dostla içilen kahvelerde ..( ki bahanedir kahve..maksat sohbet )
hüznün tam ortasında samimi bir sarılısta ..
çocukluğun masum oyunlarında
herşeye rağmen gözbebekleriyle gülen güzelliklerde...
anne baba sevgisinde
vede dahası.. hepsi mutlu olabilmek için yeterli değil mi...
sayamacagım kadar guzellik sizi sarmısken niye bu karamsarlık bu umutsuzluk bu huzursuz bakıslar..
Sahip olmadıklarımıza yakınacagımıza bence önce sahip olduklarımızı görmeli ve bunlar için şükretmeliyiz...