Mutsuzluk

ElifMavi .!.:

benim burdaki konularımdan da anlaşılacağı üzere tüm bu agresifliğimin asabiliğimin kafaya takmamın sebebi aslında mutsuzluk. ben nerdeyse uzun zamandır böyleyim. günden güne beni hırçın yapan kendimden bile soğutan bu ben miyim dedirten mutsuzluğumun sebebi sürekli evde olmak ve memnuyetsiz olmak . sürekli evde olmasam sosyal hayatım yada iş hayatım olsa kafaya takmıcam sıkılmıcam. bir süre kendime moral motivasyon veriyorum ama o da bir yere kadar sürüyor. bir yerden sonra içim şişiyor sanki. ya ağlama krizi geliyor ya birine çatıyorum. beni bu kadar yıpratan şey bu. sadece evde olmak da değil. yalniz hissetmek ve anlaşılamamak. diğer yanda ailevi sorunlarım kardeşlerimle olan bağımızın zayıflaması toksik olmaları vs. tüm gün evde boş boş oturup sıkıntılarımı düşünmüyorum tabiiki. İş aramamın sebebi de evde durmamak için. kendimi çok sorguladım. ben bu hayatta ne istiyorum diye. aslında artık cevabı biliyorum. özgür olmak istiyorum kuşlar kadar özgür böylelikle düşünmücem kafaya takmıcam gezmek istiyorum sadece. bir hayal gibi görünüyor değil mi ordan bakınca. başkasının yaşadığı hayatlar benim hayallerim. ben burda konu açıyorum şöyle yap böyle yap diyorlar sosyalleş kursa git vs. İmkan olsa fırsat olsa yapacağım.Düşünüyorum ne yapabilirim diye bir fikir geliyor aklıma annem engelliyor neymiş sınavım varmış. sınav konusuna da geleceğim. her gün torpille atananların haberini görüyorum. derece yaptığı halde mülakatta elenenlerin haberini görüyorum. Adam akıllı Atama yapmıyorlar bunu görüyorum. ben şimdi nasıl oturup sınava çalışayım ki hangi moralle hangi motivasyonla sınava çalışayım. Gelelim uzman desteği meselesine. bugüne kadar bende terapi almak istedim ancak hiç bir zaman param yetmedi. en az 1 sene terapi almam lazım. o kadar para bende yok ne yazıkki. Gelelim yurtdışı meselesine . mezun olduktan sonra yurtdışı fikri aklıma yattı. anneme söyledim yalvardım babamla konuş yurtdışında birkaç tanıdık var konuşsun yardımcı olsunlar gideyim diye. o hayaller de suya düştü. gelelim kardeşlerim meselesine. sanki herkes beni terketmiş beni kendimle yalnız bırakmış gibi hissediyorum. kardeşlerim içinde en sevdiğim kişi ablam. kendisi evli ve memur. Ama bencil bir insan sadece bana karşı değil evdeki herkese karşı . çok hayal kırıklığına uğrattı beni . ne arıyor ne soruyor . ararsa sadece annemi arar. benim hayal kırıklığın ve kafaya takmamın sebebi de kardeş sevgisi. Çünkü diğerlerinde kardeş sevgisi yok. İnsan en azından manevi olarak destek olur. Ama yok gün gelicek bende onların yanında olmucam. Önyargılı olduğumu zannediceksiniz. Ancak öyle kötü günlerim oldu ki depresyon hemde lisedeyken. Ne ablam ne kardeşlerim kimse yanımda değildi. Bugün dışarı çıktım o da zaruri olduğu için. Ne kadar yalnız olduğumu farkettim. İnsanın ailesi de olsa yalnızsa yalnızdır. Bu yüzden belki de evlenmek istiyorum. Beni anlayacak bu yalnızlığımdan kurtaracak birisi olsun istiyorum. Bi iş bulamadigim için bunalima giriyorum , bi evlencek insan karşıma çıkmadığı için bunalıma giriyorum. Bi evde can sikintisindan bunalıma giriyorum. Öyle işte . Bir uğraşım olsa hiç birşeyi takmicam zaten.

Genişletmek için tıkla...

unutuyomben .!.:

Bence bu psikolojideyken evlenmeyin. Yanlış bi tercih yapacaksınız gibi duruyor. Atananların hepsi torpille atanmıyor. Ayrıca öyle bile olsa siz yüksek puanınızı alın bunu sonra düşünün. Kusura bakmayın ama ben böyle insanlara çok kızıyorum. Sen elinden geleni yaptın mı da her şeye isyan ediyorsun. Ailen ne güzel otur ders çalış diyor. Burda bir sürü kişi var ailesi yük olarak görüyo git para getir diyo vs. Aile evinde yaşarken illa ki sorunlar oluyor. Şunu da üzülerek belirtmeliyim ki işe girince de özgür olamıyorsun neticede her gün işe gitmek zorundasın. Ha ama tabi ki ekonomik anlamda rahat oluyorsun tatile gidersin vs. Ama önce bu kurban psikolojisinden kurtulun. Ben hali hazırda çalışırken ve küçük bi bebeğim varken iş değiştirdim atandım. Atanamasam da elimden geleni yaptım derim diye düşünüyodum. Siz de bi elinizden geleni yapın sonra olmazsa başka çözümler yine düşünülür.

