül 2025
- 1
- 0
- 1
- 49
Herkese merhaba. Sizlerle meme büyütme ameliyatımın tüm sürecini paylaşmak için yazıyorum. Site içinde koltuk altından giriş yapılan bir operasyona rastlayamadığım için yeni bir konu açtım. (Varsa gözümden kaçmış olabilir)
Ameliyatımı Ankara’da özel bir doktor aracılığıyla Koru Hastanesi’nde yaptırdım. Bugün 13. günüm.
Ameliyattan 1 gün önce anestezi uzmanının istediği EKG ve kan tahlillerini yaptırdım, aynı gün sonuçlar değerlendirildi ve ertesi sabah (gece 12den sonra aç-susuz) hasta yatışım yapıldı. Ameliyat önlüğü ve varis çorabı verdiler, üzerimdekileri, iç çamaşır da dahil çıkartmamı istediler. 1 saat içinde de ameliyata alındım. Ameliyathaneye giderken damar yolundan sakinleştirici verdiler, ameliyathaneyi göremeden sedyede uyumuşum.
Uyandığımda odamdaydım, başımda bir hemşire ve eşim bana sesleniyorlardı. Anestezi sersemliği ve genel beden gerginliği dışında bir şey hissetmiyordum o an. Gözlerimi açmam çok zor oldu çünkü ameliyat sırasında gözlerime sürdükleri ilaç alerji yapmış, aşırı yanıyordu. O gün memeyi bıraktılar gözlerimle uğraştılar. 1 saat uyanık kalmam gerekiyormuş.
Bir kaç saat sonra göğsümde aşırı bir baskıyla kendime geldim, yoğun ağrım yoktu çünkü verilen ilaçların etkisi devam ediyordu. Korse sütyen giydirmişler. Hareket etmek istedim, edemedim. Doğrulamıyorsun, dönemiyorsun, neler oldu hiç haberin yok. Zaman geçtikçe ağrılarım başladı, nefes almam zorlaştı. İğneler, oksijen takviyesi vs derken akşam oldu. Dr kontrole geldi bir ara, adam nasılsınız diyor, ben gözlerim çok yanıyor diyorum. O gece hastanede kaldık. Gece gözlerimin ikisini de kapattılar, hafif narkoz, antibiyotik, kas ağrısı ilaçlarının yardımıyla bölük pörçük uyudum. Gece serumu çektiler, iğneler kalçadan devam etti. O gece tuvalet ihtiyacım olmadı, kalkmadan geçirdim geceyi.
Sabah refakatçi kahvaltısının aynısı geldi bana da, normal yemeye geçmemi ve tuvalete gitmemi istediler. İdrar çıkışı olması önemliymiş. Sıkıntı olmadı o konuda. İlerleyen saatlerde dr geldi tekrar, nasılsın sıkıntı var mı vs. İstediğim zaman çıkabileceğimi söyledi. (Gözlerim düzelmişti bu arada) Ama göğsümdeki gerginlik çok fazlaydı, ödem sökücü lasix yapılmasını söyledi hemşireye. Sizi arayacağız dedi, reçete verdi. Lasix yapıldı, ben rahatlayıp çıkacağım derken tansiyonum 8/4’e düştü. Haydi bu sefer de tansiyonumu yükseltmek için tuzlu ayran, 2 farklı serum yüklediler bünyeme. Baş dönmesi, mide bulantısı eşliğinde 9/6’yı görüp tekerlekli sandalye eşliğinde taburcu ettiler.
Eve geldiğimde bulantım geç saatlere kadar sürdü ve sonunda parmak yardımıyla kusmayı başardım. (Size önerim geçmeyen bulantınız varsa kendinizi bir şekilde kusturup o zehri atın midenizden) Sonrasında gerçekten rahatladım ve uyudum.
