Biliyorum boşanın diceksiniz bende bunun farkındayım ama nasıl yapıcam ben nasıl kendimi bu konuma soktum halbuki önceden burnu düşse eyilip alıcak biri değildim. kendime güveniyordum, mutluydum nasıl bu kötülüğü kendime yaptım artık Eşim gittikçe evde kalışımdan cesaret almaya başladı şimdi öyle hakaretler ediyorki insan söylemeye utanıyor saldırmaya çalışmalar nasıl bir insanmış gördükçe şok oluyorum en çokta çocuğuma üzülüyorum herşeyi anlamaya başladıkça gözlerinde bir mutsuzluk görüyorum artık ona iyi annelik yapamıyorum sadece altını değiştiren karnını doyuran robot gibiyim çünkü bende iyi değilim stres beni ele geçirmiş her anım kaygıyla boğuşmakla geçiyor önceden onunla oyunlar oynardım şimdi telefonum elimden düşmüyor çünkü nezaman gerçek dünyaya dönsem kaygılarım artıyor yarın psikiyatri randevum var emziriyorum ama keseceğim vereceği ilaçlar iyi gelir umarım yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum, karın ağrısı bağırsak ağrısı hiç geçmiyor çok stresli olduğumda ellerimin uyuşması bunlarının sebebinin eşim olduğunu biliyorum ama buna bi çözüm bulamıyorum içimi dökmek istedim eleştirecekler hiç yazmasın öyle yazmak istedim çünkü kimsem yok 4 kardeşim annem ve babam var ama ben sahipsizim