İyi akşamlar arkadaşlar. Tanıdığınız ettiğiniz var mıdır bilmiyorum bana bi yol gösterin.
Annem ms hastası 2 yıldır yatalak halde. Konuşmasında herhangi bir problem yok akıl sağlığında da. Bacaklarında hiç hayat yok. Kollarında da belli olmayan saatlerde güç kaybı oluyo.
1 yıl boyunca eve fizyoterapist geldi ve bir gelişme olmayınca bıraktık. 2 ay önce de evde sağlık hizmetlerinden fizyoterapist geldi ve kolları ve diyaframı için kendi yapabileceği şeyleri gösterdi. Bunlara alıştık tamam orda bi problem yok. Ama annem kesinlikle gelen giden hiç bir fizyoterapistin gösterdiği kendisinin yapabileceği şeyleri asla yapmıyo. Yani bu hastalıktan önce çok gayretli bi kadındı ama bana çok güvendiği asla kendini zorlamıyo. Ya da ben çok mücadeleci bi insanım onun bu boşvermişliğine dayanamıyorum. Nörolojik muayenede Elinde kolundaki güçten doktorların canı yanardı ve bu tarz hastaların kendini bi yerden bi yere kollarıyla transfer ettiğini de biliyorum. Çok üzülüyorum duruma herşeye yetişip koştuğum için amaaaan nasılsa o yapar diye mi düşünüyo. Bazen diyorum bak bana hiç acımıyosun etmiyosun biraz gayret göster diyorum yani en azından sana gösterilenleri yap diyorum. 30 tekrar yapması gereken egzersizi en fazla 3 kere yapıp aman öf diyip bırakıyo.
Hani desem herkese karşı böyle tamam ama tek bana. İnsanlara çok acır üzülür durumu olmayana fakire fukaraya hastaya asla kıyamaz aşkımlı canımlı konuşur. Ama bana o kadar güveniyo ki sanki diyorum bana karşı hiç acıma duygusu kalmamış. Yani bu hastalığıyla alakalı da olabilir belki ama diğer insanlara inanılmaz şefkatli. Bazen benimle konuşurken kaşları bakıyorum çatık çatık. Hiç bişeyini eksik etmiyorum kişisel bakımını bile bi başkası yapıcaksa başında bekliyorum iyi olsun güzel temiz olsun diye. 2 yıldır yatar durumda Allaha şükür bası yarası çıkmadı güzel bakıyorum. Dua ediyo allah razı olsun ama demek insan anne şefkati de istiyo. Konuyu da çok dağıttım bazen içlenip ağlıyorum. Toparlıyayım; tanıdığınız ms hastaları gayretsiz ve kişilik ve karakterleri öncekine nazaran değişik mi
Annem ms hastası 2 yıldır yatalak halde. Konuşmasında herhangi bir problem yok akıl sağlığında da. Bacaklarında hiç hayat yok. Kollarında da belli olmayan saatlerde güç kaybı oluyo.
1 yıl boyunca eve fizyoterapist geldi ve bir gelişme olmayınca bıraktık. 2 ay önce de evde sağlık hizmetlerinden fizyoterapist geldi ve kolları ve diyaframı için kendi yapabileceği şeyleri gösterdi. Bunlara alıştık tamam orda bi problem yok. Ama annem kesinlikle gelen giden hiç bir fizyoterapistin gösterdiği kendisinin yapabileceği şeyleri asla yapmıyo. Yani bu hastalıktan önce çok gayretli bi kadındı ama bana çok güvendiği asla kendini zorlamıyo. Ya da ben çok mücadeleci bi insanım onun bu boşvermişliğine dayanamıyorum. Nörolojik muayenede Elinde kolundaki güçten doktorların canı yanardı ve bu tarz hastaların kendini bi yerden bi yere kollarıyla transfer ettiğini de biliyorum. Çok üzülüyorum duruma herşeye yetişip koştuğum için amaaaan nasılsa o yapar diye mi düşünüyo. Bazen diyorum bak bana hiç acımıyosun etmiyosun biraz gayret göster diyorum yani en azından sana gösterilenleri yap diyorum. 30 tekrar yapması gereken egzersizi en fazla 3 kere yapıp aman öf diyip bırakıyo.
Hani desem herkese karşı böyle tamam ama tek bana. İnsanlara çok acır üzülür durumu olmayana fakire fukaraya hastaya asla kıyamaz aşkımlı canımlı konuşur. Ama bana o kadar güveniyo ki sanki diyorum bana karşı hiç acıma duygusu kalmamış. Yani bu hastalığıyla alakalı da olabilir belki ama diğer insanlara inanılmaz şefkatli. Bazen benimle konuşurken kaşları bakıyorum çatık çatık. Hiç bişeyini eksik etmiyorum kişisel bakımını bile bi başkası yapıcaksa başında bekliyorum iyi olsun güzel temiz olsun diye. 2 yıldır yatar durumda Allaha şükür bası yarası çıkmadı güzel bakıyorum. Dua ediyo allah razı olsun ama demek insan anne şefkati de istiyo. Konuyu da çok dağıttım bazen içlenip ağlıyorum. Toparlıyayım; tanıdığınız ms hastaları gayretsiz ve kişilik ve karakterleri öncekine nazaran değişik mi