Ahh canım benim, ara ara aklına gelmesi çok normal zaten. Ben 30 yaşındayım, geçen sene bu zamanlar ilk uzaklaşmayı yapmıştı ve ben de 29 yaşında, evde delirmiş hâlde bir psikolojiyle KPSS çalışıyordum, ağlayarak ama

Allah'ım nolur içimi soğut, unutayım da ders çalışayım, emeklerim gidecek diye diye dua da ederdim. Çok çok kötüydüm. Seni çok iyi anlıyorum şu an. Kıyamam

Az kaldı zaten sınava, kendini aşırı zorla. Onu her yerden engelle ki, yazdı yazmadı veya kimi takip etti vs. gibi kafa yorma. Telefonu diğer odaya koyup derse otur, kazanacam de. Gece tak kulaklığı ağla, içine atma sakın...
Onun değişmeyeceğini, verdiğin şansı da senin kıymetini de anlamadığını hatırlat kendine. Benimki tüm kış şansını denedi diyebilirim ama Mart ayında son kez açıkça konuşup, beynimden de sildim. Ona rağmen hep görünmeye çalıştı, hâlâ da silmemiş numaramı. Benim bile aklıma geliyor arada ama, kötü özelliklerini düşünüp, "Benim değerimi bilemedi, sevseydi duygusal yaklaşırdı, başka kızları takip etmezdi" gibi kötü özelliklerini aklıma getiriyorum. Ve zaten böyle birini ve böyle bir ilişki istemediğimi fark ettim. Sevgi böceği, ilgili, ponçik, "sesini duymak istedim" diyebilecek birini istiyorum. Bu buzzzdu

Yani, kesinlikle unutacaksın. Bana güven sen ❤