Nasil bukadar mutlular???

O disaridan oyledir ya.. beni yataktan kaldirmasalar 10000 yil oyle yatabilirim, yemem, icmem yatarim.. hatta beni dondurup 100 yil sonra cozseler sesim cikmaz, o derece depresifim.. gel gelelim disarida kim beni gorse ne kadar guzel hep mutlusun, hep esprili sen sakrak der.. ya millet kor, ya da intihar esiginde yasiyor herkes bilmiyorum.. ama o mutlu gorunenler mutlu degil, benden duymus olun :)
 
Konu sahibi bu minvalde bir çok konu açtınız. Bence artık bir uzmandan yardım isteyin. Depresifsiniz, sosyal fobiniz var, sebepsiz gülmeleriniz var, çocuğunuza da yansıtıyorsunuz. Buradan aldığınız yanıtlar size bugüne kadar iyi gelmedi anlıyorum ki, artık bir psikoloğa danışın.
 
Çok şükür mutluyum,huzurluyum sürekli gülümserim kolay kolay sinirlenmem,aynı şekil de annem,babam,kardeşim de öyle gülümseme biz de alışkanlık hale geldi :) hiçbir zaman umudumu kaybetmem ha borcumuz vs yok mu diyenler olabilir elbette var sağlık sorunu yok mu diyenler olabilir var özellikle annem de var bir takım sağlık problemleri ama diyorum umudumu kaybetmem, çok şükür ailem yanında,hatta anneme siz hiç kavga etmezmisiniz diyen vs oluyor eşinle demek ki ,diyorum kendileri mutsuz bizim de öyle olmamızı istiyorlar o yüzden o tür insanlardan uzak dururum.

Sosyal medyaya resim eklemem tabi :) ki kullanmıyorum da ne facebook yada diğerlerini sevmiyorum çünkü.
 
Son düzenleme:
Ya bazi insanlarda nasil.bukadar hayat enerjisi var nasil.bukadar mutlular neden bukadar cok guluyorlar hayati cok mu seviyorlar anlamiyorum...bugunlerde hayattan oyle zevk almiyotum ki yemek yemek ve uyumak haric hersey sacma geliyor...gezmek birileriyle gorusmek bazi aktiviteler spor kalabalik ortamlardaki o koşuşturmacalar...bunlarin hicbirini yapacak dermanim.yok son 1 aydir ozellikle...bos bos bakiyorum bazen mahalledeki kadinlara nasil.mutlular vidi vidi bir suru konuscak laf buluyorlar ve herseye kahkahalar atiyorlar...ben o kahkalari en son nezaman attimi hatirlamiyorum uzun zaman.oldu...mesela internet fenomani var selin cigerci , kerimcan tarzi kisiler....allahim bu nasil bir mutluluktur...bu nasil.bir pozitifliktir...ordab oraya kostur hic mi miskin miskin yatmazlar bu enerji nerden geliyor inanamiyorum...hikayelerinde suan suraya gidiyorum.aksam.surdayim falan diyorlar sahne yormuyormu bunlari..ben sabah markete gittim uzak ve yokustu aradan saatler gecti hala pertim...bendr onlar gibi neseli olmak istiyorum yaa onlarin kafasini yasamak istiyotum hatta :s varmi bu konuda bilgisi ve tahminleri.olan
Ben de çok gülüyorum ama derdim mi yok çok mu mutluyum sence ? İnadına gülüyorum hayata sen de dene bir şey kaybetmezsin :) İnan bana yerimde olmaya katlanabilecek çok az insan vardır.
 
Sanal alem yalan alem..,etkileniyosan bakma.. vallaben usenirim yemek yapip giyinip poz vermeye:) ne bilim bi yere gidince 100 tane foto cekip en guzelini secmeye.. ammaann
 
