Modernizim koskoca bir yalnızlık getirdi.Eskiden çocuklar okuldan cıkınca oyun oynardı futbol vb.
şimdi eve gidip face msn açıp butun gün pc basındalar.
Büyüklere uyarlarsak bir insanın sıkıntılarını dertlerini mutluluğunu gerçek anlamda paylaşabileceği kimse kalmadı.Mutluysan kıskanıyorlar üzgünsen kendi canları sıkılmasın diye dinleme zahmetinde bile bulunmuyor duyarsızlaşıyor adeta. bu yazı daha iyi anlatıyor durumumuzu
Amerikalı komedyen George Carlin, günümüz yaşamını şöyle değerlendirmiştir:
Daha yüksek binalarımız, ama daha kısa sabrımız;
Daha geniş oto yollarımız, ama daha dar bakış açılarımız var.
Daha çok harcıyoruz, ama daha az şeye sahibiz;
Daha fazla satın alıyoruz, ama daha az hoşnut kalıyoruz.
Daha büyük evlerimiz, ama daha küçük ailelerimiz;
Daha çok ev gereçleri, ama daha az zamanımız var.
Daha çok eğitimimiz, ama daha az sağduyumuz;
Daha fazla bilgimiz, ama daha az bilgeliğimiz var.
Daha çok uzmanımız, ama yine de daha çok sorunumuz;
Daha çok ilacımız, ama daha az sağlığımız var.
Çok fazla alkol ve sigara tüketiyoruz, çok savurganca para harcıyor;
Çok az gülüyoruz, çok hızlı araba kullanıyor, çok çabuk kızıyor;
Çok geç saatlere kadar oturuyor, çok yorgun kalkıyor;
Çok az okuyor, çok fazla TV izliyoruz ve çok ender şükrediyoruz.
Mal varlıklarımızı çoğalttık, ama değerlerimizi azalttık.
Çok konuşuyoruz, çok az seviyoruz ve çok sık nefret ediyoruz.
Geçimimizi sağlamayı öğrendik, ama yaşam kurmayı öğrenemedik.
Yaşamımıza yıllar kattık, ama yıllara yaşam katamadık.
Dış Uzayı fethettik, ama iç dünyamızı edemedik.
Daha büyük işler yaptık, ama daha iyi işler yapamadık.
Havayı temizledik, ama ruhumuzu kirlettik.
Atoma hükmettik, ama önyargılarımıza edemedik.
