- 29 Aralık 2016
- 184
- 176
- 18
Canım o kadar çok acıyor ki kendimi zavallı gibi hissediyorum.. Kucağı boş kalmış, sütleri boşa akan, hastaneden elleri bomboş ayrılan zavallı bir kadın! kendime anne bile diyemiyorum
8 aylıktı canımıniçi yavrum.. Kalbi durmuş evladımın normal doğum yaptım ama insanlar o sancıyı yavrularını kucağına almak için çekerken ben yavruma veda etmek için çektim
Görür görmez yavruumm dedim yavrum benim.. Doğumun zorluğunu ağrısını sızısı unuttum o an yüreğimin acısı daha büyüktü.. Basamadım bağrıma tosbomu
hep tosbom diye severdim.. Oğluşum derdim.. Ellerim bomboş herşey yarım kaldı.. İnsanların bana acıyan gözlerle bakması bile beni bitiriyor.. Yine olur diyorlar. Olur inşaAllah olsun da ama benim evladım toprağın altında..
Şubat annesi olacaktım ben soğuk olur diye hep kalın kalın şeyler aldım ki üşümesin yavrum diye.. Ama onun üstüne kar yağdı karların altında kaldı ben sıcak evimdeyken .. Çok ama çok zor. Adının Hanzala(uhud şehidlerinden) olmasını istiyorduk ama hanzo derler diye vazgeçmiştik.. Adı Hanzala oldu.. Ve kimse ona hanzo diyemeyecek
Hamdolsun bir parçam cennete gitti.. Bunu bilmesem yaşayamazdım. Eğer dünya buradan ibaret olsaydı inanın bu acı beni batırırdı.. Elhamdülillah Rabbime ki evladımı tertemiz huzuruna aldı.. Bende onun yerinde olmak bu dünyayı es geçip direk cennete gitmek isterdim.. Hanginize sorulsa kabul ederdi ki bu pislik dünyaya gelmeyi? Çok uzun oldu ama beni anlayanlar bi sizsiniz 





