Arkadaşlar biraz da olsa fikir almak içimi dökmek için bir konu açmaya karar verdim, depresyondan habire uyuma isteğim var bugün de okula gitmedim yurtta paso uyudum, sürekli dalgınım, derse odaklanamama gibi problemler yaşıyorum.
Aşırı takıntılı bir insan oluşum hayatımı zindan ediyor.
Ben dgs ile bilg. müh kazandım bu sene 1.sınıftan alttan iki ders verdiler ve direk 2.sınıftan başlattılar.
Bu bölümü aşırı istiyordum ki 3 sene üst üste sınava girdim bu sene kısmet oldu fakat o kadar dersler ağır geldi ki bir de meslek lisesi oluşum çoğu dersi görmeyişim (başta matematik 2/türev,integral vs.) 1.sınıf dersleriyle 2.sınıfın bağlantılı oluşu beni aşırı zorladı vizelerim berbat ve ben düşük not almaya hiç alışık bir insan değilim. 2 yıllık myo hayatım çok başarılı geçmişti bu yüzden de bölümümü devam ettirmek istedim. En büyük hayalimdi bilg. müh kazanmak ve kazandım. Ama ne bölüm derslerini ne de sınıfı hiç sevemedim. Sınıftakiler aşırı soğuklar myo yıllarımı o kadar arıyorum ki. Dönem bitmek üzere ama hala ben bulunduğum şehre,insanlara,okula alışamadım çok sıkılıyorum.
Ara ara ağlama krizleri yaşıyorum. Ailemden de ilk kez bu kadar uzak kaldım. myo yu ailemin bulunduğu ilde okumuştum 22 yaşındayım ama kendimi çok bitkin tükenmiş hissediyorum. Okula seve seve gittiğim bir günüm yok.
Ben hiç böyle hayal etmemiştim.
2 hafta sonra finallerim başlayacak benim şimdiden mutlaka derslere çalışmam lazım ama oturup da başlayamıyorum zaten çoğu dersi de anlayamıyorum anlasam yine oturur bakarım belki ama yok aşırı zorlanıyorum. Sürekli oyalanacak bişeyler buluyorum şu an bile ders çalışmam gerekirken buraya yazıyorum mesela ama çok doluyum
Bölümüm çok güzel, farkındayım her sorana söylediğimde ooo bravo,tebrikler,çok güzel bölümün vs. güzel tepkiler alıyorum bunları duyunca biraz da olsa sabretmeliyim elbet bir gün okul biter rahata kavuşurum diyorum kendime ama her şeyi kafama takmam yüzünden 1 gün iyi olsam diğer günler aynı eski benim... Okulun ilk 1-2 ayı okulu bırakmayı bile düşündüm o kadar çaresiz kaldım ki ama o kadar emek ettim ki şu DGS için ve aileme karşı mahcup olmamak için dayandım ve Allah'ın izniyle de sınıfta da kalsam elbet bir gün bende bilg müh mezunu olacağım.
Çok sıkıldım bu durumdan ve bu bölüm kendini geliştirmeden olacak iş değil. O heves bile uçup gitti içimden, programlama adına bişey yaptığımda yok iki dersi de bıraktım ödevler yüzünden habire ödev verildiği için yapamadım seneye alttan alacam ve korkuyorum boş boş mezun olmaktan. Bilmiyorum bu dönemden sonra daha mı farklı olur ama derslerin hiç birini de sevmiyorum zaten hmen her dersin içinde mat var. türev integrali hayatımda görmedim burda derslerin içinde karışık gidiyoruz mat bile çalışamıyorum bi kaç kez denedim ama bi yerde takılınca kaldım durdum onun için de bişey yapmıyorum.
Zamanında çok çalışkan,sorumlu bir öğrenci olmama rağmen şu an bu kadar her şeyi boşlamam bi türlü odaklanamamam beni yiyip bitiriyor. Ve ben kendmden çok ailemi düşünüyorum onlara karşı mahcup olmayı hiç istemiyorum.
Bu bölümde olan arkadaşlar ya da çevrelerinden bilgi sahibi olan arkadaşlar bana biraz fikir verin şu an çok ihtiyacım var buna.
