- 2 Mayıs 2010
- 1.815
- 1
- 116
gene karmakarışığım. Hani olur ya bazı zamanlar her şey üst üste gelir, işte tam o günleri yaşıyorum.
Okuduğum üniversiteye, kazandığım yıl sınava giripte kazanamayan arkadaşlarım bu sene kazandılar geldiler... ben 2. sınıf onlar 1. sınıf. Bir arkadaş vardı aralarında, iyiydi aramız. gelmesi beni çok mutlu etti, çünkü bu şehre, üniversiteye hala tam olarak alışamamıştım. Sınıfta az çok iyi olduğum 2 arkadaşım vardı. Kurs arkadaşım geldi ne güzel derken bi baktım ki çokta uyuşmuyoruz. benden 1 yaş büyük olmasına rağmen ben herşeyi gördüm geçirdim, bilirim havasında... Bazı hareketleri hoşuma gitmese de gene de arkadaşım diyordum. Bir süre sonra kaldığı yurtta tanıştığı kızla beni tanıştırdı. o kızla ortak yönümüz ikimizinde sevgilisinin de asker olmasydı. kıza baktım ama "ı ıh bu kız bana göre değil dedim" bu zamana kadar bi çok kazık yediğim için, arkadaşlarda, artık çok çok seçiciyim. öyle herkesle arkadaş olmak hayatıma yeni birisini almak istemiyorum...
Her neyse öyle ya da böyle biz 3ümüz dolaşmaya başladık. benim kurs arkadaşın aşk hayatında sorunları vardı sürekli, bana anlatırdı. diğer arkadaşta askeriyle sorunları vardı o da paylaşırdı dinlerdim... ben dinledikçe bizde oturdukça bunlar yurttan izin alıp alıp kalmaya gelmeye başladılar...
resim öğretmenliği bölümü öğrencisiyim ben, sürekli ödevlerim oluyo ama bi baktım ki ben bunları yapamaz olmuşum. içimden kızıyordum ama kırmakta istemiyordum neyse bu seferlik böyle olsun derken derken bunlar sürekli gelmeye başladılar. hatta yılbaşında benim arkadaş bütün oda arkadaşlarını (6-7 kişi) tuttu bize getirdi. e olsun arkadaş ortamı ne güzel derken. bu oda arkadaşlarından bi kız sürekli gelmeye başladı. bu 3 kişilik arkadaş ortamı 4 oldu ama geldilermi saatlerce oturuyorlar. ben buraya ailemle geldim annem babam ben yani... babam haliyle rahatsız oluyo. bende her şeyin tadında olmasından yanayken bunlar yurttan kaçıp kaçıp kalmaya geliyolar. geldimi de 2-3 gün. hiç ne ödev dertleri var ne bişey. tek sıkıntı yapan ben miyim anlamadım ki. sonra benim kurs arkadaşım tuttu bi gün sevgilisini getirdi bize bir sürü ısrar filan...
babam çocuğu görünce kızdı tabi. sürekli arkaşlarını topluyo bide sevgilisinimi getirdi diye. babama hak verdim. öğrenci evi değilki burası gel kal, getir diyebiliyim -ki istemem ben... ben bile 3 yılda sevgilimi 1 kez getirdim o da mecburi kaldım...
en son bu haftasonu bizde kaldılar ve canımı sıkan bir çok olay oldu, düşüncesizlik edildi derken ben kendimi tutamadım artık arkadaşımla konuştum ve hoşuma gitmeyenleri söyledim, söyledim ve kötü oldum... konuşmuyoruz.....
onun üstüne sevgilimle tartıştık ve ben söylememem bana yakışmayan bir kelimeyi sinirle telaffuz ettim. asla kullanmadığım bi kelimeydi nasıl oldu bilmiyorum. sevgilime yönelik bir söz değildi ama kötü bi kelimeydi. tabi kaldıramadı çocuk, bitti demedi ama benimle konuşması 2 gün telefonlara cevap vermedi. yakıştıramadığını beni böyle tanımadığını, züppe kızlar gibi konuştuğumu söyledi. çok çok haklı. en son dün bitti istemiyorum ben seni, böyle olmaz kaldıramam ben bunu dedi. zar zor 1 saat konuştum ikna ettim. eskisi gibi değiliz ama arkada sırada konuşacak benimle...
bunun üstüne ortaokuldan göya samimi sandığım bi arkadaşı aradım. bu arada ortak arkadaşım. bu olayları kimseye anlatmamıştım. anlatma ihtiyacı duydum aradım bahsettim o ise bana şu an hürrem i izliyorum zonra konuşuruz dedi, benim ne kadar canımın sıkkın olduğnu bile bile. bende nasıl ya sen hürremi izliceksin diye beni böyle canım sıkkın bırakacak mısın ben sana yapsam ne hissedersin dedim. bana aman fides sende hemen böyle yapıyosun ne var bunda her zaman izleyemiyorum sonra konuşuruz vs dedi...
son bi kaç gündür kötüyüm çok kötüyüm. ne oluyor böyle bilmiyorum, ne olacak bilmiyorum.
belki yazarsam rahatlarım dedim...