İlk 4 gün aşırı ağrı, nefes almakta zorluk, hareket kısıtlığı yaşadım. Kürek kemiklerimdeki ağrıyı tarif edemem. Hani rüzgar girince sırtınıza ağrılar saplanır ya öyle. 4 gün çok şiddetliydi bu ağrı. (Covid olduğumda ağrımıştı bu şekilde) Kas ağrısıymış, normalmiş. Geceler tam bir kabus. Oturur pozisyonda uyumaya çalışıyorsun. 3. gece saat 2 civarı nefes alamıyorum diye çırpınarak uyandım, acile gittik, oksijen verdiler, rahatlayınca eve dönüp biraz daha uyudum.
4.günden sonra ağrı şiddetim kısmen azaldı. Hareketlerim bir tık daha fazlalaştı. Antibiyotik ve 2 ağrı kesici reçete edilmişti, onların etkisiyle kısa süreli iyileşme yaşıyordum, etkileri geçince grip olmuş gibi genel bir halsizlik, üşüme, yatma ihtiyacı oluyordu.
5.gün akşam üzeri doktor kontrolü ve dikiş alınması için kliniğe çağrıldım. Öncesinde banyo yapmam istendi. Sabah banyoya korkarak girdim, kolumu kaldırmam mümkün değildi. Eşimin acemi ve ürkek yardımlarıyla banyo sürecini sorunsuz atlattım, hatta sıcak/ılık su kaslarımı yumuşattığı için suyun altında daha iyi hissettim. Bir kaç saat sonra kliniğe gittik, dr tüm sürecin normal işlediğini söyledi. İlaçlara devam, korseye devam. Ekstra üst kısma sarmam için bandaj almamı söyledi. Aldık sardık, ekstra ağrılarım arttı.. çile üstüne çile.
Korseyi banyo gününe kadar hiç çıkarmadım, banyo nedeniyle o günün sabahı çıkarıp yıkadık (hemşire gelirken korseyi getirin demişti) İlk kez göğüslerimi göreceğim için ekstra heyecanlıydım. Korseyi çıkarınca meme etrafım ve orta kısımda simsiyah morluklar olduğunu gördüm, canımı yakan bunlarmış meğer korseyle birlikte. Çok canım sıkıldı, korktum, gerildim. Bu kadar kan oturması normal miydi bilmiyorum. (Dr.normal dedi)
Ameliyattan çıkıp ayıldığım andan itibaren sağ meme ve çevresinde aşırı ağrı, acı yaşadım, 13 gün geçti, hala aynı yerlerde sıkıntım devam ediyor. 2 gün sonra yani 6.gün sağ böbreğimin olduğu bölgede morarma başladı. Tabii ki yine çok tedirgin olduk. Böbrek ağrım yoktu ama o bölge dokunca acıyordu. Fotoğrafları kliniğe gönderdim, dr. yine normal(!) dedi. Canım gerçekten sıkıldı, acaba ameliyat sırasında neler oldu da o bölge morardı? Ameliyathanede düşürdüler mi beni, darbe mi aldım, ne oldu diye. Bana hiç normal gelmedi bu görüntü ama yapacak bir şey de yoktu.
Morluklar için krem yazdılar, sabah akşam sürmeye başladım. Siyah renk biraz açıldı. 13.gün hala geçmedi. O bölgelerde kaşıntı başladı, bu iyileşme belirtisi diye düşünüyorum.
5.gün dikişlerimin bir kısmı alındıktan sonra (yardımcı dikişlermiş bunlar, sonradan öğrendim) ertesi gün sağ tarafımda (yine sağ!) dikiş yerinde açılma oldu, yapışkan iltihap sızmaya başladı. Telaşla fotoğraf çekip kliniğe gönderdim, dr bakmış, önemli değil demiş. Rif ampul ile pansuman yapmamı söylemiş. (Rif iyi bir açık yara ilacıdır) Kapanır kısa sürede, telaş etmesin demiş. 7 gündür sabah akşam pansuman yapıyorum, henüz kapanmadı, sulanıp sızıntı yapmaya devam ediyor.
Bugün 13.gün ana dikişlerin alınması için kliniğe çağrıldım, dr yurt dışında olduğu için görüşemedik, hemşire dikişleri aldı, Rif uyguladığım açık yeri kontrol etti, kapanır merak etmeyin, normal dedi.