Genişletmek için tıkla...

Miss Salvatore .!.:

Yağmurdan kaçarken doluya tutulmak diye bir tabir vardır. Hiç kimse bir kurtarıcı değildir. Hele ki erkekler beyaz atlı prens değil. Bazıları prenses ve tripli. Herkese güven olmuyor. Birini hayatına alırken iyice düşünmek lazım. Sırf "iş bulamıyorum bunalıyorum yalnızlığımdan kurtaracak birisi olsun" diye düşünürseniz yanlış seçimler yaparsınız. Öncelikle ruh haliniz düzelsin, siz iyi olun gerisi gelir hayırlısıyla.

Genişletmek için tıkla...

ElifMavi .!.:

Ben kurtarıcı aramıyorum ki yoluma yoldaş biri arıyorum. İyide eninde sonunda evlenicem daha kaç yaşına kadar aile evinde yaşayabilirim ki. Şöyle bir durum da var. Diyelim ki çalışıyorum ekonomik özgürlüğüm var ailem benim ayrı eve çıkmama asla müsaade etmez ev arkadaşı bulsam bile. Yani özgürlük için evlenmekten başka bir çare bırakmıyorlar. Siz erkeklerden böyle bahsediyorsunuz ama bende ona göre özgürlüğümü kisitlamayacak biriyle evlenirim

Genişletmek için tıkla...

Berenco .!.:

Hayatta güçlü durmayı öğrenmek gerekiyor.O yanlizligida sevmek lazım.Evlendiginiz insan doğru insan değilse iyice yanlız kaliyorsunuz.Bazen o yalnızlığa birde çocuk ekleniyor.Dahada beter oluyor.evlilik bir çozum değil doğru insan değilse problemin ta kendisi.Ne okudunuz bilmiyorum ama kpss olmazsa özel sektör bakın.en azından işi öğrenirsiniz.bu arada her kes için geçerli değil ama çoğu zaman evlendikten sonra kardeş özellikle kız kardeş ilişkileri de değişiyor.Evlenene kadar birbirimizi yediğimiz ablamla her gün telefonda konuşuyoruz.Simdi varlığına dua ediyorum öyle yani

Genişletmek için tıkla...

Miss Salvatore .!.:

Ben de ailemle yaşıyorum 29 yaşındayım, benim ailem de sizin aileniz gibi ayrı evde yaşamama müsaade etmez ama akışına bıraktım hayatımı. Evleneceksem de sevdiğim biriyle olsun diyorum seçici davranmaya çalışıyorum. Ama ailemden uzak durayım özgürlük için kendimi kurtarayım tek çare evlilik olarak düşünürsek daha mutsuz oluruz.

Genişletmek için tıkla...

ElifMavi .!.:

Elinden geleni yapın diyorsunuz ancak sabrın sonu selamet değil ki . Kpss sistemi değişti. Yerine AGS geldi. Diyelimki sinavdan iyi bir puan aldım. Mülakattandan geçtim. Atanmış olmuyorum. 2 yada 3 yıl eğitim göreceğim. O sırada bana asgari ücret verilecek sonra tekrar bir sınav yapılacak eğer ki o sınavı geçersem öyle atanmış oluyorum. Şimdi gelde elinden geleni yap

Genişletmek için tıkla...

ElifMavi .!.:

Elinden geleni yapın diyorsunuz ancak sabrın sonu selamet değil ki . Kpss sistemi değişti. Yerine AGS geldi. Diyelimki sinavdan iyi bir puan aldım. Mülakattandan geçtim. Atanmış olmuyorum. 2 yada 3 yıl eğitim göreceğim. O sırada bana asgari ücret verilecek sonra tekrar bir sınav yapılacak eğer ki o sınavı geçersem öyle atanmış oluyorum. Şimdi gelde elinden geleni yap

Genişletmek için tıkla...