Okuduğum üniversiteye, kazandığım yıl sınava giripte kazanamayan arkadaşlarım bu sene kazandılar geldiler... ben 2. sınıf onlar 1. sınıf. Bir arkadaş vardı aralarında, iyiydi aramız. gelmesi beni çok mutlu etti, çünkü bu şehre, üniversiteye hala tam olarak alışamamıştım. Sınıfta az çok iyi olduğum 2 arkadaşım vardı. Kurs arkadaşım geldi ne güzel derken bi baktım ki çokta uyuşmuyoruz. benden 1 yaş büyük olmasına rağmen ben herşeyi gördüm geçirdim, bilirim havasında... Bazı hareketleri hoşuma gitmese de gene de arkadaşım diyordum. Bir süre sonra kaldığı yurtta tanıştığı kızla beni tanıştırdı. o kızla ortak yönümüz ikimizinde sevgilisinin de asker olmasydı. kıza baktım ama "ı ıh bu kız bana göre değil dedim" bu zamana kadar bi çok kazık yediğim için, arkadaşlarda, artık çok çok seçiciyim. öyle herkesle arkadaş olmak hayatıma yeni birisini almak istemiyorum...
Her neyse öyle ya da böyle biz 3ümüz dolaşmaya başladık. benim kurs arkadaşın aşk hayatında sorunları vardı sürekli, bana anlatırdı. diğer arkadaşta askeriyle sorunları vardı o da paylaşırdı dinlerdim... ben dinledikçe bizde oturdukça bunlar yurttan izin alıp alıp kalmaya gelmeye başladılar...
resim öğretmenliği bölümü öğrencisiyim ben, sürekli ödevlerim oluyo ama bi baktım ki ben bunları yapamaz olmuşum. içimden kızıyordum ama kırmakta istemiyordum neyse bu seferlik böyle olsun derken derken bunlar sürekli gelmeye başladılar. hatta yılbaşında benim arkadaş bütün oda arkadaşlarını (6-7 kişi) tuttu bize getirdi. e olsun arkadaş ortamı ne güzel derken. bu oda arkadaşlarından bi kız sürekli gelmeye başladı. bu 3 kişilik arkadaş ortamı 4 oldu ama geldilermi saatlerce oturuyorlar. ben buraya ailemle geldim annem babam ben yani... babam haliyle rahatsız oluyo. bende her şeyin tadında olmasından yanayken bunlar yurttan kaçıp kaçıp kalmaya geliyolar. geldimi de 2-3 gün. hiç ne ödev dertleri var ne bişey. tek sıkıntı yapan ben miyim anlamadım ki. sonra benim kurs arkadaşım tuttu bi gün sevgilisini getirdi bize bir sürü ısrar filan...
babam çocuğu görünce kızdı tabi. sürekli arkaşlarını topluyo bide sevgilisinimi getirdi diye. babama hak verdim. öğrenci evi değilki burası gel kal, getir diyebiliyim -ki istemem ben... ben bile 3 yılda sevgilimi 1 kez getirdim o da mecburi kaldım...
en son bu haftasonu bizde kaldılar ve canımı sıkan bir çok olay oldu, düşüncesizlik edildi derken ben kendimi tutamadım artık arkadaşımla konuştum ve hoşuma gitmeyenleri söyledim, söyledim ve kötü oldum... konuşmuyoruz.....
onun üstüne sevgilimle tartıştık ve ben söylememem bana yakışmayan bir kelimeyi sinirle telaffuz ettim. asla kullanmadığım bi kelimeydi nasıl oldu bilmiyorum. sevgilime yönelik bir söz değildi ama kötü bi kelimeydi. tabi kaldıramadı çocuk, bitti demedi ama benimle konuşması 2 gün telefonlara cevap vermedi. yakıştıramadığını beni böyle tanımadığını, züppe kızlar gibi konuştuğumu söyledi. çok çok haklı. en son dün bitti istemiyorum ben seni, böyle olmaz kaldıramam ben bunu dedi. zar zor 1 saat konuştum ikna ettim. eskisi gibi değiliz ama arkada sırada konuşacak benimle...
bunun üstüne ortaokuldan göya samimi sandığım bi arkadaşı aradım. bu arada ortak arkadaşım. bu olayları kimseye anlatmamıştım. anlatma ihtiyacı duydum aradım bahsettim o ise bana şu an hürrem i izliyorum zonra konuşuruz dedi, benim ne kadar canımın sıkkın olduğnu bile bile. bende nasıl ya sen hürremi izliceksin diye beni böyle canım sıkkın bırakacak mısın ben sana yapsam ne hissedersin dedim. bana aman fides sende hemen böyle yapıyosun ne var bunda her zaman izleyemiyorum sonra konuşuruz vs dedi...
son bi kaç gündür kötüyüm çok kötüyüm. ne oluyor böyle bilmiyorum, ne olacak bilmiyorum.
belki yazarsam rahatlarım dedim...
Son düzenleme: