günlük hayatımda kimseye anlatamıyorum, belki buradaki kadınlarda sıkılmıştır ama anlatabildiğim paylaşabildiğim tek yer burası. Hüngür hüngür ağlayasım geliyor mutsuzluktan
Onla alakalı değil kontrolü seviyorlar. Ebeveynlik anlayışları bu. Çok var aslında böyle. Kardeşleriniz evlenince sınır çizmezlerse gör şenliği
Annenize geçmiş olsun benim annemde kanser geçen ay 7 yaşında kızımı 20 gün babaanesine emanet edip gittim refakatçi olmaya.
Kardeşlerimden biri evli biri nişanlı evli olana ve onun eşine sürekli bileniyorlar halbuki yaptıkları hiçbir şey de yok.onlar da bir yandan annemin babamın gönlünü hoş tutmaya çalışırken bir yandan özel hayatlarını korumaya çalışıyorlarOnla alakalı değil kontrolü seviyorlar. Ebeveynlik anlayışları bu. Çok var aslında böyle. Kardeşleriniz evlenince sınır çizmezlerse gör şenliği
Kemoterapi almayacak çok şükür. İlaçla devam demiş doktor. Halam orada ılacak 10 gün kardeşimin eşi de hafta sonu gidebilir bende hafta sonları gidebilirim belki izin alabilirsem hafta içi de gidebilirim. Onun dışında babam ve erkek kardeşimde refakatçi olmasa da sık sık gidip yardım edecekler.benim izin hakkım yok resmi olarak.müdür bey izin verir mi bilemem. İzin vermezse de refakatçi izni olmadan ancak hafta sonları gidebilirim.
Muhtemelen karı koca sınır çiziyorlar diyedir. Halbuki rahat bıraksalar siz evlatlar olarak zaten onları baş köşeye koyarsınız. Tüm hayatları siz olmuşsunuz. Anneniz iyileşince onları turlara filan yollayın. Karı koca zaman geçirmek, başka insanlarla sosyalleşmek nedir bilmiyorlar belki.
Nereden ameliyat olacak bilmiyorum tabi ama bi 3 5 gün duş alamayacak anneniz, lavabo ihtiyacinda egil dogrul olamayacak muhtemelen temizlenmesi gerekecek vs.
Kilit nokta erkek kardeşlerinize olan tavırları ve size olan tavır arasındaki fark. Oğullarımız hayatını yaşasın, kızımız bize baksın. Vicdan yapması gereken, kendinden vermesi gereken tek aile üyesi değilsiniz. Biraz da gıymatlı oğullarını darlasın babanız. Bir bakma olacaksa dönüşümlü olmalı. Bazı aileler çocuklarının kaderinin kendi ellerinde olduğunu, istediği an istediği atamayı yapabileceğini düşünüyor, tek değilsiniz o konuda.
Arkadaşlar tayin olalı 1.5 ay oldu 1 ayı bendelerdi daha da gitmediler, 1 haftası ise ben onların yanındaydım. Kabus gibiydi. Ve genede çoğunlukla sabretmeye çalıştım. Neyse şu an müdür yardımcısı oldum. Ve bu yüzden nankör evlat oldum. Müdür yardımcısı olmadan önce babam belki yazınsana ihtiyacımız olabilir olma dedi. Bana diyorlar ki cuma memlekete gitsek bizle gelir misin(önümüzdeki hafta öğretmenlerin tatili) hayır ben biraz evde vakit geçirmek istiyorum dedim. Başladı saydırmaya ben sana olma demedim mi senden bir defa bir şey istedim sömestırda, önümüzdeki hafta annein yanında olabilirdin vs… Annem ameliyat olacak ama tatillere denk gelmiyor tatil sonrasına denk geliyor. Yani öğretmen olsam da o tarihte çalışıyor olacağı onlar da bunu biliyor ayrıca söyledim de. Daha idarecilik belli değilken dedim ki refakatçi olarak beni yazdırın bugün gene aynını dedim. Babam ben uğraşamam gelecektin bilmem ne falan kızdı.Önümüzdeki hafta sonu gelirim dedim gelme bir gün için dedi. Sonra odama gittim geldi bana söylenmeye devam etti “hayatımızda ilk defa senden bir şey istedik daha da yanımıza da ameliyata gelme sen bizi anlayacaksın ama çok sonra vs…” kendimi vicdanen çok rahatsız hissettim ama idarecilik yapmayı seviyorum öğretmenlikte rahat değilim ve bu benim tercihim ve işim. Onlar istiyor ki her tatilde her fırsatta orada olayım hiç kendi hayatım olmasın akşam 10 dedin mi evde olayım pek gezmeyeyim onlar benim için ne istiyorsa öyle biri olayım. Bir de şu garip mesela iki erkek kardeşim var, ikisine de yıllık izin al demiyorlar. Hatta biri sık sık yurtdışına gidiyor nişanlısı orada diye. Bu arada daha buraya tayin olmamışken doğuda yaşarken de sürekli müdür yardımcısı olma akıl işi değil, yazın yanımıza gel sömestırda yanımıza gel ,Ara tatillerde yanımızda gel diyorlardı. Öğretmenken gelmeyince kavga gürültü oluyordu.