Benim o :)
Sana şu son 2 haftami gün gün ozetlicem:
Son iki haftadir Bir festivale hazirlaniyorduk ve çok yoğun calistik .
Persembe işten 7de ciktim,arkadasimla Taksim'e eğlenmeye gittik, 12de sarhoş halde eve geldim,sabah 8de kalkıp işe gittim
Cuma 7ye kadar çalıştım, iş çıkışı arkadaşlarla kırk dk ötedeki kuaföre gidip kirpik taktırdım, sonra 1 saat uzaklıktaki kuzenimin çocuklarına bakmaya gittim,özel geceleri var diye. İkiye kadar çocuklarla azittim, oyunlar oynadım, hopladım zipladim...sabah orası evime uzak diye 7de kalktım ise gittim.
Cumartesi Bütün gün çalıştım, 8de eve gelip hızlıca duş alıp otobüse bindim 8 saat uzaklıktaki bir şehre gittim. Gece boyu otobüste ne kadar uyunursa o kadar uyudum.
pazars abah indik bütün gün tuR ile ile şehri gezdik, kilonetrelerce yürümekten ayağım su topladı. İstanbul'a indiğimde saat 5ti, eve geldim yattım, iki saat sonra alarm çaldı.
Pazartesi ise gittim, mesaiye kaldım, 10da çıktım
Salı -carsamba ise gittim
Perşembe gecesi iş çıkışı bizim düzenlediğimiz konsere kaldım, bir güzel eglendim
Cuma işten erken çıktim evime gittim
Cumartesi sabah işe gidip gece bir arkadaşımı da çağırıp konsere kaldım,
Pazar bizi işe çağırdılar , akşam 10a kadar durmadan çalıştım. Bu arada iş gereği devamlı iki km ötedeki sorumlu olduğum alana gidip gidip gelmem gerekiyordu, ayağım su topladı,şişti ve kanadı.
Pazartesi ise bisikletimi getirmeye karar verdim. Bir saatten fazla yolda bisiklete bindim, işlerim inanılmaz yoğundu, telefonlarim bir saniye susmadi, insanları gezdirmem, mailler atmam gerekiyordu...her saniye koşturdum, 11de eve gittim
Salı günü sabahtan ise gittim, bir yandan yarınki festival için standını gezmek isteyeni gezdirdim, bir yandan ustalarima talimatlar verdim, bir yandan tüm katılımcılardan isim TC istedim, bir yandan o tcleri maille atmam gerekiyor...yemeğimi bile 8de yedim, ise devam ettim...yağmurdan dolayı sorumlu olduğum alanda değişiklikler yapildi son gün, yeni eklenenlerle uğraştım,el birliğiyle birşey Itene çekene yardım ettim, saat 12 olmuşken şehir dışından Stand sahipleri geldi. Onların depodaki mallarını getir,eksikleri belirle, ustaların başında dur... Gece iki buçuğa kadar oyalandim. iki buçukta tam çikacagim , usta yanlış yere raf takmış! Daha doğrusu ben o yoğunluktan o standın rafini yan duvara isteğini soylemeyi unutmuşum.
O saatte rafci usta bulamadım, ama içim de el vermedi oyle bırakmaya çünkü adamlar duvara birşeyler yapıştıracakti. Birinden şarjlı matkap bulup, birinden de yardım rica Edip eski rafı söktüm,kendi kafama göre istediğim yere taktim :)
Gece is yerim sağolsun otel ayarlamış... Yattım
Çarşamba 8de kalktım, koşa koşa alana geldim ki ilk gün...
Sandalyeler eksik, lambalar problemli, telefonlar susmuyor, adresi bulamayan bile beni arıyor. Birine temizlikçi lazım birine başka birşey, derken elektrik kesildi, herşeyi geç içeride dondurmaci da var, aman ustam, hadi ustam diyeee diyee akşam oldu, her yeri kapattım. Derken biri otele giden arabaya binememis, kaybolmuş, onu aradım bindirdim. O kadar stresli bir gündü ki eve gitmeden kafamı dağıtmak istedim, bir arkadaşımla Taksim'de buluşup her mekanda birşeyler içe içe geceyi bitirdim, evime geldim, laptopu açıp mail atarken sizmisim.
Bu sabah 6da kalkıp maili attım, ise gittim, kostum kostum kostum, herşeyi yoluna koydum..

