Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Değil iki ucu her ucu ayrı şeyli değnek!

Merhaba kızlar.

Önceki konularıma da bakabilirsiniz. Yine de özet geçiyorum.

Ani bir evlenme kararım vardı. %100 emin olduğum. Annemle babam ayrı. Baba tarafım maddi açıdan annemle benden kat kat üstün. Tek çocuk, tek torunum. Nişanlımı beğenmediler. O ortaokul mezunu, ben üniversite. O doğulu ben batılı, onun ailesi kapalı benim açık vs vs sebeplerden. Nişanlım bu düşünceleri biliyor. Baba tarafım sözümde/nişanımda yoktu. (Belirteyim, nişanlımla görüşlerimiz aynı. Farklı noktalarda da kimse diğerini değiştirmeye çalışmıyor.)

10 aydır da görüşmüyorduk baba tarafımla.

Özet bitti geleyim konuya. Uzun biraz ama kusura bakmayın lütfen.

Annem sağolsun her şeyi hallettik. Bitti yani düğünü bekliyoruz gibi bir şey. Kalanlar halı-perde-kına gecesi-balayı-ev tutma. 3 aydan az süremiz kaldı. Bu arada babamı, halalarımı, babaannemi çok özledim yalan yok. Annemle nişanlıma da söyleyemedim. İçime attım hep ama nişanlım fark etmiş işte.

Babamla görüşmek istedi. Görüştüler. Daha sonra ben yanlarına geldim, babam bana sarıldı ağladı. Dedemin cenazesinde öyle ağlamamıştı. Dışarıda olmamıza aldırmadı ağladı. Kötü oldum. Sarılamadım bile, ağladım sadece. Düşüncelerinden dolayı pişman olduğunu gösterdi. Üzerine düşeni yapmak istediğini söyledi. Nişanlımı da tanımaya çalışıyor.

Şimdi geliyorum annem cephesine. Sanırım onu yarı yolda bıraktığımı düşünüyor. Saldırganlaştı. Evine bir şey almasınlar, düğünde bir şey takmasınlar,50 60 milyarlık araba alsınlar bide rixosta balayı alsınlar, nikaha da gelmesinler ben de annemi falan çağırmayayım diyor. Her fırsatta en değerlimin o olduğunu belirtiyorum ama istemiyorum onları modu mevcut. Ben anneme onları özlediğimi hiç söyleyemedim. Annem sen en büyüksün, eksiklerini hissetmiyorum dedim hep. Maddi olarak zordayız, bir şeyleri yapacak olmaları da var. Anlatamıyorum ama işte hem maddi hem manevi buna ihtiyacım var.

Nişanlım cephesine de gelince. Dün bana "bugün ilk defa seni bu kadar mutlu gördüm, bu kadar özleyebileceğini tahmin etmemiştim" dedi. Benim için mutlu, farkındayım. Ama kırgın da, öyle hissediyorum. "Bana bunları söyleyen insanları nasıl bağrına basarsın?" düşüncesi var gibime geliyor kafasında. Söylemedi ama gülerken bile bir kırgın sanki.

Kına gecesini de yapmamaya karar vermiştik. Büyük ölçüde maddi sebepler ama annemle nişanlıma yok istemiyorum gerek yok diyebildim sadece. Nişanlım istiyor, ben karşı çıkıyordum. Şimdi halam bana mailler atıyor. Yok organizasyon firmaları, yok kına mekanları... Halam kına gecemi yapmak istiyor kısaca. Beğendiklerimi gösteriyordum. Nişanlım da bozuldu biraz. "Zaten yap istiyordum ama bana yok deyip bu yaptığına pek anlam veremedim. Kına galiba söyleyemeyip de istediğin gibi olacak" dedi. Anlamışsınızdır modunu.

Annemle nişanlıma ihanet ediyorum farkındayım.
Ama benim kına gecesini istemem, babamı istemem, halalarımı özlemem, babaannemi özlemem suç mu? Yapamadım tek başıma, olmuyor bazı şeyler.

Nasıl davranacağımı bilmiyorum. En zor günümde annemle sevgilim yanımdaydı biliyorum. Ama ikisini de paramparça ediyorum sanki.

Ne yapacağım ben?

Canım ne kadar zor bir durum.
Babanın tarafı gerçekten sana haksızlık yaptığını anladımı dersin?
Yani eminmisin samimiyetlerinden. O senin baban tabiki de yanında olmasını isteyeceksin.
Annen üzülüyor olabilir ama şu en mutlu günlerinde kafanı böyle karıştırmaları büyük haksızlık.
Hep olan çocuklara oluyor ya

Puffffffffff okurken daraldim.

