- 23 Ocak 2013
- 1.055
- 864
- Konu Sahibi herdaimumutlu
- #1
Herkes mi hamile?
Ben doğuramıyorum diye neden tüm gebeler benim karşıma çıkıyor.Sosyal medya olsun, televizyon olsun, sürekli hamileler ve yeni doğmuş bebekler.Neden kimse hamile kalamayanları yada kalsada doğuramayanları düşünmüyor.Hamileler her gün boy boy fotolarını paylaşıyor ve bunun müthiş, benzersiz bir duygu olduğunu ballandıra ballandıra anlatıyor.Yeni bebek sahipleri ise bin türlü foto ile nispet yapıyor.Müzdarip bir haldeyim çünkü artık ne facebook ne instagram nede diğerlerinde rahat yok.Face yi açıyorum ve ya daha dün evlenmiş ve hamile olduğunu yedi cihana duyuranlar yada 2. bebeğine hamile olanlar.Bu nispet niye?Ben ki 4 kez karnındaki yavrusunu kaybetmis bi kadınım.Kendimi o kadar aciz ve çaresiz hissediyorum ki anlatamam, tam toparlanmaya baslıyorum ki yeni bir gebe haberi, falancanin kızı hamileymiş, bilmem kimin karisi da hamileymiş artık duymak istemiyorum.İmkanim olsa kimsenin beni tanımadigi bir yere taşınır biraz kafamı dinlerdim ama kaçış yok ne yazık ki.Bencillik mi evet bencillik hemde dibine kadar.Kıskançlık mı evet kıskançlık çünkü oyle bir haldeyim ki en yakınımın bile hamilelik haberi beni yakıp yıkıyor.Ben 4 senedir evlat hasretiyle yanarken 2 aylik evli ciftlerin bebek haberleri saclarimı diken diken ediyor.Oyle bir esim var ki baba olmayi bu dünyada ki herkesten cok hak ediyor ama ben ona bunu veremiyorum.Baska cocukları kucagına her alışinda kalbime bıçaklar saplaniyor.O kadar sinirliyim ki kimselerin olmadığı ıssız bir yere gidip sesim tamamen kısılana kadar çığlık atmak istiyorum.Yerlere yatip o topraklari ellerim kanayana kadar kazimak ve deliler gibi nefesim kesilene kadar aglamak istiyorum.Nefret doluyorum hayata ve insanlara karşı delicesine bir nefret.Ama sadece bunları düşünüp bogazimdaki düğümü yutkunuyorum.Nefes almaya çalışıyorum ve göz yaslarımı siliyorum.Mutfaga gidiyorum, oyalanıyorum.Bir iki tabak yikayip hayatima kaldigim yerden devam ediyorum, hayatima mı yoksa kabusuma mı bilmiyorum...
Ben doğuramıyorum diye neden tüm gebeler benim karşıma çıkıyor.Sosyal medya olsun, televizyon olsun, sürekli hamileler ve yeni doğmuş bebekler.Neden kimse hamile kalamayanları yada kalsada doğuramayanları düşünmüyor.Hamileler her gün boy boy fotolarını paylaşıyor ve bunun müthiş, benzersiz bir duygu olduğunu ballandıra ballandıra anlatıyor.Yeni bebek sahipleri ise bin türlü foto ile nispet yapıyor.Müzdarip bir haldeyim çünkü artık ne facebook ne instagram nede diğerlerinde rahat yok.Face yi açıyorum ve ya daha dün evlenmiş ve hamile olduğunu yedi cihana duyuranlar yada 2. bebeğine hamile olanlar.Bu nispet niye?Ben ki 4 kez karnındaki yavrusunu kaybetmis bi kadınım.Kendimi o kadar aciz ve çaresiz hissediyorum ki anlatamam, tam toparlanmaya baslıyorum ki yeni bir gebe haberi, falancanin kızı hamileymiş, bilmem kimin karisi da hamileymiş artık duymak istemiyorum.İmkanim olsa kimsenin beni tanımadigi bir yere taşınır biraz kafamı dinlerdim ama kaçış yok ne yazık ki.Bencillik mi evet bencillik hemde dibine kadar.Kıskançlık mı evet kıskançlık çünkü oyle bir haldeyim ki en yakınımın bile hamilelik haberi beni yakıp yıkıyor.Ben 4 senedir evlat hasretiyle yanarken 2 aylik evli ciftlerin bebek haberleri saclarimı diken diken ediyor.Oyle bir esim var ki baba olmayi bu dünyada ki herkesten cok hak ediyor ama ben ona bunu veremiyorum.Baska cocukları kucagına her alışinda kalbime bıçaklar saplaniyor.O kadar sinirliyim ki kimselerin olmadığı ıssız bir yere gidip sesim tamamen kısılana kadar çığlık atmak istiyorum.Yerlere yatip o topraklari ellerim kanayana kadar kazimak ve deliler gibi nefesim kesilene kadar aglamak istiyorum.Nefret doluyorum hayata ve insanlara karşı delicesine bir nefret.Ama sadece bunları düşünüp bogazimdaki düğümü yutkunuyorum.Nefes almaya çalışıyorum ve göz yaslarımı siliyorum.Mutfaga gidiyorum, oyalanıyorum.Bir iki tabak yikayip hayatima kaldigim yerden devam ediyorum, hayatima mı yoksa kabusuma mı bilmiyorum...