Bu süreçte en çok duyduğum ve duydukça başlarda gerilip artık güldüğüm “normal” kelimesine karşı ciddi alerjim oluştu. Tabii ki sorun var denmesindense normal denmesi daha iyi ama insan biraz daha ciddiye alınmak istiyor işte.
13 günlük sürecim bu şekilde geçti. Memelerim önden fena değil ama yandan bakınca dikdörtgen gibi görünüyor. En az 2 ay sonra biraz daha normale dönecekmiş. Şeklini henüz dert etmiyorum, önceliğim dikiş yerlerinin iyileşmesi ve ağrı kesiciye ihtiyaç duymadan yaşayabilmek.
Gün içinde bir şekilde hallediyorum ama geceleri hala işkence gibi. Sırt üstü yatmaktan kemiklerim ağrıyor, kalça kemiğime baskı aşırı rahatsız edici. Yan dönmemde sorun yokmuş artık fakat dönmeye çalıştığımda canım çok yanıyor.
Kollarımdaki kaslarda aşırı çekilme var, haftaya banyoda masajla kasları esnetmemi söyledi bugün hemşire. 1 ay sonra da memelere masaj yapacakmışım.
Koltuk altından yapılmasını doktorum önermişti. Herkese uygulanan bir yöntem değilmiş, benim için uygunmuş. 1 sene sonra izler belli belirsiz olacakmış.
….
Şimdilik bu kadar, mesajım biraz uzun oldu biliyorum, ama hiç bir ayrıntıyı atlamadan her şeyi paylaşmak istedim. Belki unuttuğum kısımlar olmuştur, onları da siz sordukça hatırlarım.
İleriki günleri de yazmaya devam edeceğim. Daha erken yazmak istedim ama telefonla uzun zaman geçirmek bile çok yorucuydu. Ancak toparlanıyorum.
Umarım yaşadıklarım size fikir verir.
1 haftada toparlandım diyen influencerları anlamak çok zor. Klinik ve doktor reklamı diye düşünüyorum artık. Çünkü 1 haftada hayat asla normale dönmüyor. En az 2 haftalık sıkıntıyı göze almanız gerekiyor.
Ameliyatımı Ankara’da özel bir doktor aracılığıyla Koru Hastanesi’nde yaptırdım. Bugün 13. günüm.
Ameliyattan 1 gün önce anestezi uzmanının istediği EKG ve kan tahlillerini yaptırdım, aynı gün sonuçlar değerlendirildi ve ertesi sabah (gece 12den sonra aç-susuz) hasta yatışım yapıldı. Ameliyat önlüğü ve varis çorabı verdiler, üzerimdekileri, iç çamaşır da dahil çıkartmamı istediler. 1 saat içinde de ameliyata alındım. Ameliyathaneye giderken damar yolundan sakinleştirici verdiler, ameliyathaneyi göremeden sedyede uyumuşum.
Uyandığımda odamdaydım, başımda bir hemşire ve eşim bana sesleniyorlardı. Anestezi sersemliği ve genel beden gerginliği dışında bir şey hissetmiyordum o an. Gözlerimi açmam çok zor oldu çünkü ameliyat sırasında gözlerime sürdükleri ilaç alerji yapmış, aşırı yanıyordu. O gün memeyi bıraktılar gözlerimle uğraştılar. 1 saat uyanık kalmam gerekiyormuş.
Bir kaç saat sonra göğsümde aşırı bir baskıyla kendime geldim, yoğun ağrım yoktu çünkü verilen ilaçların etkisi devam ediyordu. Korse sütyen giydirmişler. Hareket etmek istedim, edemedim. Doğrulamıyorsun, dönemiyorsun, neler oldu hiç haberin yok. Zaman geçtikçe ağrılarım başladı, nefes almam zorlaştı. İğneler, oksijen takviyesi vs derken akşam oldu. Dr kontrole geldi bir ara, adam nasılsınız diyor, ben gözlerim çok yanıyor diyorum. O gece hastanede kaldık. Gece gözlerimin ikisini de kapattılar, hafif narkoz, antibiyotik, kas ağrısı ilaçlarının yardımıyla bölük pörçük uyudum. Gece serumu çektiler, iğneler kalçadan devam etti. O gece tuvalet ihtiyacım olmadı, kalkmadan geçirdim geceyi.
