Kızlar forumda hep denk geliyorum bu yüzden tartışmaların çıktığına bu konuyu bir inceleyelim gerekirse tartışalım hep beraber dedim
Ben de bu yüzden çok kapris yaptım zamanında. İlişkinin başında tabii sürekli mesajlar yağardı falan sonra işe başlayınca sevgilim bir durgunluk dönemi geçirdik.
Allahım bekliyorum bekliyorum mesaj yok. Ama bekliyorum dediğim saat başı bekliyorum... Öyle alışmışım ki bu benim için bir kural! Saat başı, anlamlı anlamsız mesajlaşılacak! Mesajlaşmazsa sevmiyordur! Arasa? I-ıh olmaz. İlla o parmaklar o tuşlara basacak, basma gücü kullanılacak! Artık günlük kaç mesaj oldu acaba diye saymaya doğru gidiyordu bu iş.
Zaman zaman kapris yapıyorum zaman zaman içime atıyorum, takıyorum.
Sonra bir arkadaşıma açtım konuyu. "Kızım, ne yapsın adam? Masa altından mesaj mı çeksin iş yerinde?" demesi üzerine oturdum düşündüm. (Ki iş yerinde bile mesaj çekiyor sevgilim ben de nesini büyüttüysem konunun bilemedim ki
En iyisi artık yakınmaktan vazgeçmek ve buna alışmak dedim. Telefondan gözünü çek Lyudka dedim.
Çektim de. Sonra ne oldu? Baktım eskisinden sık mesaj yağıyor. Daha çok ilgi görüyorum.
Belki yakınmanın bitmesinden belki üstüne gitmeyi bıraktığımdan ya da neden bilemiyorum ama bu mesajlaşma olayına fazla takılıp üzmüşüm kendimi onu biliyorum. Yine saat başı mesajlaşmıyoruz tabii ki. Ama 3-4 saatte bir.
Şimdi konuyu nereye bağlayacaksın diyeceksiniz şuraya bağlıyorum biz kadınlar bazı şeyleri abartıyoruz fazlasıyla anlam yüklüyoruz, karşımızdakine yakınırken gerçekleri göremiyoruz. Belki kötü niyetle değil yaptıklarımız ama elimizde olan güzel ilişkilere sahip çıkmak yerine neden hep ufak detayları büyütüyoruz? Mesaj atmışız 5 dk geç cevap gelmiş. Bunda ne var? Ya da mesaj atmamış aramak istemiş. Hemen kapris yapmak niye? Ben bunları aştığım için çok mutluyum, her gün sevgilimle biraz daha olgunlaşıyorum biraz daha büyüyorum. :109:
Bunu hissetmek çok güzel ve bu durumu sizinle paylaşmak istedim :107:
Ben de bu yüzden çok kapris yaptım zamanında. İlişkinin başında tabii sürekli mesajlar yağardı falan sonra işe başlayınca sevgilim bir durgunluk dönemi geçirdik.
Allahım bekliyorum bekliyorum mesaj yok. Ama bekliyorum dediğim saat başı bekliyorum... Öyle alışmışım ki bu benim için bir kural! Saat başı, anlamlı anlamsız mesajlaşılacak! Mesajlaşmazsa sevmiyordur! Arasa? I-ıh olmaz. İlla o parmaklar o tuşlara basacak, basma gücü kullanılacak! Artık günlük kaç mesaj oldu acaba diye saymaya doğru gidiyordu bu iş.
Zaman zaman kapris yapıyorum zaman zaman içime atıyorum, takıyorum.
Sonra bir arkadaşıma açtım konuyu. "Kızım, ne yapsın adam? Masa altından mesaj mı çeksin iş yerinde?" demesi üzerine oturdum düşündüm. (Ki iş yerinde bile mesaj çekiyor sevgilim ben de nesini büyüttüysem konunun bilemedim ki
En iyisi artık yakınmaktan vazgeçmek ve buna alışmak dedim. Telefondan gözünü çek Lyudka dedim.
Çektim de. Sonra ne oldu? Baktım eskisinden sık mesaj yağıyor. Daha çok ilgi görüyorum.
Belki yakınmanın bitmesinden belki üstüne gitmeyi bıraktığımdan ya da neden bilemiyorum ama bu mesajlaşma olayına fazla takılıp üzmüşüm kendimi onu biliyorum. Yine saat başı mesajlaşmıyoruz tabii ki. Ama 3-4 saatte bir.
Şimdi konuyu nereye bağlayacaksın diyeceksiniz şuraya bağlıyorum biz kadınlar bazı şeyleri abartıyoruz fazlasıyla anlam yüklüyoruz, karşımızdakine yakınırken gerçekleri göremiyoruz. Belki kötü niyetle değil yaptıklarımız ama elimizde olan güzel ilişkilere sahip çıkmak yerine neden hep ufak detayları büyütüyoruz? Mesaj atmışız 5 dk geç cevap gelmiş. Bunda ne var? Ya da mesaj atmamış aramak istemiş. Hemen kapris yapmak niye? Ben bunları aştığım için çok mutluyum, her gün sevgilimle biraz daha olgunlaşıyorum biraz daha büyüyorum. :109:
Bunu hissetmek çok güzel ve bu durumu sizinle paylaşmak istedim :107:
Son düzenleme: