Narsist annem ve biten evliliğim

Pinar9191

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2024
24
4
32
İyi günler arkadaşlar!

Ben yurdışında doğdum büyüdüm, tek çocuğum ve narsist bir anneyle büyüdüm, dayakda yedim çeşitli hakaret ve küfürlere maruz kaldım yani bilen bilir kişilik bozukluğu olanları.

İstediği kişiyle evlendirdi (uzaktan akraba) beni türkiyiden iyi aile diye diye beni bir şekilde ikna etti/ler aile büyükleri, yaşım 19 falan nişanlandık iki sene nişanlı kaldık bu süre içinde sadece yazları gittim annemle türkiyeye içimde kocaman bir isteksizlik ama olmadı ayrılamadım, tabi bu süre içinde her türlü manipülasyona maruz kaldım. Evlendim eşim buraya geldi annemin evinde 2 sene kadar burnumuzdan gelerek yaşadık hani annem değilde toplama kampı sanki. Çok zorlu koşullarda bir eve çıktık kuzenim vesilesiyle. İlk çocuğum annemin evinde dünyaya geldi ikinci çocuğum sürpriz olarak dünyaya geldi.

10 yıl sonra tam çeşitli sebeplerden boşandık. Evliliğim süre boyunca psikolojik depresyon ama kronikleşmiş bir halde yaşadım ilaçlar doktorlar, annemin dibe çekmeleri hayatıma her türlü olumsuz dokunuşları. Eşim karakteri düzgün iyi denilecek bir babaydı ama odak noktası hep çalışmak ve işti + annemin sürekli iç içe olmaları asla mesafe koymaması. Sebebi her ne olursa olsun ben kötü bir insan değildim oda değildi. Boşanma davası açıldı 6 ay düşünme süresi verildi ne yaptıysam ikna edemedim, kötü bir arkadaşımın beni dolandırması sonucu tuz biber oldu.

Burda boşandık şimdi konsolsluktan dava açacağız orda boşanmak için. Ben çocuklarımla annemin evine geri döndüm 8 aydır burdayım inanın okadar mutsuz okadar huzursuzum iletişim 0 içimde büyüyor her şey, samimi yakın arkadaşım da yok daha doğrusu olanlar hep kendi derdinde mesafeli. Akraba eş dost yakınlık duyacak hiç kimse yok. Birde annemin araya kara kedi gibi girip ortaya bulandırmamış gibi bencil bencil hareketleri sinirimi bozuyor . İçimdeki kocaman bir boşluk ve biriken sözler kocaman bir özlem .... nasıl olacak bir gün geri birleşebilme olasılığı varmı? Ben ne yapacağım?
 
Son düzenleme:
İyi günler arkadaşlar!

Ben yurdışında doğdum büyüdüm, tek çocuğum ve narsist bir anneyle büyüdüm, dayakda yedim çeşitli hakaret ve küfürlere maruz kaldım yani bilen bilir kişilik bozukluğu olanları.

İstediği kişiyle evlendirdi (uzaktan akraba) beni türkiyiden iyi aile diye diye beni bir şekilde ikna etti/ler aile büyükleri, yaşım 19 falan nişanlandık iki sene nişanlı kaldık bu süre içinde sadece yazları gittim annemle türkiyeye içimde kocaman bir isteksizlik ama olmadı ayrılamadım, tabi bu süre içinde her türlü manipülasyona maruz kaldım. Evlendim eşim buraya geldi annemin evinde 2 sene kadar burnumuzdan gelerek yaşadık hani annem değilde toplama kampı sanki. Çok zorlu koşullarda bir eve çıktık kuzenim vesilesiyle. İlk çocuğum annemin evinde dünyaya geldi ikinci çocuğum sürpriz olarak dünyaya geldi.

10 yıl sonra tam çeşitli sebeplerden boşandıktan. Evliliğim süre boyunca psikolojik depresyon ama kronikleşmiş bir halde yaşadım ilaçlar doktorlar, annemin dibe çekmeleri hayatıma her türlü olumsuz dokunuşları. Eşim karakteri düzgün iyi denilecek bir babaydı ama odak noktası hep çalışmak ve işti + annemin sürekli iç içe olmaları asla mesafe koymaması. Sebebi her ne olursa olsun ben kötü bir insan değildim oda değildi. Boşanma davası açıldı 6 ay düşünme süresi verildi ne yaptıysam ikna edemedim, kötü bir arkadaşımın beni dolandırması sonucu tuz biber oldu.