Sabah refakatçi kahvaltısının aynısı geldi bana da, normal yemeye geçmemi ve tuvalete gitmemi istediler. İdrar çıkışı olması önemliymiş. Sıkıntı olmadı o konuda. İlerleyen saatlerde dr geldi tekrar, nasılsın sıkıntı var mı vs. İstediğim zaman çıkabileceğimi söyledi. (Gözlerim düzelmişti bu arada) Ama göğsümdeki gerginlik çok fazlaydı, ödem sökücü lasix yapılmasını söyledi hemşireye. Sizi arayacağız dedi, reçete verdi. Lasix yapıldı, ben rahatlayıp çıkacağım derken tansiyonum 8/4’e düştü. Haydi bu sefer de tansiyonumu yükseltmek için tuzlu ayran, 2 farklı serum yüklediler bünyeme. Baş dönmesi, mide bulantısı eşliğinde 9/6’yı görüp tekerlekli sandalye eşliğinde taburcu ettiler.
Eve geldiğimde bulantım geç saatlere kadar sürdü ve sonunda parmak yardımıyla kusmayı başardım. (Size önerim geçmeyen bulantınız varsa kendinizi bir şekilde kusturup o zehri atın midenizden) Sonrasında gerçekten rahatladım ve uyudum.
İlk 4 gün aşırı ağrı, nefes almakta zorluk, hareket kısıtlığı yaşadım. Kürek kemiklerimdeki ağrıyı tarif edemem. Hani rüzgar girince sırtınıza ağrılar saplanır ya öyle. 4 gün çok şiddetliydi bu ağrı. (Covid olduğumda ağrımıştı bu şekilde) Kas ağrısıymış, normalmiş. Geceler tam bir kabus. Oturur pozisyonda uyumaya çalışıyorsun. 3. gece saat 2 civarı nefes alamıyorum diye çırpınarak uyandım, acile gittik, oksijen verdiler, rahatlayınca eve dönüp biraz daha uyudum.
4.günden sonra ağrı şiddetim kısmen azaldı. Hareketlerim bir tık daha fazlalaştı. Antibiyotik ve 2 ağrı kesici reçete edilmişti, onların etkisiyle kısa süreli iyileşme yaşıyordum, etkileri geçince grip olmuş gibi genel bir halsizlik, üşüme, yatma ihtiyacı oluyordu.
5.gün akşam üzeri doktor kontrolü ve dikiş alınması için kliniğe çağrıldım. Öncesinde banyo yapmam istendi. Sabah banyoya korkarak girdim, kolumu kaldırmam mümkün değildi. Eşimin acemi ve ürkek yardımlarıyla banyo sürecini sorunsuz atlattım, hatta sıcak/ılık su kaslarımı yumuşattığı için suyun altında daha iyi hissettim. Bir kaç saat sonra kliniğe gittik, dr tüm sürecin normal işlediğini söyledi. İlaçlara devam, korseye devam. Ekstra üst kısma sarmam için bandaj almamı söyledi. Aldık sardık, ekstra ağrılarım arttı.. çile üstüne çile.
