Nasıl düzelicem?

RagnarLodbrok

RagnarLodbrok

Ölürken gülüyorum
Kayıtlı Üye
27 Şubat 2018
3.666
5.473
158
Merhaba hanımlar derdim kendimce çok büyük. İşin içinden çıkamıyorum. Evli ve 6 aylık çocuk sahibi biriyim. 26 yaşındayım. Evleneli 2 sene oluyor. Doğum sonrası beynime pıhtı attığı için hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı. Rabbim beni sevdiklerime sevdiklerimi bana bağışladı çok şükür ama benim planım doğum sonrası en fazla 40 çıkana kadar annemin bende kalması ve herkesin sonra kendi hayatına bakmasıydı. Sağlık sıkıntısından dolayı öyle olamadı maalesef. 6 aylık tedavi sürecim olunca(şükür son ayımdayım şu an tedavi sürecinin) 1,5 ay annem bizde daha sonra 4,5 ayda ben annemin evinde kaldım. Gebelik tansiyonum doğum sonrası da düşmeyince iyice yardıma muhtaç oldum. Tansiyon düştü, pıhtı açıldı vs derken ben annemden bir türlü kopamadım. Eşim hiç kırıcı laf etmedi ama artık eve dönmemi istiyordu. Kendi evimle annemin evinin arası 30 km. Haftada 2 kez gelip haftasonları da annemde kalıyordu eşim. En son artık nörologum sağlık sıkıntın yok evine dönebilirsin diyince bir güç bu hafta sonu eve döndüm. İlk gün tüm gün ağladım. Bebeğim de zor bir bebek annemle olmama rağmen çok yoruluyordum. Kendi evime dönünce de pek durmadı, ben yemekle bebekle uğraşırken bir yandan da annemi her düşündükçe ağladığım için aşırı yoruldum. Neyse 2. Gün biraz sakinlemiştim ki bu sefer tansiyonum yükselmeye başladı ve ben acile gittim. Annem ve eşim bu duruma çok üzüldü. Annemin yanına 2 günlüğüne geri geldim. Ama ben annemden ayrı durmaya dayanmakta çok zorlanıyorum acildeki doktorlar sağlığımın iyi oldugunu söylediler buna rağmen bir yandan yine bayılırsam(pıhtı attığında nöbet geçirip bayıldım) diye kendimi korkutuyorum. Ailesinden uzak evinde çocuguna tek bakanlar lütfen bana akıl verin. Napacağım ben? Karışık yazdım duygusalım biraz kusuruma bakmayın. Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için.
 
Çok çok geçmiş olsun .

Peki Dr tansiyon nedeniyle tekrar pıhtı atma olabileceğini söylüyor mu tabi belli olmaz ama bu risk var mı?(Tansiyon hapı kullanıyor musun? ) Varsa annen yakınlara tasinamaz mi? Ancak yoksa artık bebekli hayata adapte olmalısın Esinle beraber olsan arada annen gelse.

Psikolojik anlamda da iyi olmalısın olumlu düşün, sürekli olur diye düşünürsen psikolojin iyice bozulur lütfen bunu yapma kendine.

Ben tek basima annesiz kimsesiz bebek büyüttüm hiç bir anımda annem yoktu vefat etti çünkü . İnsan mecbur kalırsa yapacak bir şey yok.
 
