- Konu Sahibi KucukBocuk
- #101
Biliyor musun Böcük, ayrılıklarda genelde 3 ayrı dönem olur.
1. Mutsuzluk dönemi.
Tam olarak şu anda senin içinde bulunduğun durum. Sürekli ağlamak ister insan, hiçbir yerlere sığamaz. Ne yaparsa yapsın bir türlü aklından çıkaramaz. Heryerde onu görür. Hiçbir kelime teselli olmaz. İçi acır da acır. Bunun asla geçmeyeceğini düşünür. Duygusallığı tavan yapar ve her duyusu ayrıldığı kişiye yönelir. Onu görür heryerde, onu hisseder, onu duyar, ona ağlar.
Yanlış ilişkilerdeki en büyük geri dönüşler bu safhada yaşanır işte. Olmayacağını, sonunun yine mutsuz biteceğini bile bile insan geri dönebilir, salt bu durumdan, bu çaresizlikten kurtulmak için...kendini daha büyük acılara attığını göremeden.
2. Dönem Öfke dönemidir.
Belli olmuştur ki artık o sevgili geri gelmeyecek, bu ilişki bir daha devam etmeyecek. Ve öfkelenir insan. Neden böyle yaptı, böyle olmaması gerekiyordu, inanamıyorum o da herkes gibiymiş....
Kabullenemez yapılan bunca basit hatadan belki de bu ilişkinin bitmesini. Sevdiğine söylenir, kendine söylenir. Çok canı yananlar ah eder, kimisi yemin eder kapımda sürünse dönmem der. Gözyaşı bitmiştir, Kendine acıma da. Sadece sinir kalmıştır her anımsandığında saçları diken diken eden.
3. Dönemse Kabullenme ve Rahatlama dönemidir.
Acı biter, gözyaşı diner, öfke geçer. Dikkat artık kendi hayatında başka noktalara kayar. Günlük hayat tekrar rayına girer ve insan artık uğruna onda acı çektiği, ağladığı kişiyi nasıl bu kadar az düşündüğüne zaman zaman kendi de şaşar gülümseyerek.
İşte asıl o gün bitmiştir her şey, o gün çıkmıştır o kişi hayatından.
Bir şarkı, bir koku bir görüntü denk geldiğinde artık acıtmaz, belki en fazla buruk bir gülümsemeyle anımsanır sadece. Çoğu zaman burulmaz bile insanın içi, rahatlık hisseder sadece, kurtulduğu ve kendine geldiği için.
İşte hayatına kaldığın yerden devam etme anı da tam olarak bu andır.
Onlarcamız yaşamıştır bunları ve hepimiz de kaldığımız noktaya dönmüşüzdür işte.
Allah o kadar büyük ki, bizi sarar başa, yeniden yeniden devam diyebilmemiz için güç verir, sonsuz alternatifler verir. Ama asla kimsenin aşktan ölmesine izin vermez...çünkü aşktan ölünmez.
1. Mutsuzluk dönemi.
Tam olarak şu anda senin içinde bulunduğun durum. Sürekli ağlamak ister insan, hiçbir yerlere sığamaz. Ne yaparsa yapsın bir türlü aklından çıkaramaz. Heryerde onu görür. Hiçbir kelime teselli olmaz. İçi acır da acır. Bunun asla geçmeyeceğini düşünür. Duygusallığı tavan yapar ve her duyusu ayrıldığı kişiye yönelir. Onu görür heryerde, onu hisseder, onu duyar, ona ağlar.
Yanlış ilişkilerdeki en büyük geri dönüşler bu safhada yaşanır işte. Olmayacağını, sonunun yine mutsuz biteceğini bile bile insan geri dönebilir, salt bu durumdan, bu çaresizlikten kurtulmak için...kendini daha büyük acılara attığını göremeden.
2. Dönem Öfke dönemidir.
Belli olmuştur ki artık o sevgili geri gelmeyecek, bu ilişki bir daha devam etmeyecek. Ve öfkelenir insan. Neden böyle yaptı, böyle olmaması gerekiyordu, inanamıyorum o da herkes gibiymiş....
Kabullenemez yapılan bunca basit hatadan belki de bu ilişkinin bitmesini. Sevdiğine söylenir, kendine söylenir. Çok canı yananlar ah eder, kimisi yemin eder kapımda sürünse dönmem der. Gözyaşı bitmiştir, Kendine acıma da. Sadece sinir kalmıştır her anımsandığında saçları diken diken eden.
3. Dönemse Kabullenme ve Rahatlama dönemidir.
Acı biter, gözyaşı diner, öfke geçer. Dikkat artık kendi hayatında başka noktalara kayar. Günlük hayat tekrar rayına girer ve insan artık uğruna onda acı çektiği, ağladığı kişiyi nasıl bu kadar az düşündüğüne zaman zaman kendi de şaşar gülümseyerek.
İşte asıl o gün bitmiştir her şey, o gün çıkmıştır o kişi hayatından.
Bir şarkı, bir koku bir görüntü denk geldiğinde artık acıtmaz, belki en fazla buruk bir gülümsemeyle anımsanır sadece. Çoğu zaman burulmaz bile insanın içi, rahatlık hisseder sadece, kurtulduğu ve kendine geldiği için.
İşte hayatına kaldığın yerden devam etme anı da tam olarak bu andır.
Onlarcamız yaşamıştır bunları ve hepimiz de kaldığımız noktaya dönmüşüzdür işte.
Allah o kadar büyük ki, bizi sarar başa, yeniden yeniden devam diyebilmemiz için güç verir, sonsuz alternatifler verir. Ama asla kimsenin aşktan ölmesine izin vermez...çünkü aşktan ölünmez.
