Napıcam ben

Ayferre

Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
28 Haziran 2024
165
-44
22
Biliyorum boşanın diceksiniz bende bunun farkındayım ama nasıl yapıcam ben nasıl kendimi bu konuma soktum halbuki önceden burnu düşse eyilip alıcak biri değildim. kendime güveniyordum, mutluydum nasıl bu kötülüğü kendime yaptım artık Eşim gittikçe evde kalışımdan cesaret almaya başladı şimdi öyle hakaretler ediyorki insan söylemeye utanıyor saldırmaya çalışmalar nasıl bir insanmış gördükçe şok oluyorum en çokta çocuğuma üzülüyorum herşeyi anlamaya başladıkça gözlerinde bir mutsuzluk görüyorum artık ona iyi annelik yapamıyorum sadece altını değiştiren karnını doyuran robot gibiyim çünkü bende iyi değilim stres beni ele geçirmiş her anım kaygıyla boğuşmakla geçiyor önceden onunla oyunlar oynardım şimdi telefonum elimden düşmüyor çünkü nezaman gerçek dünyaya dönsem kaygılarım artıyor yarın psikiyatri randevum var emziriyorum ama keseceğim vereceği ilaçlar iyi gelir umarım yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum, karın ağrısı bağırsak ağrısı hiç geçmiyor çok stresli olduğumda ellerimin uyuşması bunlarının sebebinin eşim olduğunu biliyorum ama buna bi çözüm bulamıyorum içimi dökmek istedim eleştirecekler hiç yazmasın öyle yazmak istedim çünkü kimsem yok 4 kardeşim annem ve babam var ama ben sahipsizim
 
Psikiyatrist iyi gelir umarım ama var olan durumu değiştirmedikçe kullanacağınız ilaçların çok bi anlamı olmayacak ki. Her gün 1 kg baklava yiyip insülin vurdururum demeye benziyor biraz. Boşanma konusunda neden negatifsiniz, mesleğiniz var mı?
Negatif olma sebebim çocuğum 2 yaşında ve bakacak kimsem yok kaynanam bakarım diyor ama şehir dışında oda
 
Merhaba,eşiniz ile sorununuz nedir?Daha önceden konu açıp bahsetmiş miydiniz? Mesleğiniz var mı?Çocuktan sonra mi sorunlariniz başladı eşinizle?Bir de evde kaldıkça demişsiniz.Git evden diye zorluyor mu sizi?Nedir tam olarak sorun,idrak edemedim ben.
 
Pek anlaşılır yazmamışsınız detaylandırmanız lazım. Ha ben sadece içimi döktüm fikir almak istemiyorum diyorsanız umarım her şey düzelir.
 
Hissettiklerin ekrandan bile anlaşılıyor arkadaşım. Nedense çok içselleştirdim yaşadıklarını hissettiklerini. Benim de 1,5 yaşında emzirdiğini bebeğim olduğu için herhalde. Bebeğin o kadar küçük değil eşinizle sorun ne tam olarak bilmiyorum ama biraz daha büyüyünce kreşe verip çalışmayı düşünmez misin? Bebeğine sımsıkı sarıl bu günler de geçecek. Annelik güçlü olmayı mecbur kılıyor. Her şey için en güzeli seninle olur umarım
 
arkadaşlar şurda epi topu 80-100 sene yaşayıp gideceğiz, ne elin delisini avutmak zorundayız nede bu kısa süreyi kendimize zindan edebilecek kadar uzun zamanımız var. Ver yolu gitsin belki akıllanır.
Eş eşi ya terapi eder, yada terapiye muhtaç eder. O seni çoktan terapiye muhtaç etmiş
 
Biliyorum boşanın diceksiniz bende bunun farkındayım ama nasıl yapıcam ben nasıl kendimi bu konuma soktum halbuki önceden burnu düşse eyilip alıcak biri değildim. kendime güveniyordum, mutluydum nasıl bu kötülüğü kendime yaptım artık Eşim gittikçe evde kalışımdan cesaret almaya başladı şimdi öyle hakaretler ediyorki insan söylemeye utanıyor saldırmaya çalışmalar nasıl bir insanmış gördükçe şok oluyorum en çokta çocuğuma üzülüyorum herşeyi anlamaya başladıkça gözlerinde bir mutsuzluk görüyorum artık ona iyi annelik yapamıyorum sadece altını değiştiren karnını doyuran robot gibiyim çünkü bende iyi değilim stres beni ele geçirmiş her anım kaygıyla boğuşmakla geçiyor önceden onunla oyunlar oynardım şimdi telefonum elimden düşmüyor çünkü nezaman gerçek dünyaya dönsem kaygılarım artıyor yarın psikiyatri randevum var emziriyorum ama keseceğim vereceği ilaçlar iyi gelir umarım yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum, karın ağrısı bağırsak ağrısı hiç geçmiyor çok stresli olduğumda ellerimin uyuşması bunlarının sebebinin eşim olduğunu biliyorum ama buna bi çözüm bulamıyorum içimi dökmek istedim eleştirecekler hiç yazmasın öyle yazmak istedim çünkü kimsem yok 4 kardeşim annem ve babam var ama ben sahipsizim
Psikiyatristi ihmal etmeyin. Bu süreçte iş arayın kendinize, bir da bakıcı ve açın davanızı.
Çünkü psikiyatri bir yere kadar size destek olabilecek. Tabiri caizse bataklık yanı başınızdayken o kurutulmadan sinekleriyle siz uğraşacaksınız.
Biraz cesarete ihtiyacınız var gibi. Araştırın lütfen, böyle bir hayata hadi kendinizden vazgeçtiniz diyelim ama küçücük çocuğu ortak etmeyin vazgeçişinize...
 