Emilyslittlepeanut .!.:
Merhaba hanımlar derdim kendimce çok büyük. İşin içinden çıkamıyorum. Evli ve 6 aylık çocuk sahibi biriyim. 26 yaşındayım. Evleneli 2 sene oluyor. Doğum sonrası beynime pıhtı attığı için hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı. Rabbim beni sevdiklerime sevdiklerimi bana bağışladı çok şükür ama benim planım doğum sonrası en fazla 40 çıkana kadar annemin bende kalması ve herkesin sonra kendi hayatına bakmasıydı. Sağlık sıkıntısından dolayı öyle olamadı maalesef. 6 aylık tedavi sürecim olunca(şükür son ayımdayım şu an tedavi sürecinin) 1,5 ay annem bizde daha sonra 4,5 ayda ben annemin evinde kaldım. Gebelik tansiyonum doğum sonrası da düşmeyince iyice yardıma muhtaç oldum. Tansiyon düştü, pıhtı açıldı vs derken ben annemden bir türlü kopamadım. Eşim hiç kırıcı laf etmedi ama artık eve dönmemi istiyordu. Kendi evimle annemin evinin arası 30 km. Haftada 2 kez gelip haftasonları da annemde kalıyordu eşim. En son artık nörologum sağlık sıkıntın yok evine dönebilirsin diyince bir güç bu hafta sonu eve döndüm. İlk gün tüm gün ağladım. Bebeğim de zor bir bebek annemle olmama rağmen çok yoruluyordum. Kendi evime dönünce de pek durmadı, ben yemekle bebekle uğraşırken bir yandan da annemi her düşündükçe ağladığım için aşırı yoruldum. Neyse 2. Gün biraz sakinlemiştim ki bu sefer tansiyonum yükselmeye başladı ve ben acile gittim. Annem ve eşim bu duruma çok üzüldü. Annemin yanına 2 günlüğüne geri geldim. Ama ben annemden ayrı durmaya dayanmakta çok zorlanıyorum acildeki doktorlar sağlığımın iyi oldugunu söylediler buna rağmen bir yandan yine bayılırsam(pıhtı attığında nöbet geçirip bayıldım) diye kendimi korkutuyorum. Ailesinden uzak evinde çocuguna tek bakanlar lütfen bana akıl verin. Napacağım ben? Karışık yazdım duygusalım biraz kusuruma bakmayın. Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için.
Genişletmek için tıkla...
Normalde konuları okurum ama çok fazla yorum yapmam ama şimdi senin konunu okuyunca yazmak istedim çünkü benimde bundan yedi sene önce lohusalığım da senin gibi bacağıma pıhtı atmıştı. Çok zor bi süreç yaşamıştım ve gerçekten psikolojim bozulmuştu. Hastalığını çok fazla düşünme ve bebişinle ilgilen bolca olumsuz düşüncelere kapılma sakın.
 
Anneniz her zaman yanınızda olmayacak, kendinizi bu kadar alıştırmayın. Zor bir doğum sonrası süreç yaşamışsınız, çok hassassınızdır eminim. Ama toparlanmak lazım, kendinize biraz cesaret verin. En kötüyü düşünmek sadece işleri daha da zorlaştırmaya yarıyor ne yazık ki.
 
Canım herseyın bası stres tansıyonunda buyuk ıhtımal ondan cıktı. Bence esınıze guvenın ıkınız bakabılırsınız belkı evın cok temız olmaz belkı ıkı cesıt yemek yerıne bır cesıt yersınız ama kendınıze yetmeyı ogrenırsın artık bebıste senle ona guvenını verırsen stres yansıtmazsan daha guzel olur. Bak esın aılen yanındaymıs dırayetlı ıl dua et salavat cek. Cok gecmıs olsun canım Allah kolaylık versın.
 