Korseyi banyo gününe kadar hiç çıkarmadım, banyo nedeniyle o günün sabahı çıkarıp yıkadık (hemşire gelirken korseyi getirin demişti) İlk kez göğüslerimi göreceğim için ekstra heyecanlıydım. Korseyi çıkarınca meme etrafım ve orta kısımda simsiyah morluklar olduğunu gördüm, canımı yakan bunlarmış meğer korseyle birlikte. Çok canım sıkıldı, korktum, gerildim. Bu kadar kan oturması normal miydi bilmiyorum. (Dr.normal dedi)
Ameliyattan çıkıp ayıldığım andan itibaren sağ meme ve çevresinde aşırı ağrı, acı yaşadım, 13 gün geçti, hala aynı yerlerde sıkıntım devam ediyor. 2 gün sonra yani 6.gün sağ böbreğimin olduğu bölgede morarma başladı. Tabii ki yine çok tedirgin olduk. Böbrek ağrım yoktu ama o bölge dokunca acıyordu. Fotoğrafları kliniğe gönderdim, dr. yine normal(!) dedi. Canım gerçekten sıkıldı, acaba ameliyat sırasında neler oldu da o bölge morardı? Ameliyathanede düşürdüler mi beni, darbe mi aldım, ne oldu diye. Bana hiç normal gelmedi bu görüntü ama yapacak bir şey de yoktu.
Morluklar için krem yazdılar, sabah akşam sürmeye başladım. Siyah renk biraz açıldı. 13.gün hala geçmedi. O bölgelerde kaşıntı başladı, bu iyileşme belirtisi diye düşünüyorum.
5.gün dikişlerimin bir kısmı alındıktan sonra (yardımcı dikişlermiş bunlar, sonradan öğrendim) ertesi gün sağ tarafımda (yine sağ!) dikiş yerinde açılma oldu, yapışkan iltihap sızmaya başladı. Telaşla fotoğraf çekip kliniğe gönderdim, dr bakmış, önemli değil demiş. Rif ampul ile pansuman yapmamı söylemiş. (Rif iyi bir açık yara ilacıdır) Kapanır kısa sürede, telaş etmesin demiş. 7 gündür sabah akşam pansuman yapıyorum, henüz kapanmadı, sulanıp sızıntı yapmaya devam ediyor.
Bugün 13.gün ana dikişlerin alınması için kliniğe çağrıldım, dr yurt dışında olduğu için görüşemedik, hemşire dikişleri aldı, Rif uyguladığım açık yeri kontrol etti, kapanır merak etmeyin, normal dedi.
Bu süreçte en çok duyduğum ve duydukça başlarda gerilip artık güldüğüm “normal” kelimesine karşı ciddi alerjim oluştu. Tabii ki sorun var denmesindense normal denmesi daha iyi ama insan biraz daha ciddiye alınmak istiyor işte.
13 günlük sürecim bu şekilde geçti. Memelerim önden fena değil ama yandan bakınca dikdörtgen gibi görünüyor. En az 2 ay sonra biraz daha normale dönecekmiş. Şeklini henüz dert etmiyorum, önceliğim dikiş yerlerinin iyileşmesi ve ağrı kesiciye ihtiyaç duymadan yaşayabilmek.
Gün içinde bir şekilde hallediyorum ama geceleri hala işkence gibi. Sırt üstü yatmaktan kemiklerim ağrıyor, kalça kemiğime baskı aşırı rahatsız edici. Yan dönmemde sorun yokmuş artık fakat dönmeye çalıştığımda canım çok yanıyor.
Kollarımdaki kaslarda aşırı çekilme var, haftaya banyoda masajla kasları esnetmemi söyledi bugün hemşire. 1 ay sonra da memelere masaj yapacakmışım.
Koltuk altından yapılmasını doktorum önermişti. Herkese uygulanan bir yöntem değilmiş, benim için uygunmuş. 1 sene sonra izler belli belirsiz olacakmış.
….
Şimdilik bu kadar, mesajım biraz uzun oldu biliyorum, ama hiç bir ayrıntıyı atlamadan her şeyi paylaşmak istedim. Belki unuttuğum kısımlar olmuştur, onları da siz sordukça hatırlarım.
İleriki günleri de yazmaya devam edeceğim. Daha erken yazmak istedim ama telefonla uzun zaman geçirmek bile çok yorucuydu. Ancak toparlanıyorum.
Umarım yaşadıklarım size fikir verir.
1 haftada toparlandım diyen influencerları anlamak çok zor. Klinik ve doktor reklamı diye düşünüyorum artık. Çünkü 1 haftada hayat asla normale dönmüyor. En az 2 haftalık sıkıntıyı göze almanız gerekiyor.