Burda boşandık şimdi konsolsluktan dava açacağız orda boşanmak için. Ben çocuklarımla annemin evine geri döndüm 8 aydır burdayım inanın okadar mutsuz okadar huzursuzum iletişim 0 içimde büyüyor her şey, samimi yakın arkadaşım da yok daha doğrusu olanlar hep kendi derdinde mesafeli. Akraba eş dost yakınlık duyacak hiç kimse yok. Birde annemin araya kara kedi gibi girip ortaya bulandırmamış gibi bencil bencil hareketleri sinirimi bozuyor . İçimdeki kocaman bir boşluk ve biriken sözler kocaman bir özlem .... nasıl olacak bir gün geri birleşebilme olasılığı varmı? Ben ne yapacağım?
Allah yardımcınız olsun
 
İyi günler arkadaşlar!

Ben yurdışında doğdum büyüdüm, tek çocuğum ve narsist bir anneyle büyüdüm, dayakda yedim çeşitli hakaret ve küfürlere maruz kaldım yani bilen bilir kişilik bozukluğu olanları.

İstediği kişiyle evlendirdi (uzaktan akraba) beni türkiyiden iyi aile diye diye beni bir şekilde ikna etti/ler aile büyükleri, yaşım 19 falan nişanlandık iki sene nişanlı kaldık bu süre içinde sadece yazları gittim annemle türkiyeye içimde kocaman bir isteksizlik ama olmadı ayrılamadım, tabi bu süre içinde her türlü manipülasyona maruz kaldım. Evlendim eşim buraya geldi annemin evinde 2 sene kadar burnumuzdan gelerek yaşadık hani annem değilde toplama kampı sanki. Çok zorlu koşullarda bir eve çıktık kuzenim vesilesiyle. İlk çocuğum annemin evinde dünyaya geldi ikinci çocuğum sürpriz olarak dünyaya geldi.

10 yıl sonra tam çeşitli sebeplerden boşandıktan. Evliliğim süre boyunca psikolojik depresyon ama kronikleşmiş bir halde yaşadım ilaçlar doktorlar, annemin dibe çekmeleri hayatıma her türlü olumsuz dokunuşları. Eşim karakteri düzgün iyi denilecek bir babaydı ama odak noktası hep çalışmak ve işti + annemin sürekli iç içe olmaları asla mesafe koymaması. Sebebi her ne olursa olsun ben kötü bir insan değildim oda değildi. Boşanma davası açıldı 6 ay düşünme süresi verildi ne yaptıysam ikna edemedim, kötü bir arkadaşımın beni dolandırması sonucu tuz biber oldu.

Burda boşandık şimdi konsolsluktan dava açacağız orda boşanmak için. Ben çocuklarımla annemin evine geri döndüm 8 aydır burdayım inanın okadar mutsuz okadar huzursuzum iletişim 0 içimde büyüyor her şey, samimi yakın arkadaşım da yok daha doğrusu olanlar hep kendi derdinde mesafeli. Akraba eş dost yakınlık duyacak hiç kimse yok. Birde annemin araya kara kedi gibi girip ortaya bulandırmamış gibi bencil bencil hareketleri sinirimi bozuyor . İçimdeki kocaman bir boşluk ve biriken sözler kocaman bir özlem .... nasıl olacak bir gün geri birleşebilme olasılığı varmı? Ben ne yapacağım?

Hicbir sey anlamadim ben.

Evliyken Türkiye'de mi yaşıyordunuz?
 
İyi günler arkadaşlar!

Ben yurdışında doğdum büyüdüm, tek çocuğum ve narsist bir anneyle büyüdüm, dayakda yedim çeşitli hakaret ve küfürlere maruz kaldım yani bilen bilir kişilik bozukluğu olanları.