Emilyslittlepeanut .!.:
Merhaba hanımlar derdim kendimce çok büyük. İşin içinden çıkamıyorum. Evli ve 6 aylık çocuk sahibi biriyim. 26 yaşındayım. Evleneli 2 sene oluyor. Doğum sonrası beynime pıhtı attığı için hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı. Rabbim beni sevdiklerime sevdiklerimi bana bağışladı çok şükür ama benim planım doğum sonrası en fazla 40 çıkana kadar annemin bende kalması ve herkesin sonra kendi hayatına bakmasıydı. Sağlık sıkıntısından dolayı öyle olamadı maalesef. 6 aylık tedavi sürecim olunca(şükür son ayımdayım şu an tedavi sürecinin) 1,5 ay annem bizde daha sonra 4,5 ayda ben annemin evinde kaldım. Gebelik tansiyonum doğum sonrası da düşmeyince iyice yardıma muhtaç oldum. Tansiyon düştü, pıhtı açıldı vs derken ben annemden bir türlü kopamadım. Eşim hiç kırıcı laf etmedi ama artık eve dönmemi istiyordu. Kendi evimle annemin evinin arası 30 km. Haftada 2 kez gelip haftasonları da annemde kalıyordu eşim. En son artık nörologum sağlık sıkıntın yok evine dönebilirsin diyince bir güç bu hafta sonu eve döndüm. İlk gün tüm gün ağladım. Bebeğim de zor bir bebek annemle olmama rağmen çok yoruluyordum. Kendi evime dönünce de pek durmadı, ben yemekle bebekle uğraşırken bir yandan da annemi her düşündükçe ağladığım için aşırı yoruldum. Neyse 2. Gün biraz sakinlemiştim ki bu sefer tansiyonum yükselmeye başladı ve ben acile gittim. Annem ve eşim bu duruma çok üzüldü. Annemin yanına 2 günlüğüne geri geldim. Ama ben annemden ayrı durmaya dayanmakta çok zorlanıyorum acildeki doktorlar sağlığımın iyi oldugunu söylediler buna rağmen bir yandan yine bayılırsam(pıhtı attığında nöbet geçirip bayıldım) diye kendimi korkutuyorum. Ailesinden uzak evinde çocuguna tek bakanlar lütfen bana akıl verin. Napacağım ben? Karışık yazdım duygusalım biraz kusuruma bakmayın. Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için.
Genişletmek için tıkla...
Bn 21 yaşındayım 10 aylık oğlum var doğumda da sonrasında da annem dahil kimse yardım etmedi çok zor geçti lohusaligim ağlamaktan gözlerim şişti hele banyo konusunda çok korkardim sütüm çekildi mamayla büyüdü sen de alış canim
 
Emilyslittlepeanut .!.:
Merhaba hanımlar derdim kendimce çok büyük. İşin içinden çıkamıyorum. Evli ve 6 aylık çocuk sahibi biriyim. 26 yaşındayım. Evleneli 2 sene oluyor. Doğum sonrası beynime pıhtı attığı için hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı. Rabbim beni sevdiklerime sevdiklerimi bana bağışladı çok şükür ama benim planım doğum sonrası en fazla 40 çıkana kadar annemin bende kalması ve herkesin sonra kendi hayatına bakmasıydı. Sağlık sıkıntısından dolayı öyle olamadı maalesef. 6 aylık tedavi sürecim olunca(şükür son ayımdayım şu an tedavi sürecinin) 1,5 ay annem bizde daha sonra 4,5 ayda ben annemin evinde kaldım. Gebelik tansiyonum doğum sonrası da düşmeyince iyice yardıma muhtaç oldum. Tansiyon düştü, pıhtı açıldı vs derken ben annemden bir türlü kopamadım. Eşim hiç kırıcı laf etmedi ama artık eve dönmemi istiyordu. Kendi evimle annemin evinin arası 30 km. Haftada 2 kez gelip haftasonları da annemde kalıyordu eşim. En son artık nörologum sağlık sıkıntın yok evine dönebilirsin diyince bir güç bu hafta sonu eve döndüm. İlk gün tüm gün ağladım. Bebeğim de zor bir bebek annemle olmama rağmen çok yoruluyordum. Kendi evime dönünce de pek durmadı, ben yemekle bebekle uğraşırken bir yandan da annemi her düşündükçe ağladığım için aşırı yoruldum. Neyse 2. Gün biraz sakinlemiştim ki bu sefer tansiyonum yükselmeye başladı ve ben acile gittim. Annem ve eşim bu duruma çok üzüldü. Annemin yanına 2 günlüğüne geri geldim. Ama ben annemden ayrı durmaya dayanmakta çok zorlanıyorum acildeki doktorlar sağlığımın iyi oldugunu söylediler buna rağmen bir yandan yine bayılırsam(pıhtı attığında nöbet geçirip bayıldım) diye kendimi korkutuyorum. Ailesinden uzak evinde çocuguna tek bakanlar lütfen bana akıl verin. Napacağım ben? Karışık yazdım duygusalım biraz kusuruma bakmayın. Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için.
Genişletmek için tıkla...
öncelikle geçmiş olsun zor bir durum gecirmissiniz ...suanki durumunuz pskolojik yalnız kalınca ne yapacagim acaba deyip panik geçiriyorsunuz pskologa gitmenizi öneririm.sürekli annenizin yaninizda kalmanizda doğru degıl .esinizle problem yaşayabilirsiniz
 