Motive olamıyorum bir türlü. Korkularım var. Kafam hiç boş kalmıyor sürekli takıntılarımla savaşıyorum resmen.
Aşırı takıntılı bir insan oluşum hayatımı zindan ediyor.
Ben dgs ile bilg. müh kazandım bu sene 1.sınıftan alttan iki ders verdiler ve direk 2.sınıftan başlattılar.
Bu bölümü aşırı istiyordum ki 3 sene üst üste sınava girdim bu sene kısmet oldu fakat o kadar dersler ağır geldi ki bir de meslek lisesi oluşum çoğu dersi görmeyişim (başta matematik 2/türev,integral vs.) 1.sınıf dersleriyle 2.sınıfın bağlantılı oluşu beni aşırı zorladı vizelerim berbat ve ben düşük not almaya hiç alışık bir insan değilim. 2 yıllık myo hayatım çok başarılı geçmişti bu yüzden de bölümümü devam ettirmek istedim. En büyük hayalimdi bilg. müh kazanmak ve kazandım. Ama ne bölüm derslerini ne de sınıfı hiç sevemedim. Sınıftakiler aşırı soğuklar myo yıllarımı o kadar arıyorum ki. Dönem bitmek üzere ama hala ben bulunduğum şehre,insanlara,okula alışamadım çok sıkılıyorum.
Ara ara ağlama krizleri yaşıyorum. Ailemden de ilk kez bu kadar uzak kaldım. myo yu ailemin bulunduğu ilde okumuştum 22 yaşındayım ama kendimi çok bitkin tükenmiş hissediyorum. Okula seve seve gittiğim bir günüm yok.
Ben hiç böyle hayal etmemiştim.
2 hafta sonra finallerim başlayacak benim şimdiden mutlaka derslere çalışmam lazım ama oturup da başlayamıyorum zaten çoğu dersi de anlayamıyorum anlasam yine oturur bakarım belki ama yok aşırı zorlanıyorum. Sürekli oyalanacak bişeyler buluyorum şu an bile ders çalışmam gerekirken buraya yazıyorum mesela ama çok doluyum
Bölümüm çok güzel, farkındayım her sorana söylediğimde ooo bravo,tebrikler,çok güzel bölümün vs. güzel tepkiler alıyorum bunları duyunca biraz da olsa sabretmeliyim elbet bir gün okul biter rahata kavuşurum diyorum kendime ama her şeyi kafama takmam yüzünden 1 gün iyi olsam diğer günler aynı eski benim... Okulun ilk 1-2 ayı okulu bırakmayı bile düşündüm o kadar çaresiz kaldım ki ama o kadar emek ettim ki şu DGS için ve aileme karşı mahcup olmamak için dayandım ve Allah'ın izniyle de sınıfta da kalsam elbet bir gün bende bilg müh mezunu olacağım.
Çok sıkıldım bu durumdan ve bu bölüm kendini geliştirmeden olacak iş değil. O heves bile uçup gitti içimden, programlama adına bişey yaptığımda yok iki dersi de bıraktım ödevler yüzünden habire ödev verildiği için yapamadım seneye alttan alacam ve korkuyorum boş boş mezun olmaktan. Bilmiyorum bu dönemden sonra daha mı farklı olur ama derslerin hiç birini de sevmiyorum zaten hmen her dersin içinde mat var. türev integrali hayatımda görmedim burda derslerin içinde karışık gidiyoruz mat bile çalışamıyorum bi kaç kez denedim ama bi yerde takılınca kaldım durdum onun için de bişey yapmıyorum.
Zamanında çok çalışkan,sorumlu bir öğrenci olmama rağmen şu an bu kadar her şeyi boşlamam bi türlü odaklanamamam beni yiyip bitiriyor. Ve ben kendmden çok ailemi düşünüyorum onlara karşı mahcup olmayı hiç istemiyorum.
Bu bölümde olan arkadaşlar ya da çevrelerinden bilgi sahibi olan arkadaşlar bana biraz fikir verin şu an çok ihtiyacım var buna.
Motive olamıyorum bir türlü. Korkularım var. Kafam hiç boş kalmıyor sürekli takıntılarımla savaşıyorum resmen.
Son düzenleme: