Merhabalar. Birileri yorum yapsın akıl versin diye yazmıyorum kasmıyorum. Belki bu devirde klişe ama mutsuzum. Napım vallahi mutsuzum. O gitti ben bittim sanki. Çok ağır bu yaşadıklarım. Herkesin derdi tabi kendine büyük ama. Hayata karşı çok isteksizim kafam bir tek çalışırken rahatlıyor o aklıma gelmediği zamanlarda o anları seviyorum. Ama iş de bitiyor. Aklım dağılsın diye örgü örüyorum. Ama bitmiyor ya nerdeyse bir yıl olacak hala acı çekiyorum. Her şey bir insanı hatırlatır mı ben bu defteri kapatamıyorum. Ne içkim var ne sigaram. Stres atamıyorum yani. Bazen diyorum hala mı ? Neyinden vazgeçemiyorsun? Hastalık gibi. Zoruma gidiyor. Bakınca işi gücü iyi derdi kederi olmayan biri gibi durabilirim. Gelin bana sorun. Mutsuzluk kusuyorum. Ailemin benim için karar vermesinden bıktım. Kendime ait bir hayatım yok. Keşke bazen ölsem diyorum sonra da bu ne zayıflıktır diyorum. Bazen de psikolojik yardım alayım diyorum sonra ne diyeceksin diyorum kendime. Rüyalar da cabası. Herkes mutlu olsun bende oluyum. Belki rahatlarım kafasıyla.. yazdım.