En son alanı boşaltıp bisikletimle çıkarken güvenlikçi beni durdurdu 'yaa yanlış anlamayın ama biz size hayranız. Karınca gibi kosturuyorsun, hiç mi yorulmuyorsun? Ne zaman baksam gulumsuyorsun, bize de enerji geliyor' dedi :halay:
Ki bunu diyen tek insan değil :) cidden ortamlarda o kadar neşe doluyum ki. Gece 2de Standını beğenmeyen bir kadın çul isteyince bisikletimle çikip 'dam üstünde çul serer,loylu da yar,leyli de yar,loy loy loy' diye diye çul aгadim :KK49:
Onca olaya nesemi hiç kaybetmedim, gergin insanların gazını aldim.. Herkes beni o kadar sevdi ki, Stand sahipleri hediye verip durdular, 'lütfen bir sey seç, bizi hatırla' diye :KK200:
İş çıkışı da ata bindim bi guzel :rapci:
Şu an saat 3.23
Duş alıp uyucam ve sabah 7de tekrar uyanacam.
Yarin yorucu bir gün beni bekliyor :)
Ama benim tabiatım böyle.
Nesemi birşeyin bozmasina izin vermiyorum.


ya bu nasıl bir enerjidir maşaallah! ama bir süre sonra bu direncin düşmesine izin vermemek için az dinlen sakin bir yerde yaa çok az bile uyuyorsun onu anladım ve kaç yaşındasın merak ettim :)
 
Kendi paylaşımlarıma bakıyorum da, çok iyi vakit geçirdiğim arkadaş toplantılarında bir kere bire fotoğraf çekilmemişiz :KK45:
Ya arada paylasilir ama her gun ne ya: ( mesela her gun kocanla tost yaparken foto cekinmek ne ya :) tost yapiyoz mu oluyo kocam var mi oluyo bu :) bilmiyorum millet uctu
 
oo sosyal medyaya bakarsan herkes mükemmel hayatlar yaşıyor. Bende bir ay önce senin gibiydim kan değerlerime baktırdım değerler yerlerde şimdi doktor kontrolünde demir ilacı ve d vitamini alıyorum. Halsizliğim falan baya geçti. Modum da düzeldi
 
Yasam sevincin yok demek ki ... Hayatında seni üzen ve düşündüren Şeyler mi var ?
 
evde miskin miskin başkalarının hayatlarıyla kendi hayatını kıyasladıkça mutlu olamazsın.
hayatını böyle olağan hale getiren sensin değiştirmediğin sürece öyle camdan bakmaya devam ediceksin.
 
Ya bazi insanlarda nasil.bukadar hayat enerjisi var nasil.bukadar mutlular neden bukadar cok guluyorlar hayati cok mu seviyorlar anlamiyorum...bugunlerde hayattan oyle zevk almiyotum ki yemek yemek ve uyumak haric hersey sacma geliyor...gezmek birileriyle gorusmek bazi aktiviteler spor kalabalik ortamlardaki o koşuşturmacalar...bunlarin hicbirini yapacak dermanim.yok son 1 aydir ozellikle...bos bos bakiyorum bazen mahalledeki kadinlara nasil.mutlular vidi vidi bir suru konuscak laf buluyorlar ve herseye kahkahalar atiyorlar...ben o kahkalari en son nezaman attimi hatirlamiyorum uzun zaman.oldu...mesela internet fenomani var selin cigerci , kerimcan tarzi kisiler....allahim bu nasil bir mutluluktur...bu nasil.bir pozitifliktir...ordab oraya kostur hic mi miskin miskin yatmazlar bu enerji nerden geliyor inanamiyorum...hikayelerinde suan suraya gidiyorum.aksam.surdayim falan diyorlar sahne yormuyormu bunlari..ben sabah markete gittim uzak ve yokustu aradan saatler gecti hala pertim...bendr onlar gibi neseli olmak istiyorum yaa onlarin kafasini yasamak istiyotum hatta :s varmi bu konuda bilgisi ve tahminleri.olan
Aylardır bende böyleyim malesef. ...
 
Ne yapmak istediğine karar vermek lazım. Aile istiyor diye okuyan, iş kadını desinler diye çalışan, mahalle baskısı ile çocuk yapan, zengin gözükmek için para saçan kadınlar mutlu olamaz. Siz ne istiyorsunuz da yapamadınız? Bastırdığınız şey ne, onu bulun.
 