İstediği kişiyle evlendirdi (uzaktan akraba) beni türkiyiden iyi aile diye diye beni bir şekilde ikna etti/ler aile büyükleri, yaşım 19 falan nişanlandık iki sene nişanlı kaldık bu süre içinde sadece yazları gittim annemle türkiyeye içimde kocaman bir isteksizlik ama olmadı ayrılamadım, tabi bu süre içinde her türlü manipülasyona maruz kaldım. Evlendim eşim buraya geldi annemin evinde 2 sene kadar burnumuzdan gelerek yaşadık hani annem değilde toplama kampı sanki. Çok zorlu koşullarda bir eve çıktık kuzenim vesilesiyle. İlk çocuğum annemin evinde dünyaya geldi ikinci çocuğum sürpriz olarak dünyaya geldi.

10 yıl sonra tam çeşitli sebeplerden boşandıktan. Evliliğim süre boyunca psikolojik depresyon ama kronikleşmiş bir halde yaşadım ilaçlar doktorlar, annemin dibe çekmeleri hayatıma her türlü olumsuz dokunuşları. Eşim karakteri düzgün iyi denilecek bir babaydı ama odak noktası hep çalışmak ve işti + annemin sürekli iç içe olmaları asla mesafe koymaması. Sebebi her ne olursa olsun ben kötü bir insan değildim oda değildi. Boşanma davası açıldı 6 ay düşünme süresi verildi ne yaptıysam ikna edemedim, kötü bir arkadaşımın beni dolandırması sonucu tuz biber oldu.

Burda boşandık şimdi konsolsluktan dava açacağız orda boşanmak için. Ben çocuklarımla annemin evine geri döndüm 8 aydır burdayım inanın okadar mutsuz okadar huzursuzum iletişim 0 içimde büyüyor her şey, samimi yakın arkadaşım da yok daha doğrusu olanlar hep kendi derdinde mesafeli. Akraba eş dost yakınlık duyacak hiç kimse yok. Birde annemin araya kara kedi gibi girip ortaya bulandırmamış gibi bencil bencil hareketleri sinirimi bozuyor . İçimdeki kocaman bir boşluk ve biriken sözler kocaman bir özlem .... nasıl olacak bir gün geri birleşebilme olasılığı varmı? Ben ne yapacağım?
Boşanma davasını siz mi açtınız yoksa eşiniz mi açtı? Yani boşanmak için de eşinizin işkolik olmasını öne sürmüşsünüz ama aynı zamanda hep annemi tutuyordu falan demişsiniz. Şimdi madem boşandınız neden geri birleşme olsun istiyorsunuz? 🤷🏻‍♀️
 
Boşanma davasını siz mi açtınız yoksa eşiniz mi açtı? Yani boşanmak için de eşinizin işkolik olmasını öne sürmüşsünüz ama aynı zamanda hep annemi tutuyordu falan demişsiniz. Şimdi madem boşandınız neden geri birleşme olsun istiyorsunuz? 🤷🏻‍♀️
Aslında dava burda açılmıyor online başvuru yapılıyor bir anlık patlamayla o başvuruyu yaptık sonra asla geri dönmedi. Sebebi iş kolik olması değil başka sebepleri de var. Ama ben geri birleşmek istedim sonrasında ama artık onun için çok geçti
 
boşandığınız adamla niye tekrar birleşmek istiyorsunuz ben onu anlamadım? konudan birşey anlamadım.
Ben boşanmamak için direndim ama onun için artık çok geçti, 6 ay düşünme süresi gibi bir zaman vardı olmadı, yani biliyorum ama kendime söz geçiremedim kabullenemedim. Sürekli çarpıntı yaşıyorum sürekli ağlıyorum. Dediğim gibi ilk tanıdığım kişi hayatıma giren ilk erkek, ve çocuklarımın babası böyle olsun gerçekten istemedim.
 
Aslında dava burda açılmıyor online başvuru yapılıyor bir anlık patlamayla o başvuruyu yaptık sonra asla geri dönmedi. Sebebi iş kolik olması değil başka sebepleri de var. Ama ben geri birleşmek istedim sonrasında ama artık onun için çok geçti
Aslında dava burda açılmıyor online başvuru yapılıyor bir anlık patlamayla o başvuruyu yaptık sonra asla geri dönmedi. Sebebi iş kolik olması değil başka sebepleri de var. Ama ben geri birleşmek istedim sonrasında ama artık onun için çok geçti
Adam sizi istemiyor. Daha fazla üzerine gitmeyin, kendinizden nefret ettirmeyin. Belki de başkasını çoktan bulmuştur.
 