Emilyslittlepeanut .!.:
Merhaba hanımlar derdim kendimce çok büyük. İşin içinden çıkamıyorum. Evli ve 6 aylık çocuk sahibi biriyim. 26 yaşındayım. Evleneli 2 sene oluyor. Doğum sonrası beynime pıhtı attığı için hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı. Rabbim beni sevdiklerime sevdiklerimi bana bağışladı çok şükür ama benim planım doğum sonrası en fazla 40 çıkana kadar annemin bende kalması ve herkesin sonra kendi hayatına bakmasıydı. Sağlık sıkıntısından dolayı öyle olamadı maalesef. 6 aylık tedavi sürecim olunca(şükür son ayımdayım şu an tedavi sürecinin) 1,5 ay annem bizde daha sonra 4,5 ayda ben annemin evinde kaldım. Gebelik tansiyonum doğum sonrası da düşmeyince iyice yardıma muhtaç oldum. Tansiyon düştü, pıhtı açıldı vs derken ben annemden bir türlü kopamadım. Eşim hiç kırıcı laf etmedi ama artık eve dönmemi istiyordu. Kendi evimle annemin evinin arası 30 km. Haftada 2 kez gelip haftasonları da annemde kalıyordu eşim. En son artık nörologum sağlık sıkıntın yok evine dönebilirsin diyince bir güç bu hafta sonu eve döndüm. İlk gün tüm gün ağladım. Bebeğim de zor bir bebek annemle olmama rağmen çok yoruluyordum. Kendi evime dönünce de pek durmadı, ben yemekle bebekle uğraşırken bir yandan da annemi her düşündükçe ağladığım için aşırı yoruldum. Neyse 2. Gün biraz sakinlemiştim ki bu sefer tansiyonum yükselmeye başladı ve ben acile gittim. Annem ve eşim bu duruma çok üzüldü. Annemin yanına 2 günlüğüne geri geldim. Ama ben annemden ayrı durmaya dayanmakta çok zorlanıyorum acildeki doktorlar sağlığımın iyi oldugunu söylediler buna rağmen bir yandan yine bayılırsam(pıhtı attığında nöbet geçirip bayıldım) diye kendimi korkutuyorum. Ailesinden uzak evinde çocuguna tek bakanlar lütfen bana akıl verin. Napacağım ben? Karışık yazdım duygusalım biraz kusuruma bakmayın. Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için.
Genişletmek için tıkla...
Benden sana örnek 2 çocuk annesiyim ve inan buna eşim dahil hic kimsem yardım edmedi annem ablam hepsi çok uzaktaydı eşimin ailesinde yakın olup yardımı olmayanlardandi 18 yaşında anne oldum oğlum aglardi ben ondan çok ağlardım zamanla o büyüdü bende büyüdüm şimdi 25 yaşın dayim ve 4 aylik kızım.var ve yene kimsem yok her şeyimi kendim yapıyorum kızımın kirkini oğlum 'la beraber çıkardık yani allahım yardım ediyor sen içini ferah tut zaman çok çabuk geciyor bi bakmış sin ki her şey geri de kalmış.
 
