Şiştim şiştim patlayacağım şimdi.
Devamlı dipdibe yaşamak isteyen, her fırsatta gelen, evinize düzeninize burnunuzu sokan koca ailesi var ya kızlar, bende o yok işte kendi ailem var!
Yemin ederim baştan belirteyim konu niye bir şey yapmıyorlar değil, yapmasınlar zaten kimse mecbur değil ama her şeye bık bık yorum yapmayı biliyorlar, karışıyorlar. Bu nal dım!
Kalabalık olmadığımız için mecbur kenetlendiğimiz bir ailem var. Babam, babaannem, iki halam sadece bir de eşim. Benim taraftan düğün dernek dışında görüştüğümüz ettiğimiz başka akrabamız falan yok.
Geçen konu açmıştım. Temizliktir, boya badanadır sona bıraktık biz. Başımın etini yediler aylarca. Böyle yapalım, şöyle yapalım, boya kokusunda durma vs vs. Yapılmadan önceki gün aradım, biz anlamayız ama sabah ara bi yardıma gelelim dediler, bingo sabah telefonları kapalıydı haftasonu boyunca da hiç aramadılar
zaten bir şey beklemiyorum halloldu bitti de deli mi kandırıyosun telefon kapatmak ne ben sana gel demedim ki zaten. Ararken "gelmesinler Allahım lütfen" diye dua ediyordum.
(Belirteyim eşimle kardeşi yaptı boyayı, kaynanamla görümcem de tüm temizliği bitirdi. Ben bir çöpü oradan alıp oraya koymuş değilim. Allah razı olsun hepsinden)
Babam gelir torunu olacak diye yatak odası ile salonun yerini değiştirmeye çalışır. (Ne alaka derseniz bir alaka yok, en rahat ısınan, havalandırılan odayı yatak odası olarak kullanıyoruz zaten biz de farkındayız çocuğumuzun olacağının) hastane çıkışı bende kalın diye tutturur. (Evi uzak ve kendi evim dururken niye babamda kalayım orada da gündüz kimse yok ki)
Babaannem geldi bu sabah habersiz. Kaynanamın yaptığı temizliği eleştiriyor. Ya böyle bir hakkı yok ki. Ben babaannem niye cam silmedi demiyorum(70küsür yasında ne bekleyebilirim ki ondan) ama yapılanı eleştirmek nedir. Eşimin annesi de olsa, genç de olsa benim temizliğimi yapmak zorunda değil bu kadın. Bir de tutturdu kaynanana söyle doğumdan sonra burda kalıp baksın sana. Ya kaynanamın da bana bakmak gibi bir zorunluluğu yok, gelirse başım üstüne gelmezse yapacak bir şey yok. Bakıma muhtaç olursam da o sorumluluk eşime ait başkasına değil. Kimseyi mecbur tutamam. Hani yapmadığını başkasına yaptıramazsın sen böyle bir hakkın yok.
(Eşim ve ailesi her şeylerini kendileri yapmayı seviyor. Boya olsun temizlik olsun hep bi hallederiz kafasındalar. Ben de ses etmedim ha birini tutmuşum ha onlar yapmış. Hep böyle.)
Halam arar son hazırlıklar için sana gelicem. Açık açık söyledim, son haftasonunu başbaşa eşimle beraber geçirmek istiyoruz gelme. Zaten ev tamam, eşyalar tamam, çanta bilmem ne tamam. Neye geliceksin doğuma 3 gün kala. Bari beni rahat bırak. (Görüşmek istemiyorum çünkü arkadaşının acıdan gözünün kimseyi görmediği sezaryen hikayesi dinlemek istemiyorum artık!) tamam bile demedi, hafta sonuna doğru konuşuruz dedi.
Herhangi bir tanesi, ne zaman aradığı önemsiz aradı diyelim evde yalnızım. Kocan seni hep yalnız bırakıyor doğursan nolacak Allah korusun. Ya bu adam işe gitmesin mi? Evde yalnızken kendi kendime doğuracak değilim ya. Neyin lafını yapıyorsun şu an? Nerede olursa olsun aradığımda gelmesi taş çatlasın yarım saat sürecek. O arada doğuruyorum ayağına çocuğu fırlatma şansım yok ki zaten.
Doğum 28inde, yılbaşı gecesi toplanamayız dedim diye de bozuklar ama uzamadı Allahtan o konu. O da var sahi 2 gece hastanede kalıcam 3. Gün eller havaya yapıcam?!
Eşim sert duruşludur. Başlarda çekiniyorlardı ondan. Şimdi "x pattisin ağzının içine bakıyor zaten istediğimizi söyleriz istediğimizi yaparız x ses çıkarmaz" kafasındalar. Eşim evet ses çıkarmıyor ama sinirlenmeye başladı biliyorum çünkü artık benden çekinip söyleyemediklerini bile kocama ittiriyorlar. Patlayacak bir yapısı da yok da nasıl olsa patlamaz diye coşmak neden? Bu yaptıklarını eşimin ailesi yapsa dozerle evlerine dalmıştım ben.
Tam doğum öncesi cırlayıp kimsenin tadını kaçırmak istemiyorum. Hayır hastanede kaynanamı falan da sessiz görüp onu da ezmeye çalışacaklar" pattise bakk gelinin o senin bak ona bakk" diye.
Sabır sabır mı illa?
Hiç mi kaçışım yok?
Öf amma uzun olmuş
