Mutlu olmak değil sadece işe yaramak istiyorum

. Dış dünyaya açılamıyor um. Ne zaman heves edip güzel bir şeye kalkişsam çevrem ve kafamdakiler beni engelliyor. Beni hiç tanımayan insanlar bile duruşumla alakalı yorumlar yapıyor. Her gittiğim ortamda bu böyle oluyor. Tembel gözükmemeye, duruşumu dikleştirmeye çalışıyorum o sözleri duymamak için ama değişen bir şey yok ve benim hiçbir şeye hevesim kalmadı. Bugün diyaliz eğitimine başlamıştım bu nedenlerden dolayı bir gün gittim. Bugün dilekçe verip kaydimi sildirdim. Çünkü benim hep hevesim kırılıyor. Hemşirelik okudum lisans böyle karakterde olmama rağmen. Benim için çok yanlış bir bölüm seçimi oldu. Yaşadıkça öğrendim bunu. Ama bana uygun bir meslek yok ki zaten. Böyle çekingen utangaç sosyal ilişkilerine hayatına zarar verecek boyutta sessiz pısırık bir insan neyi becerir ki? Beni neden böyle yetiştirdiniz diye anneme kızıyorum bazen. Onlara öfkeyle bakıyorum içten içe. Ben neden böyleyim. Doğduğumdan beri böyleyim. Benim bu kafayla gidersem iki dünyam da çöpmüş. Sizce de öyle mı? Ben ne yapayım kafamı mı keseyim? Ben böyle olmaktan hayatım boyunca mutlu olmadım çok çektim. Bu benim kaderim mı? Ben ömür boyu evde mı oturcam çalışmak için hiç kendime güvenemicek miyim? Mutlu olmak istemiyorum sadece işe yaramak istiyorum. Ben napacam böyle ?

Öncelıkle kendıne gel karamsar gozluklernı at gozunden.Şükret hayatına senden dha kotu acılar cekmıs ınsanlar var.Kolay ıs bulabılcegn bı meslegın var onlarca unıv.mezunu ıssızken.Bence hayatında olmayanlarl degıl olanlar ılgılen..Çekıngenlgnı ustunden atman lazım sosyal ol ve ınsanlar ne dermıs ne dusunurmus hıc bısdyı takma bırak ne dusunurlerse dusunsnler

Bence kendini değiştirmeye çalışma insanların seni böyle kabul etmesi gerek iş hayatına atıldığın zaman kendine güvenin gelecek ve daha çok sosyalleşeceksin geçmişte yaşadıklarınında etkisi var tabi psikoloğa gitmeni öneririm en azından rahatlatır seni

Zor şeyler yaşamışsın.. ama artık geleceğine odaklan.. ne güzel bir mesleğin var genceciksin.. sarıl işine.. o kadar ise yarayacaksin ki.. kim bilir kaç hasta zor anında bir gülümsemen için Duacı kalacak sana.. bunları yaşamak senin elinde..

Eski konularına göz attım şöyle bi.Üzgünüm ama sana buradan yazılanlar pek fayda etmez .Tedavi olman lazım.Aslında sorunun fiziksel değil psikolojik çünkü.Bu konuyu halletmeden de normal şekilde hayatına devam edebileceğini sanmıyorum.Yardım al.

Sen bir hemsiresin ,hey kendine gel ,hastanede cok yer var calisacak ,yoigun bakim var ,bebek bakim var ,
Bazi insanlar asiri atik ,hattra yirtici davraniyor olabilir micaz meselesi sende sorun yok ,bir psikologa gidersen sana egitici alistiurmalar ogretir ,onlarla durumu biraz duzeltebilirsin .sorunun kalmaz,
İnsanlarin fikirlerini bazen duymamak lazim

Cevren icin yasama kendin icin yasa. Kim ne dusunur diye dusunme.
İcini kipir kipir eden birsey varsa onu yap..dusuncelere dalarak kendine engel olma. Kendi kendinin dusmani olma.
Kendini sev say guven