Emilyslittlepeanut .!.:
Merhaba hanımlar derdim kendimce çok büyük. İşin içinden çıkamıyorum. Evli ve 6 aylık çocuk sahibi biriyim. 26 yaşındayım. Evleneli 2 sene oluyor. Doğum sonrası beynime pıhtı attığı için hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı. Rabbim beni sevdiklerime sevdiklerimi bana bağışladı çok şükür ama benim planım doğum sonrası en fazla 40 çıkana kadar annemin bende kalması ve herkesin sonra kendi hayatına bakmasıydı. Sağlık sıkıntısından dolayı öyle olamadı maalesef. 6 aylık tedavi sürecim olunca(şükür son ayımdayım şu an tedavi sürecinin) 1,5 ay annem bizde daha sonra 4,5 ayda ben annemin evinde kaldım. Gebelik tansiyonum doğum sonrası da düşmeyince iyice yardıma muhtaç oldum. Tansiyon düştü, pıhtı açıldı vs derken ben annemden bir türlü kopamadım. Eşim hiç kırıcı laf etmedi ama artık eve dönmemi istiyordu. Kendi evimle annemin evinin arası 30 km. Haftada 2 kez gelip haftasonları da annemde kalıyordu eşim. En son artık nörologum sağlık sıkıntın yok evine dönebilirsin diyince bir güç bu hafta sonu eve döndüm. İlk gün tüm gün ağladım. Bebeğim de zor bir bebek annemle olmama rağmen çok yoruluyordum. Kendi evime dönünce de pek durmadı, ben yemekle bebekle uğraşırken bir yandan da annemi her düşündükçe ağladığım için aşırı yoruldum. Neyse 2. Gün biraz sakinlemiştim ki bu sefer tansiyonum yükselmeye başladı ve ben acile gittim. Annem ve eşim bu duruma çok üzüldü. Annemin yanına 2 günlüğüne geri geldim. Ama ben annemden ayrı durmaya dayanmakta çok zorlanıyorum acildeki doktorlar sağlığımın iyi oldugunu söylediler buna rağmen bir yandan yine bayılırsam(pıhtı attığında nöbet geçirip bayıldım) diye kendimi korkutuyorum. Ailesinden uzak evinde çocuguna tek bakanlar lütfen bana akıl verin. Napacağım ben? Karışık yazdım duygusalım biraz kusuruma bakmayın. Şimdiden teşekkürler yorumlarınız için.
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle bebeğiniz hayırlı uğurlu olsun anneli babali büyüsün.size de çok çok geçmiş olsun.allah bir daha yasatmasin.hissettikleriniz çok normal.
Ben ailemden uzagim annem sadece 20 gün kalabildi yanımda memlekete döndü.pihti atma olmadı ama sezaryenim zordu.kan değerlerim altüst olmustu.9 ay kan sulandırıcı kullandim.bir de ameliyat yerim normalden biraz daha büyüktü çıkarken bebeğin kafası yirtmis neyse geldi gecti.zor ayaklandim.kendimi çok yalnız hissettim.sanki ev benim evim degil...annemin yanına gideyim desem sanki orası da benim degil...bir yersiz yurtsuzluk psikolojisi.bebek kucagimdan inmezdi.ama.geldi geçti.emzirirken ne zaman emmeyi bırakacak diye düşünmedim aldım sehpaya çayımı o emdi ben çayımı ictim.yemek yapmaya fırsat bulamazsam hazır yedik.sadece yavrumla ilgilendim.ev 20 aydır darmadağın zaten hiç derli toplu olmadı.biz 500 kk uzaktayiz 6 aylıkken ve 12 aylıkken bebek memlekete gittik 15 gün kaldık çok iyi geldi.siz yine yakinmissiniz.disaridan bakınca kaygilariniz dışında somut elle tutulur bir skntiniz yok çok şükür bebeğiniz sağlıklı eşiniz anlayışlı sizin sağlığınız iyiye gidiyor....anneniz her daim yakınınizda.bunlari düşünüp rahatlayin
 
