mutlumuyum?? değilmiyim ????

karar veremiyorum arılsak en fazla 1 hafta dayanıyorum okadar alıştım kı ona sanki elım ayagım kopmus gıbı oluyorum ayrılınca...
ama biz gercekten cok farklı ınsanlarız o hayal ettıgım gibi biri değil beni hep üzüyor cok kaba saba maço kıskanc bi adam aılesıde cok görgüsüz medeniyetten zerrre yok ben pantalon giyorum dıe cocuga laf yapıyolarmış sözde aılem dıyecegım ınsanlar ama onlardan utanıyorum

alışmak gercekten sevmekten zormuş tabiki olumlu yönleride var tonla hemde.. ama olumsuz yönleri hep beni korkutuyo en önemliside kıskanclıgı ve öfkesi cok sınırlendıgınde agzını bozuyo. binde binde bir oluyo ama oluyo işte 25 yasındayım 2 yıldır beraberiz... bitiremiyorum mutsuzluga sürükleniyorum

hastalıklı bir ilişki.. bu saydığın huyları onu çok sevseydin görmezden gelirdin zaten. üstelik aile çok onemli evlenince tek kişiyle evlenilmez. onlara olan tutumunu her zaman dile getireceksin ve tavırlarınla belli edeceksin.buda eşinle her zaman tartısmalara sebep olacak. kesinlikle bu ilişkiden siz zararlı cıkacaksınız. ayrılın bunuda aynen buraya yazdıgın gibi içindekileri birebir anlatarak yap. ozaman kabul edecektir.

Sevgin olmasa derdini açmazdın diye düşünüyorum bunlar bağlılıkla düzelicek şeyler kestirp atma derim