ElifMavi .!.:

benim burdaki konularımdan da anlaşılacağı üzere tüm bu agresifliğimin asabiliğimin kafaya takmamın sebebi aslında mutsuzluk. ben nerdeyse uzun zamandır böyleyim. günden güne beni hırçın yapan kendimden bile soğutan bu ben miyim dedirten mutsuzluğumun sebebi sürekli evde olmak ve memnuyetsiz olmak . sürekli evde olmasam sosyal hayatım yada iş hayatım olsa kafaya takmıcam sıkılmıcam. bir süre kendime moral motivasyon veriyorum ama o da bir yere kadar sürüyor. bir yerden sonra içim şişiyor sanki. ya ağlama krizi geliyor ya birine çatıyorum. beni bu kadar yıpratan şey bu. sadece evde olmak da değil. yalniz hissetmek ve anlaşılamamak. diğer yanda ailevi sorunlarım kardeşlerimle olan bağımızın zayıflaması toksik olmaları vs. tüm gün evde boş boş oturup sıkıntılarımı düşünmüyorum tabiiki. İş aramamın sebebi de evde durmamak için. kendimi çok sorguladım. ben bu hayatta ne istiyorum diye. aslında artık cevabı biliyorum. özgür olmak istiyorum kuşlar kadar özgür böylelikle düşünmücem kafaya takmıcam gezmek istiyorum sadece. bir hayal gibi görünüyor değil mi ordan bakınca. başkasının yaşadığı hayatlar benim hayallerim. ben burda konu açıyorum şöyle yap böyle yap diyorlar sosyalleş kursa git vs. İmkan olsa fırsat olsa yapacağım.Düşünüyorum ne yapabilirim diye bir fikir geliyor aklıma annem engelliyor neymiş sınavım varmış. sınav konusuna da geleceğim. her gün torpille atananların haberini görüyorum. derece yaptığı halde mülakatta elenenlerin haberini görüyorum. Adam akıllı Atama yapmıyorlar bunu görüyorum. ben şimdi nasıl oturup sınava çalışayım ki hangi moralle hangi motivasyonla sınava çalışayım. Gelelim uzman desteği meselesine. bugüne kadar bende terapi almak istedim ancak hiç bir zaman param yetmedi. en az 1 sene terapi almam lazım. o kadar para bende yok ne yazıkki. Gelelim yurtdışı meselesine . mezun olduktan sonra yurtdışı fikri aklıma yattı. anneme söyledim yalvardım babamla konuş yurtdışında birkaç tanıdık var konuşsun yardımcı olsunlar gideyim diye. o hayaller de suya düştü. gelelim kardeşlerim meselesine. sanki herkes beni terketmiş beni kendimle yalnız bırakmış gibi hissediyorum. kardeşlerim içinde en sevdiğim kişi ablam. kendisi evli ve memur. Ama bencil bir insan sadece bana karşı değil evdeki herkese karşı . çok hayal kırıklığına uğrattı beni . ne arıyor ne soruyor . ararsa sadece annemi arar. benim hayal kırıklığın ve kafaya takmamın sebebi de kardeş sevgisi. Çünkü diğerlerinde kardeş sevgisi yok. İnsan en azından manevi olarak destek olur. Ama yok gün gelicek bende onların yanında olmucam. Önyargılı olduğumu zannediceksiniz. Ancak öyle kötü günlerim oldu ki depresyon hemde lisedeyken. Ne ablam ne kardeşlerim kimse yanımda değildi. Bugün dışarı çıktım o da zaruri olduğu için. Ne kadar yalnız olduğumu farkettim. İnsanın ailesi de olsa yalnızsa yalnızdır. Bu yüzden belki de evlenmek istiyorum. Beni anlayacak bu yalnızlığımdan kurtaracak birisi olsun istiyorum. Bi iş bulamadigim için bunalima giriyorum , bi evlencek insan karşıma çıkmadığı için bunalıma giriyorum. Bi evde can sikintisindan bunalıma giriyorum. Öyle işte . Bir uğraşım olsa hiç birşeyi takmicam zaten.

Genişletmek için tıkla...

suhleylaa .!.:

Ben de senin yaşadıklarını birebir yaşadım gibi. Aynen otur çalış diyorlardı. Kimse anlamıyor görmüyor ve sosyalleşememek mutsuzluk diz boyu.. sınavlara giriyordum. Düşük alıyordum . Çevremdekiler değişmiyor yine aynı umurlarında değildi. Bir süre sonra anladım ki sınavı kazanmalıyım. Torpil her zaman vardı var da umarım gelecekte var olmaz. Sınavına odaklan, evlilik nasip işi ve mutsuzluk eğer hayatına birileri müdahale edip bozmuyorsa sizin tercihiniz.

Genişletmek için tıkla...

Mutlak Butlan .!.:

Ben uzun süredir ailemden ayrı yaşıyorum, evlendim boşandım, gittim aşık oldum, sonra ne kadar saçma şey varsa kafama taktım ilişkinin içine ettim. Hemde eski eşime bile aşık değildim, gerçekten aşık oldum. Şimdi özlüyorum, üzülüyorum, hayatım bitmiş gibi hissediyorum, kendi kendime yapıyorum ne yapıyorsam. Hani aileden ayrı olmak, evlilik vs hiçbir zaman sana mutluluğu garanti etmeyecek. Paran olsa bile mutsuz olacak sebebin varsa mutsuzsun. Önce iç huzuru bulmak lazım. Sana yazıyorum ama kendime gelince bi halt yaptığım yok. Ancak işte yaşamayana kolay geliyor hep akıl vermek..

Genişletmek için tıkla...