Çok değil birkaç ay öncesine kadar çok mutlu ,her şeyin yoluna girdiği, imrenilen 4/4 lük olmasa da 3/4 lük bir hayatım vardı. Gerçekten bazen kendimi camdan atasım geliyor hayatımda ilk defa intiharı düşünüyorum kurtulur muyabilenadaki beni tanıyamıyorum kendimden nefret eder oldum
Hayır hayır, diş geçirebildikleri tek çocuklarısınız. Her şey bu sebeple. Benim bir amirim vardı, 45 yaşında, hiç evlenmemiş. Annesinin onayından geçememiş kimse, şu an başka ilçede görevli, onca yolu her gün gidip geliyor anacığından ayrılacak diye öyle böyle korkmuyor, o olmasa anası yaşayamazmış. Anasını yaşatmak için kendini öldürdü. Yaşanacak bütün senaryoları anasını yaşatma pahasına sildi attı. Kardeşi evlenmiş ama boyunca çocukları var. Anası onsuz yaşayabiliyomuş demek ki.
Onlar da yardım ediyor herkes elinden gelen her şeyi yapıyor ama annemle babam asla benden memnun tatmin değiller. Onların hayatı olduğunu kabullenirlen benim hayatım olduğunu kabullenmiyorlar
Onlarınki lütuf sizinki görev çünkü. Bakın hiçbir kıymetiniz olmayacak. Onlar su verse minnet edilecek. Siz yanlarından bir dakika ayrılmayın yine yetersiz yine hayalkırıklığı olacaksınız.
ya ben zaten olacaktım ki hani sadece statüm değişti planlarsa değişiklik yok. Onlar şey istiyor ne kasar tatilim varsa hepsinde yanlarına gideyim ki şu son 3-4 yıl hariç hep yanlarındaydım. Tam tersine erkek kardeşlerim hayatlarını yaşarken ben baskı görürdüm.
Annemi birkaç kez turlara götürdüm babama da teklif ettim ama o sevmiyor. Hatta 7 gece 8 gün karadenize götürdüm orada rahatsızlandım ama annem beni hasta oldum diye azarlamayı ve burnumdan getirmeyi tercih etti.
Siz gitmeyeceksiniz yahu. Onları güvenilir tur şirketiyle yollayın. Amaç zaten sizsiz de dünyada var olabiliyor olduklarını farketmeleri. Arada teyze hala dayı oralara da yollayın. Tabi iyileştikten sonra. Babanız da su koyvermesin. Benim eşimin ailesi böyleydi. Çocuklarını şehir dışına okumaya bile yollamamışlar. Sürekli müdahale sürekli içiçelik. Benim anne babam sürekli yurtdışı dahil gezerler. Yılda bir kez bir kaç gün de bana gelirler. Lise dahil hep dışarda okuduk. Kardeşler de yılda bir iki kez bir araya geliriz o kadar. Biz birlik bir aileyiz biz bağlıyız türküsüne çok maruz kaldım. Halbuki bağlı değil bağımlılar. Sizin birey olarak kendi hayatınıza yön vermeniz lüks değil gereklilik. Bireysel olarak bir şeyler yapmanız onları bunalıma sokacaksa soksun yani. Sadece bir hayatımız var.
Siz onlara aynı böyle anlatin durumu, tek ameliyatta butun izinlerimi burda yersem, olursa bir dahakine ne yapacagiz diyin.
Aman yok önce verdiği köpeğini geri alsın arkadaş, geri getireceğim diyor umarım öyle olur