Ne yapmak istediğine karar vermek lazım. Aile istiyor diye okuyan, iş kadını desinler diye çalışan, mahalle baskısı ile çocuk yapan, zengin gözükmek için para saçan kadınlar mutlu olamaz. Siz ne istiyorsunuz da yapamadınız? Bastırdığınız şey ne, onu bulun.
Calismak istiyorum kendi ayaklarim ustumde durmak istiyorum ama cocuk ve es yuzunden baskiliyorim baskiladikca mutsuzum
 
Kerimcan ve Selin'in yaşadıkları psikolojik baskı bile onların ömürlerinden ömür götürüyordur. Yerlerinde olmak istemezdim, bu ülkede LGBTİ'ler anca ya bir "mizah karakteri" ya da "seks işçisi" olarak kabul görüyorlar. O paraları bile kolay kazanmıyorlar yani, bu ülkede bir LGBTİ bireyin kendini kabul ettirmesi çok zor. Doktorunuzun gay olduğunu öğrenseniz ona bakış açınız değişebilir, belki bir daha ona muayene olmazsınız bile. Trans bir birey bir markette kasiyer olarak çalışmak istese %90 ihtimal yaka paça kovulur. Ama aynı kişiler twerk yapıp video attıkları zaman ya da seks işçiliği yaptıkları zaman para kazanabilirler. Kerimcan'ın ya da Selin'in her gün DM kutularına ya da postlarına düşen nefret dolu mesajları tahmin edebiliyorum ve onlar adına çok üzülüyorum. Pek mutlu olduklarını da zannetmiyorum. Sosyal medyada ağlarken fotoğrafını paylaşan nadirdir, herkes mutlu anlarını paylaşmaya eğilimlidir. Paylaşmak için mutlu anlar gerekirse "yaratılır".
Ya ben onlara özenmiyorum da sadece hatta bukadar zorluklar icinde nasil boyle mutlular onu merak ediyorum ben mesela cok sukur hic derdim yok hayallerime kavusamama haric ama onlar gibi hic gulmedim hayatimda mesela selinin falan seveni cok bej normalim sevenim cok azdir:)
 
Canım 1 buçuk yıldır aynı hisler içerisindeyim. Ölüm varsa bu koşturmaca neden? Piknikte bir ağaç dalına nasıl mutlu oluyorlar, başka bir ülkeye gidip farklı renk bina görmek için neden o kadar seyehat ediyorlar, süslenip dışarı çıkmaktan ne anlıyorlar diye diye en son intihar eden insanlar bu yüzden mi ediyorlar diye sorunca kendime, soluğu doktorda aldım. Major depresyon dedi.

Dediğin gibi sadece uyumak ve yemek yemekti yaşayı hissettiğim anlar. 1 yılda 22 kilo aldım. Arkadaşlarımdan uzaklaştım. Annemle bir kahve içmek, pazara gitmek ölüm gibiydi. İlaç çok işe yaradı, resmen ottan çöpten mutlu olmaya başladım. Ama çocuk düşündüğüm için bıraktım ve aynı yere geri döndüm.

Her duamda Allahım içime yaşama sevinci, hayat enerjisi ver derim.
Canjm aslinda bende doktora gittim bana da depresyon tanisi konuldu ama ilac 1 ay da beni mahfetti daysnamayio biraktim valla suan kullanmiyotum kafamda deli sor7larla yasamaya calisuyorum:(
 
Cocuk 4 yasinda
esim krese karsi asla birakamam oralara diyor maddiyatimiz zatrnzor geciniyoruz anne baba lar uzak fayda yok yani kimseden brnde evdeyin uste
O zaman 2. çocuğu kesinlikle yapmayın. Madem kocanız çocuk için sizi eve esir etme yetkisinş kendinde buluyor.

1-2 sene halk eğitim merkezlerine gidebilirsiniz. Açıktan bi üniversiteyede yazılabilirsiniz, evdeyken o biter. Yabancı dile ilginiz varsa ingilizce öğrenim programları var ücretsiz. Onlardan indirin, yavaş yavaş küçük kitaplar alıp çeviri yapın. Kendinize uğraş çıkarmış olursunuz. Ev bence çok büyük fırsat. Yaptığınız, öğrendiğiniz her şey kültürünüze artı puan. İlla çalışmak ve para kazanmak gerekmiyor. Kendinizi geliştirmenin peşinde düşün şuan.
 
Back
X