Nisanlin hakli, baban cok ayip etmis.

Baba tarafin da hakli, tek torunlarinin kendinden statuce asagi biriyle evlenmesini istemiyorlar. Lakin seni ozleyince kabullenmisler.

Sen de babani ozlemekte haklisin, et tirnaktan ayrilmaz.

Diyecek lafim yok, ben olsam ne yapardim fikrim yok.

Merakimi hos gorursen , bir sey sormak isterim: Nisanlinla aranizda maddiyat, kultur ve egitim acisindan cok farklar var. Nerse, ne sekilde tanistiniz ? Tabi ki sevmis olabilirsin ama kafalarinizin uyusmasi bana biraz zor gibi geldi, kafalariniz uyuyor mu?

slimsigara .!.:

Merhaba kızlar.

Önceki konularıma da bakabilirsiniz. Yine de özet geçiyorum.

Ani bir evlenme kararım vardı. %100 emin olduğum. Annemle babam ayrı. Baba tarafım maddi açıdan annemle benden kat kat üstün. Tek çocuk, tek torunum. Nişanlımı beğenmediler. O ortaokul mezunu, ben üniversite. O doğulu ben batılı, onun ailesi kapalı benim açık vs vs sebeplerden. Nişanlım bu düşünceleri biliyor. Baba tarafım sözümde/nişanımda yoktu. (Belirteyim, nişanlımla görüşlerimiz aynı. Farklı noktalarda da kimse diğerini değiştirmeye çalışmıyor.)

10 aydır da görüşmüyorduk baba tarafımla.

Özet bitti geleyim konuya. Uzun biraz ama kusura bakmayın lütfen.

Annem sağolsun her şeyi hallettik. Bitti yani düğünü bekliyoruz gibi bir şey. Kalanlar halı-perde-kına gecesi-balayı-ev tutma. 3 aydan az süremiz kaldı. Bu arada babamı, halalarımı, babaannemi çok özledim yalan yok. Annemle nişanlıma da söyleyemedim. İçime attım hep ama nişanlım fark etmiş işte.

Babamla görüşmek istedi. Görüştüler. Daha sonra ben yanlarına geldim, babam bana sarıldı ağladı. Dedemin cenazesinde öyle ağlamamıştı. Dışarıda olmamıza aldırmadı ağladı. Kötü oldum. Sarılamadım bile, ağladım sadece. Düşüncelerinden dolayı pişman olduğunu gösterdi. Üzerine düşeni yapmak istediğini söyledi. Nişanlımı da tanımaya çalışıyor.

Şimdi geliyorum annem cephesine. Sanırım onu yarı yolda bıraktığımı düşünüyor. Saldırganlaştı. Evine bir şey almasınlar, düğünde bir şey takmasınlar,50 60 milyarlık araba alsınlar bide rixosta balayı alsınlar, nikaha da gelmesinler ben de annemi falan çağırmayayım diyor. Her fırsatta en değerlimin o olduğunu belirtiyorum ama istemiyorum onları modu mevcut. Ben anneme onları özlediğimi hiç söyleyemedim. Annem sen en büyüksün, eksiklerini hissetmiyorum dedim hep. Maddi olarak zordayız, bir şeyleri yapacak olmaları da var. Anlatamıyorum ama işte hem maddi hem manevi buna ihtiyacım var.

Nişanlım cephesine de gelince. Dün bana "bugün ilk defa seni bu kadar mutlu gördüm, bu kadar özleyebileceğini tahmin etmemiştim" dedi. Benim için mutlu, farkındayım. Ama kırgın da, öyle hissediyorum. "Bana bunları söyleyen insanları nasıl bağrına basarsın?" düşüncesi var gibime geliyor kafasında. Söylemedi ama gülerken bile bir kırgın sanki.

Kına gecesini de yapmamaya karar vermiştik. Büyük ölçüde maddi sebepler ama annemle nişanlıma yok istemiyorum gerek yok diyebildim sadece. Nişanlım istiyor, ben karşı çıkıyordum. Şimdi halam bana mailler atıyor. Yok organizasyon firmaları, yok kına mekanları... Halam kına gecemi yapmak istiyor kısaca. Beğendiklerimi gösteriyordum. Nişanlım da bozuldu biraz. "Zaten yap istiyordum ama bana yok deyip bu yaptığına pek anlam veremedim. Kına galiba söyleyemeyip de istediğin gibi olacak" dedi. Anlamışsınızdır modunu.