Biliyorum boşanın diceksiniz bende bunun farkındayım ama nasıl yapıcam ben nasıl kendimi bu konuma soktum halbuki önceden burnu düşse eyilip alıcak biri değildim. kendime güveniyordum, mutluydum nasıl bu kötülüğü kendime yaptım artık Eşim gittikçe evde kalışımdan cesaret almaya başladı şimdi öyle hakaretler ediyorki insan söylemeye utanıyor saldırmaya çalışmalar nasıl bir insanmış gördükçe şok oluyorum en çokta çocuğuma üzülüyorum herşeyi anlamaya başladıkça gözlerinde bir mutsuzluk görüyorum artık ona iyi annelik yapamıyorum sadece altını değiştiren karnını doyuran robot gibiyim çünkü bende iyi değilim stres beni ele geçirmiş her anım kaygıyla boğuşmakla geçiyor önceden onunla oyunlar oynardım şimdi telefonum elimden düşmüyor çünkü nezaman gerçek dünyaya dönsem kaygılarım artıyor yarın psikiyatri randevum var emziriyorum ama keseceğim vereceği ilaçlar iyi gelir umarım yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum, karın ağrısı bağırsak ağrısı hiç geçmiyor çok stresli olduğumda ellerimin uyuşması bunlarının sebebinin eşim olduğunu biliyorum ama buna bi çözüm bulamıyorum içimi dökmek istedim eleştirecekler hiç yazmasın öyle yazmak istedim çünkü kimsem yok 4 kardeşim annem ve babam var ama ben sahipsizim
Kv iyi bakar mı nasıl biri? Eğer güvenilir biri ise bırakın pna çocuğunuzu en azından iyileşene kadar
 
Bu eş bosar sizi yani ben ne desem o çocuğa çok üzüldüm yani o nasıl sağlıklı ruhsal büyüyecek geleceğin anksiyete panik atak hastasımi olacak bu rahatsızlıkların temeli cocuklukta atılıyor.Bilmiyorum çocuk yapmayın baska bir şekilde çalışıp para bulup çıkmak zorundasınız bu evlilikten dua ile düzelse boşanma diye birşey olmazdı.Her dua kabul olmaz öğretilmiş çaresizliği çocuğa yaşatmaya hakkınız yok bu elestri değil büyüyünce inanın size patlayacak Lütfen baba olmayan koca olmayan bu adamdan kurtulun şimdi değil ama amacınız bu olsun Bu kadar hakaret eden insanın çocuk yüzünden bunu yaptığını sanmıyorum bıkkınlık oluyor evlilikletde bir takım insanlar bazen hata yaptığını sonradan anlıyor ve o kavga hakaretler ilişkide normal kabul edildikçe aldatmadan tut psikolojik fiziksel şiddetin alası oluyor.Tartismayi anlarımda sürekli hale geldiyse orda sıkıntı büyük.Kadinlar bunu görmezden gelmemeli pat bitiyor hiç ummadığın anda
 
Bebek kreşe gidecek zamana gelene kadar evde örgü örün sarma sarın üç beş kuruş biriktirin hem kafanız dağılır. Kreş zamanı gelince de gerçek bi iş bulup ayrılın. Yoksa hem kendinize hem de bebeğe yazık edeceksiniz. En önemlisi de korunun spiral üstü doğum kontrol hapı filan kullanın asla asla bi daha çocuk yapmayın şu adamdan. Hatta ben sizin yerinizde olsam iş yok ekonomik güvence yok muhtemelen meslek de yok arkada duracak aile yok, zaten çocuğum var deyip tüplerimi bağlatırım gene de yeniden hamile kalma riskini göze almam
 
eşten kurtulmak isteyen öldürüyor yine kurtuluyor
artık çok boş geliyor bana bu konular
 
Bebek kreşe gidecek zamana gelene kadar evde örgü örün sarma sarın üç beş kuruş biriktirin hem kafanız dağılır. Kreş zamanı gelince de gerçek bi iş bulup ayrılın. Yoksa hem kendinize hem de bebeğe yazık edeceksiniz. En önemlisi de korunun spiral üstü doğum kontrol hapı filan kullanın asla asla bi daha çocuk yapmayın şu adamdan. Hatta ben sizin yerinizde olsam iş yok ekonomik güvence yok muhtemelen meslek de yok arkada duracak aile yok, zaten çocuğum var deyip tüplerimi bağlatırım gene de yeniden hamile kalma riskini göze almam
Kolaltı implantıyla korunuyorum zaten annem sonunda acıda halimde çocuğun 3 yaşına girince ver yanıma burda bi kreşe götürüp getiririm çalışırsın dedi çalışıp toprlayınca ilk işim götüne tekmeyi koymak olucak zaten
 
Psikiyatristi ihmal etmeyin. Bu süreçte iş arayın kendinize, bir da bakıcı ve açın davanızı.
Çünkü psikiyatri bir yere kadar size destek olabilecek. Tabiri caizse bataklık yanı başınızdayken o kurutulmadan sinekleriyle siz uğraşacaksınız.
Biraz cesarete ihtiyacınız var gibi. Araştırın lütfen, böyle bir hayata hadi kendinizden vazgeçtiniz diyelim ama küçücük çocuğu ortak etmeyin vazgeçişinize...
Psikiyatri ilaca gerek yok evdeki stresten uzaklaşmadan ilaçlar pek yardımcı olmaz zaten dedi vazgeçmiyorum
 
X