Adam sizi istemiyor. Daha fazla üzerine gitmeyin, kendinizden nefret ettirmeyin. Belki de başkasını çoktan bulmuştur.
🥺 yaa öyle şıpsevdi kadın arayışında olan bir yapıda da değil . Zaten evlilik dışı ilişki yaşamaz. Hem bana evimiz satıldıktan sonra gözlerimin içine bakıp beni istediğin zaman arayabilirsin demişti konu ne olursa olsun. Oooofff çok üzülüyorum işte aslında alışmıştım iyiydim sonra tekrar böyle bir psikolojiye girdim
 
Dolandırma muhabbeti masum gelmedi. Olay nedir?
Bir de 10 yıldır evlisiniz boşanıp annenizin evine mi gittiniz yani? Hiç mi çalışmadınız? Kendinize ev tutacak gücünüz de mi yok şaştım kaldım.
 
Ben boşanmamak için direndim ama onun için artık çok geçti, 6 ay düşünme süresi gibi bir zaman vardı olmadı, yani biliyorum ama kendime söz geçiremedim kabullenemedim. Sürekli çarpıntı yaşıyorum sürekli ağlıyorum. Dediğim gibi ilk tanıdığım kişi hayatıma giren ilk erkek, ve çocuklarımın babası böyle olsun gerçekten istemedim.
kimse böyle olsun istemez ki. bende boşandım benim de ilk sevdiğim adamdı ama olmayınca zorlamanın bir anlamı yok neden mutsuz bir evlilik sürdüresiniz ki?
 
kimse böyle olsun istemez ki. bende boşandım benim de ilk sevdiğim adamdı ama olmayınca zorlamanın bir anlamı yok neden mutsuz bir evlilik sürdüresiniz ki?
İçimde büyüyen bir sıkıntı var sanki yarım kalmış bir şey ben çok göz yaşı döktüm bu evlilik süresi boyunca farklı sebeplerden sadece onunla alakalı değil ama belkide kendimi çok yalnız hissettiğim içindir belkide annemde aradığım o muhabbeti bulamadığım içindir. Öyle yani zaten yapı gereğide aşırı hassas ve duygusal bir insanım.
 
Kolay bir hayat yaşamamışsınız, eyvallah. Ama bu saatten sonra 2 çocuk annesi, aklı başında biri olarak yaşadıklarınızdan dolayı başkalarını suçlamak bana yersiz geliyor.

Boşanmışsınız,geçmiş olsun. Artık ileri bakma zamanı. Annenizin evinde yaşamak istemiyorsanız, işe başlayacaksınız, devlet yardımlarına başvuracaksınız, kendi düzeninize kuracaksınız. Hem anneye ya da kocaya bağımlı olup, hem de hayıflanmak olmuyor. Biraz sorumluluk üstlenmek gerekiyor.
 
İçimde büyüyen bir sıkıntı var sanki yarım kalmış bir şey ben çok göz yaşı döktüm bu evlilik süresi boyunca farklı sebeplerden sadece onunla alakalı değil ama belkide kendimi çok yalnız hissettiğim içindir belkide annemde aradığım o muhabbeti bulamadığım içindir. Öyle yani zaten yapı gereğide aşırı hassas ve duygusal bir insanım.
ben sizi anlıyorum, aile kurmak istediniz ve muhtemelen ailenizin dağılmış olmasına üzülüyorsunuz. ama inanın herşeyde bir hayır vardır üzülmeyin. eğer iyi bir evlilik olsaydı bu raddeye gelmezdiniz.
 
ben sizi anlıyorum, aile kurmak istediniz ve muhtemelen ailenizin dağılmış olmasına üzülüyorsunuz. ama inanın herşeyde bir hayır vardır üzülmeyin. eğer iyi bir evlilik olsaydı bu raddeye gelmezdiniz.
Sizinde çocuklarınız varmı? Küçüklermi
 
Sizinde çocuklarınız varmı? Küçüklermi
evet kızım 2 yaşındaydı boşandığımda ama ben isteyerek boşandım. sizin yaşadığınız durumu hiç yaşamadım aksine iyi ki ayrıldım diye düşündüm hep. ama sizin bence terapi almanız gerekiyor bu şekilde kendi başınıza atlatamazsınız diye düşünüyorum.
 
X