Annemle nişanlıma ihanet ediyorum farkındayım.
Ama benim kına gecesini istemem, babamı istemem, halalarımı özlemem, babaannemi özlemem suç mu? Yapamadım tek başıma, olmuyor bazı şeyler.

Nasıl davranacağımı bilmiyorum. En zor günümde annemle sevgilim yanımdaydı biliyorum. Ama ikisini de paramparça ediyorum sanki.

Ne yapacağım ben?

Genişletmek için tıkla...

Valla ben annenizle nişanlınıza hak verdim.

MissCherryBlossom .!.:

Puffffffffff okurken daraldim.

Nisanlin hakli, baban cok ayip etmis.

Baba tarafin da hakli, tek torunlarinin kendinden statuce asagi biriyle evlenmesini istemiyorlar. Lakin seni ozleyince kabullenmisler.

Sen de babani ozlemekte haklisin, et tirnaktan ayrilmaz.

Diyecek lafim yok, ben olsam ne yapardim fikrim yok.

Merakimi hos gorursen , bir sey sormak isterim: Nisanlinla aranizda maddiyat, kultur ve egitim acisindan cok farklar var. Nerse, ne sekilde tanistiniz ? Tabi ki sevmis olabilirsin ama kafalarinizin uyusmasi bana biraz zor gibi geldi, kafalariniz uyuyor mu?

Genişletmek için tıkla...

İşyerinde tanıştık.
Aynı iş yerinde çalışıyoruz hala.
Kafalarımızın uyumunda hiç bir sorun yaşamadık şimdiye kadar.

İhanet olarak düşünmeyin, o sizin babanız. Anneniz fazla tepki gösteriyor. Hatalarını anlayan, kabul eden, samimiyetle pişmanlık gösteren insanlara şans verilmeli.

siz şimdi babayla anne ayrı olduğu için böyle düşünüyorsunuz.. ihanet falan etmiyorsunuz kimseye.. zira sizin babanız karşınızdaki onlar ayrı olsa bile siz ayrılamazsanız hiçbir şekilde..

ama ikisi bir arada da olsa genel olarak kız babaları kimseyi kızına yakıştırmaz.. vermek istemez mutlaka pürüz çıkarır..

burda önemli olan bunları eş adayına yansıtmamak. yansısa bile kız evi naz evi idare etmeliler..

sonra ne mi oluyor o damadı öz oğulları gibi seviyorlar.. bütün geçmişi unutuyorlar.. yerinizde olsam kimseye herşeyi anlatmadan istediğim gibi yaparım düğünümü kınamı.. çünkü bu süreçte sorun çıkaran mutlaka oluyor..
hayırlı olsun mutluluklar.

Anneniz biraz anlamaya çalısmalı sizi. Sonuçta o boşandı babanizdan siz hala onun evladısıniz, siz bosanmadınız ki kanlı bıçaklı olasıniz.
Babanızı hatalı bulamadım, her zaman olmasada , eğitim, kültür farkları sorun olabiliyor evliliklerde. Tepkisini surdürmemiş ve geri adım atmış, şans vermiş.
Annenizle konuşup, ne kadar mutsuz olduğunuzu, arada kaldığınizı, kına gecesini istediğinizi açık yüreklilikle anlatın. Aynı şekilde nişanlınızlada paylaşın hislerinizi. Yanınızda olsunlar, köstek olmak yerine.
Kolaylıklar dilerim.

İhanet ediyorum deme sebebim annemle ayrı olmaları değil.
Zor günümde annemle nişanlım yanımdaydı, şu an onları yanımda tutarak annemle nişanlımın emeklerini hiç ediyormuşum gibi.
Annemle konuşabileceğimi sanmıyorum, bu konuda çok fazla duyguları ile hareket ediyor.

Bende aynı durumdayım ve direk empati yaparak konuşacağım.
Benim durumumda benim terciihim benim hayatımın tamamen dışında kalmalarını istemem.
Aynı şekilde bende herhangi bir paylaşımda bulunmam, istemem, en fazla babama maddi destekte bulunur sokakta hasta bırakmam.
Ama çok büyük kırgınlıklar yoksa, senin durumun gibiyse evet ne gerekiyorsa yapılmalı.
Annenin buna hakkı yok.
Sevinmeliki, kendi yolu ayrılmasına rağmen senin için bişey değişmiyor
Rahat olmalısın sen yanlıs bsy yapmıyorsun.

annen ve nişanlın haklılar.
daha yapıcı ve ılımlı olmaya çalış.
iki tarafı da kırma ve orta yolu bulmaya çalış.