Atalha4238 .!.:
Bn 21 yaşındayım 10 aylık oğlum var doğumda da sonrasında da annem dahil kimse yardım etmedi çok zor geçti lohusaligim ağlamaktan gözlerim şişti hele banyo konusunda çok korkardim sütüm çekildi mamayla büyüdü sen de alış canim
Genişletmek için tıkla...
aynen canım bende öyle hickimse yoktu tek başıma el kadar çocuğa baktım üstelik aşırı gazlı bi bebekti uyumazdı göğsümde uyurdu yuz üstü uyurdu esim ise gidince hep ağlardım keşke bana da güven veren bir annem olsaydi
 
Atalha4238 .!.:
Bn 21 yaşındayım 10 aylık oğlum var doğumda da sonrasında da annem dahil kimse yardım etmedi çok zor geçti lohusaligim ağlamaktan gözlerim şişti hele banyo konusunda çok korkardim sütüm çekildi mamayla büyüdü sen de alış canim
Genişletmek için tıkla...
Bende çok korkardım ben yıkayamam yapamam diye ama tek olunca kimsen olmayınca mecbur cesarete gelip yapıyor sun .
 
Delisey .!.:
Benden sana örnek 2 çocuk annesiyim ve inan buna eşim dahil hic kimsem yardım edmedi annem ablam hepsi çok uzaktaydı eşimin ailesinde yakın olup yardımı olmayanlardandi 18 yaşında anne oldum oğlum aglardi ben ondan çok ağlardım zamanla o büyüdü bende büyüdüm şimdi 25 yaşın dayim ve 4 aylik kızım.var ve yene kimsem yok her şeyimi kendim yapıyorum kızımın kirkini oğlum 'la beraber çıkardık yani allahım yardım ediyor sen içini ferah tut zaman çok çabuk geciyor bi bakmış sin ki her şey geri de kalmış.
Genişletmek için tıkla...
Tebrik ederim helal olsun :)
 
Lvnya10 .!.:
aynen canım bende öyle hickimse yoktu tek başıma el kadar çocuğa baktım üstelik aşırı gazlı bi bebekti uyumazdı göğsümde uyurdu yuz üstü uyurdu esim ise gidince hep ağlardım keşke bana da güven veren bir annem olsaydi
Genişletmek için tıkla...
Aynen böyle anneleri bakan lari fln görünce kıskanıyorum galiba
 
Canım hatırladığım kadarıyla panik atak rahatsızlığın vardı bununla ilgili tedavi görüyor musun
 
dstn33 .!.:
Tebrik ederim helal olsun :)
Genişletmek için tıkla...
Inan bana alalhim yardım ediyor oğlum 5 aylik di sünnet olmak zorun da kalmış di benim erkek kardeşimden hatırlıyor dum çok zor bir şey di o o yaşta 2 haftada iyi lesmisti cok korkdum ne yapayım nasil bakarim diye ama allahım oldu eve geldi ve 1 kez bile aglamdi gece sabaha iyi oldu dedim kurban olduğum kımseyi zor da koymaz
 
Acaba logusalik senfromunu atlatamadiniz yasinizda cok genc tek basiniza ayak durmayi ogrenmeniz lazim.Esiniz acisindan da dusunun biraz doktor iyi oldugunuzu soyluyor kendinize vesvese vermeyin.bide psikologla gorusunun
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

birbaktim
Bebeğimi annem bakıp büyütmek istiyor, bende kalsın diyor. Sizce vermeli miyim?
5 6 7
Yorumlar
134
Görüntüleme
5K
cinecin
cinecin
P
Ne yapmalıyım
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
2K
parla kusu
P
KirazHanim
2. çocuk için kafa karışıklığı
6 7 8
Yorumlar
143
Görüntüleme
4K
eskielma
E
M
Eşimle boşanma aşamasındayım
Yorumlar
6
Görüntüleme
759
MissCherryBlossom
MissCherryBlossom
Biologicca
Denenmiş denenir mi?
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
1K
Biologicca
Biologicca
Back
X