Ya kızlar eşimi artık sevdiğimi düşünmüyorum zira saygım ve sevgim yok gibi. . Neden olsun zaten çalışmıyor evine bakmıyor arkadaşlarıyla alem de bana saygısı yok karısıymışım gibi değil zaten ayrı yatıyoruz bakmayın böyle normal gibi yazdığıma alışmak zorunda kaldım yoksa boğazım düğüm düğüm kayınpederim bakıyor bize alışveriş bebek ihtiyaçları felan ama çok sıkıldım bu durumdan artık boşanmak istiyorum ama cesaretim yok o süreç beni çok korkutuyor birde garip sekilde kopamıyorum evden eşten gezmeye gitmiyoruz beni hiç dışarı çıkarmaz ailece gezenleri görünce ağlıyorum param yok der ee o zaman işe gir benim mesleğim yok bebegimide kayınvalideme birakamam yoksa çalışmak istiyorum iki senedir böyle düzelmiyor hayatım gençlğim gidiyor ailesi bu şartlara rağmen kalmami istiyor her ihtiyacimi görüyorlar ama bana ekmek peynir değil koca lazım eş lazım bunu anlamıyorlar ben nasıl cesaret edicem hep birşey durduruyor beni