Nişanlın ve annen haklı dahi olsalar nihayetinde affetmek büyüklüktür ve karşınızda ki babanız ve akrabalarınız. Bence güzelce konuşarak bu mutlu gününüzde tüm aileyi bir arada tutabilirsiniz. Umarım nişanlın anlayış gösterir..

Bence annene ve nişanlına ihanet ettiğin yok.. Sonuçta annen ile baban boşanmış olsalar dahi, tabiki de sen babanla görüşeceksin.. Senin zor anında yanında olacak, sana destek çıkacak. Maddi manevi.. Bunda kötü yahut ta yanlış bir taraf yok ki. Şimdi baban ile annen nasıl ayrıldılar bilemeyiz. Aralarında neler geçtiğini de bilemeyiz.. Ama anneni de üzmemeye kırmamaya çalış.. Onu çok sevdiğini söyle, sarıl, öp. Sen evleniyorsun, evden gidiyorsun diye de; o tarz bir psikolojiye girmiş olabilir..

Kuzenim öğretmen ve kocası ortaokul mezunu bir esnaftı. Teyzem ve eniştem istemediler ve netice de bir süre ayrılmalarına da sebep oldular. Neticede aşk galip geldi evlendiler. Çok anlatamasam da kuzenim o dönem çok sıkıntılar yaşadı çok üzüldü. Şimdi en sevilen enişte en sevilen damat. Çok iyi çok candandır ve herkesin en kötü gününde de en iyi gününde de ilk koşan o olur.
Baban da bizimkiler gibi ilk başta anlamadan belki sert tepki vermiş ama seni sevdiği için bir baba olarak geri adım atmış belki pişman da olmuş ve yanında olmak istiyor. Bu onun hakkı. Sen bir yuva kurarken elbette yanında olmak maddi manevi tek kızına destek olmak isteyecek. İlk zamanlar tepki verdi diye bu hakkı elinden almak olmaz bence.
Annenle sakince konuşmalısın. Onun senin baban olduğunu ve onu özlediğini anlat. Ama zor zamanımda asıl sizler vardınız bunu biliyorum ve asla unutmam anne ama o da babam ve destek olması bugünlerde ihtiyacım olan bir şey demelisin. Belki anlar seni ve özlemini. Sakince tane tane tüm hissettiklerini anlat ona.
Nişanlına da aynı şekilde sakince anlat sebeplerin, maddi nedenlerden dolayı kına istemediğini söylediğini ama şu durumda hem onların destek olduğunu hissetmeleri açısından hem de sizin bütçeniz açısından istediğini söyle. Elbette madi konularda çok gururluysa söylememen daha doğru da olabilir. Onu en iyi sen tanırsın. Ama bu tip durumlarda sakince konuşmak ve hissettiklerini düşündüklerini dürüstçe ve açıkça anlatmak çözüme kavuşturuyor.
Eğer diyalogta sorun yaşayacağın, dinlemeden kendi görüşlerini söyleyen, pek dinlemeyen bir annen ve nişanlın varsa yine kısa, sade ama hissettiklerini düşündüklerini içeren bir mektup yazabilirsin bence.

Vallahi ne annemin, ne nişanlımın tiribini çekerim böyle durumda. Baban anlamış hatasını gelmiş, büyüklük etmiş. Daha ne olsun. Nişanlınla annen de sevineceği yerde yaptıklarına bak. Hadi anneni anlarım bir derece ama nişanlıya ne oluyor?
Ben olsam kabul ederim maddi yardımı dababan yani yabancı değil ya. Nişanlına söyle o benim babam hep öyle kalacak, anneni de kırmadan söyle sen annemsin o da babam. Bu kadar basit aslında.

Sorun anne ile babanızın ayrılmış olması değil, istemede ve nişanda annenizin tek başınıza olup sizin şimdi kına gecesi, balayı vs. uğruna iki gözyaşına kanıp tekrar onlarla iyi olmanız, madem iyilerdi o zaman neredeydiler? Madem bu kadar dert edecektiniz neden taa baştan konuşma anlaşma ve bir aile gibi hareket etmek için ara bulmaya çalışmadınız, ki anneniz babanızı karşısına alıp konuşmuş da zamanında. Babanız tepki koydu diye halalarınızın gelmeme sebebi diye bir şey olamaz herhalde. Annenizi duygularıyla hareket ediyor diye suçlamayın herkes, siz de dahil öyle hareket ediyorsunuz.

Annen yıllarca sana göğüs germiş destek olmuş baban ağlasa da sızlasa da zamanında büyük bir hata yapmamış olsa annen bu derece karşı çıkmazdı,nişan söz vs. hepsi bir şekilde yapılıyor yapılmasa bile eğer seçtiğin eş iyiyse zaten hiç aratmaz sana onları Allah eşin hayırlısını versin yeter ki annen zaten evleneceğin için üzgündür onu bir de babanla alakalı konularda üzme yıpratma söz nişan kına bunların hep bir alternatifi hep bi yolu bulunur ama annenin canını yakar,onu üzersen o vicdan azabını bir daha silemezsin içinden.

Ben anlıyorum.. Annen bunca zaman ben hallettim şimdi onlar belirdi son solukta, kıymete mi bindi düşüncesinde. Nişanlın haklı ama baban daha haklı. Şunu çok iyi biliyorum ki insan krndini geliştirmek isterse geliştiriyor. Benim imkanım varken yapamadığımı zorluklardan nefes dahi alamayan insanlar yaptı allah yollarını açık etsin. Kırgın kırgın gülecekse kompleks yapıyorsa bi zahmet o da okusun. Okumadıysa da öyle dudak büküp seni üzmesin. Ha doğulu olması ailesi vs kesinlikle eleştirilemeyecek, eleştirilmesi halinde yalnızca rleştireni küçültecek şeyler bence. İnsan olduktan sonra bunların önemi yok, bizler yaratırken haşa bize bunlar sorulmadı. Fakat değiştirebileceği şey eğitim durumudur ki baban aşırı haklı. (Kesinlikle kendini beğenmişlik yapmıyorum ben de hala yolun başındayım. Uğraşıyorum bi kariyerimin olması için. Ama olmazsa da benim eksikliğimdir benden iyi kariyeri olanlara hiçbir şey deme lüksüm yok. Adam çalışmış okumuş allah ikimize de beyin vermiş. Her neyse..)


Annen kendi kızgınlığıyla babana ve ailesine cephe almış. Hep öyle olur. Benim de öyyleydi. Ama bizimkiler seninki gibi sahip çıkmadığı için kızardı annem. Yoksa ki her zaman şahısların arasındaki problemin çocukları etkilememesi taraftarıydı. Nur içinde yatsın..


Ölümlü dünya, geç de olsa baban farkında bişeylerin. Kalp kırılmasın geri dönüşü çok zor. Gerekirse babanı al karşına konuş. Maddi açıdan yoklar farz et ama manevi açıdan yanında olsunlar.

Yarın öbür gün allah izin verirse bebeğin masraflarını baban üstlenir:) o zamana kalpler yumuşar. Allah hepiniz için hayırlısını versin. Bir ömür mutluluk ve ağız tadı diliyorum evinize..

slimsigara .!.:

İhanet ediyorum deme sebebim annemle ayrı olmaları değil.
Zor günümde annemle nişanlım yanımdaydı, şu an onları yanımda tutarak annemle nişanlımın emeklerini hiç ediyormuşum gibi.
Annemle konuşabileceğimi sanmıyorum, bu konuda çok fazla duyguları ile hareket ediyor.

Genişletmek için tıkla...

Annenle nişanlına senin adına mutlu olmak düşer
Baban ve ailesi hatalarını anlamışlar, seni mutlu etmek için çabalıyorlar
İnsan hayatında kaç kez kına yapar ki ?
Bunu ego savaşına döndürmeleri hiç doğru değil, anlayışlı olmaları lazım
Keşke benim babamda hayattayken anlasaydı hatalarını
Annen keşke bunları okuyabilse ; çocukları böyle hırsları uğruna yalnızlığa itiyorlar
Ben babamla birlikte akrabalarımı da kaybettim, annem görüşmemize izin vermezdi
Şimdi ikisi de rahmetli, benim yeğenlerim var, amcalarım var, hatta yeğenlerimin çocukları var
Hiç birini tanımıyorum bile, bu bir çocuğa yapılacak en büyük kötülük, insana insan lazım yaşarken
Hırslarıyla beni ve kardeşlerimi herkesten uzak tuttular, sonra da ölüp gittiler, kimse demedi bu çocukların başına bir iş gelse kiminle paylaşır diye.
Keza evlilik bu, güzel anılar biriktirilecek zamanlar, baban ne kadar hatalı olursa olsun, herkes önce senin mutluluğunu düşünmeli. Hele nişanlının hiç müdahil olma hakkı yok